Uczniowie i nauczyciele szkoły z Żuławskiej wsi Błotnik (Schmerblock).

Ogródek letni (park) przy kawiarni Kirschbergerów, która mieściła się na parterze eklektycznej willi wybudowanej w 1900 roku. Budynek stał przy Hauptstrasse 25 - obecnie Gościnna 4. W willi funkcjonuje dzisiaj Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Henryka Wieniawskiego.

Widok ul. Głównej (Hauptstrasse). Widoczny zakład fryzjerski Paula Plegera.Wzdłuż ulicy tory tramwajowe linii nr 6 łączącej Orunię ze Śródmieściem.Z całego szeregu budynków do dzisiaj zachował się jednopiętrowy dom na końcu,zasłonięty drzewami i wozem konnym (Trakt Świętego Wojciecha nr 72). Między budynkami po prawej znajduje się wjazd na obecną ul.Dworcową.

Wzniesiony w 1672 roku kościół o konstrukcji szkieletowej pod wezwaniem Świętego Mikołaja Archanioła.Spalony w 1945.Na jego miejscu w latach 90-tych XX wiek zbudowano nowy kościół (pod wezwaniem błogosławionej Teresy Benedykty od Krzyża).

W lewym górnym rogu pocztówki widzimy budynek gospody Pod Kolorowym Kozłem. Budynek usytuowany przy rozwidleniu ulic Nad Motławą i Dębowej, mimo licznych przekształceń, przetrwał do dzisiaj. W prawym rogu widzimy dom opisany jako Burg Lendau (Zamek Lędowo). Na zdjęciu dolnym, dom urzędnika gminnego (dzisiaj ulica Nad Motławą 29).

Część środkowa ołtarza głównego znajdującego się w prezbiterium Kościoła Wniebowzięcia NMP na terenie Głównego Miasta w Gdańsku. W tej części ołtarza została ukazana scena ukoronowania Najświętszej Maryi Panny. Ołtarz został wykonany pod kierunkiem rzeźbiarza Michaela z Augsburga przebywającego w Gdańsku 1510 – 1526. Dzieło zostało ukończone w 1517 r.

Pożar dachu i wieży kościoła św. Katarzyny spowodowany uderzeniem pioruna 3 VII 1905 r. W czasie pożaru spłonął carillon zamontowany na wieży w 1738 r.

Gdańsk, kościół św. Trójcy Danzig St. Trinitas – Kirche Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy wraz z kaplicą św. Anny, w scenerii zimowej. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz.

Widok na Twierdzę Wisłoujście od strony Nowego Portu. Fotografia wykonana przed 1889 r.

Bazylika konkatedralna pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, dawna fara Głównego Miasta. Początki budowy sięgają 1343 r. Budowę zakończono w 1502 r.  Kościół gotycki, trójnawowy, halowy. Największa ceglana świątynia na świecie. Widoczna na zdjęciu ulica w 1378 r. była określana jako „poprzeczna przy wieży” , zaś od 1416 r. - Szewska (po niemiecku Trippenmachergasse, w 1633 r. - Korkenmachergasse). Nazwa ta stanowiła odniesienie do producentów różnego rodzaju obuwia, w tym drewniaków (Korken lub Trippen) nakładanych na pantofle celem ochrony przed błotem i kałużami. Po wojnie zatwierdzono nazwę ulicy „Szewska”.

Motława z cumującymi przy nabrzeżach stateczkami. Po lewej Żuraw oraz Dom Przyrodników, po prawej Wyspa Spichrzów. W głębi Spichlerz Królewski.

Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy (jego fasada zachodnia z charakterystycznym gotyckim szczytem) wraz z kaplicą św. Anny. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz. Na zdjęciu uwidoczniony jest też dziedziniec utworzony przez otaczające go budynki kościoła i kaplicy św. Anny oraz średniowieczny mur, na którym od strony północnej osadzony jest dom kazalnicowy. Jest to przykład domów galeriowych budowanych niegdyś w konstrukcji szachulcowej dla ubogiej ludności miasta. Ten zaś wzniesiono na potrzeby Gimnazjum Akademickiego funkcjonującego od poł. XVI w. w dawnym klasztorze franciszkańskim.

Okładka zbioru pocztówek, molo spacerowe na Westerplatte

Widok na Bramę Zieloną, Zielony Most i Motławę.

Najprawdopodobniej powitanie pancernika Schleswig - Holstein w Nowym Porcie (25 sierpnia 1939).

Związek Podoficerów Rezerwy RP, Okręg Gdański, Sekcja Kolarska, na stadionie Gedania.

Brak opisu

Budynek schroniska młodzieżowego na Biskupiej Górce został wzniesiony w latach 1938 – 40 wg projektu Hansa Riecherta, z inicjatywy Alberta Forstera. Kamień węgielny wmurowano 26 VII 1938 r. Schronisko oddano do użytku na początku 1940 r. Mogło zapewnić jednorazowo nocleg 500 osobom. Budowla nawiązywała do architektury gotyckich zamków krzyżackich. Zwieńczona była wieżą zegarową (mierzącą 25 m) z carillonem (składającym się z 22 dzwonów). Zegar wraz z carillonem został uruchomiony w lecie 1940 r. W szerokim oknie poniżej zegara zainstalowano mechanizm, który codziennie w południe uruchamiał walkę okrętów: karaweli „Peter von Danzig” (dowodzonej przez Paula Benekego) z z florencką galerą wiozącą słynny obraz H. Memlinga „Sąd Ostateczny”. Walka okrętów odbywała się przy dźwiękach carillonu. Północno – wschodni narożnik budynku ozdobiono rzeźbą Neptuna wykonaną przez Wilhelma Hasmanna. W marcu 1945 r. po zajęciu tego terenu przez Armię Czerwoną, działaniami jej wojsk dowodził gen. Paweł Batow (dowódca II armii Frontu Białoruskiego). W pierwszych latach powojennych znajdował się w tym budynku akademik dla studentów Politechniki Gdańskiej, następnie przejęła go Milicja Obywatelska. Aktualnie gospodarzem jest policja. 16 ocalałych dzwonów carillonu przeniesiono na wieżę odbudowanego Ratusza Głównego Miasta.

Budynek stał na plaży między Westerplatte a Stogami. Obecnie teren Portu Północnego.

1 VIII 1915 r. - osłonięcie  pomnika - Kolumny Wojennej (Kriegssäule) przy bastionie św. Elżbiety poświęconej zwycięstwom niemieckim w  czasie I wojny światowej.

Nawa boczna kościoła św. Jana. Po prawej widoczne wejście po schodach do biblioteki Zachariasza Zappio.

Gdańsk Stare Miasto, ul. Podmłyńska, kościół św. Katarzyny zbudowany w 1227 - 1239, rozbudowany po 1379. Ceglany, trójnawowy z wieżą zwieńczoną barokowym hełmem Jacoba van den Blocke' a.

Gdańsk Dolne Miasto. Bastiony: Królik, Miś, Wyskok, Wilk oraz Kamienna Śluza - fragmenty nowożytnych fortyfikacji miasta z pierwszej połowy XVII W. , które znajdują się nad Opływem Motławy.

Pocztówka przedstawia widok na Twierdzę Wisłoujście.

Gdańsk Główne Miasto. Brama cmentarna pochodząca z połowy XVI w. , będąca pozostałością dawnego cmentarza znajdującego się przy kościele Wniebowzięcia NMP.

Gdańsk. Październik 1914 r. Odsłonięcie przy bastionie św. Elżbiety drewnianej kolumny (tzw. Kolumny Wojennej) zwieńczonej niemieckim krzyżem, według projektu Hermanna Phlepsa, poświęconej niemieckim zwycięstwom na początku I wojny światowej.

Budynek został zbudowany w XIX wieku dla potrzeb władz prowincji Prusy Zachodnie (Provinzialverwaltung – Landeshaus) przy Neugarten 23 (Nowe Ogrody). Później siedziba parlamentu gdańskiego. Obecnie parking przy siedzibie Komendy Miejskiej Policji.

Widok na ulicę Tkacką, Wollwebergasse, w kierunku północnym. W głębi Wielka Zbrojownia.

Pomnik Żołnierzy Rosyjskich odsłonięty 27 IX 1898 r. na Grodzisku. Ozdobiony mozaiką przedstawiającą św. Jerzego.

Gdańsk, Główne Miasto, ul. Piwna, a w głębi kościół Wniebowzięcia NMP

Na zdjęciu widoczny jest ceglany, gotycki kościół św. Jana zbudowany w północnej pierzei ul. Świętojańskiej (u zbiegu z ul. Minogi). Początek budowy datuje się na 1370 r. (w miejscu wcześniej wybudowanej kaplicy). Najpierw był filialnym wobec kościoła św. Katarzyny na Starym Mieście; od 1454 r. parafialny dla płn. części Głównego Miasta. Na zdjęciu ukazane są także szczyty kamienic wznoszących się w sąsiedztwie kościoła, od strony wschodniej (otaczających ob. Zaułek Zachariasza Zappio).

Kuluary Teatru Miejskiego.

Zakład produkcji likierów Otto Edigera przy Podwalu Staromiejskim 32 (Altstädtischer Graben), róg U Furty (Am Haustor). Działał w latach 1924-1935.

Wnętrze największej gdańskiej świątyni, vczyli kościoła Wniebowzięcia NMP, której początki sięgają czasów krzyżackich i jednocześnie lokacji Głównego Miasta Gdańska. Pełnił on rolę fary tej części miasta. Był on sukcesywnie rozbudowywany, aż osiągnął ostateczny kształt w początkach XVI w. W 2 poł XVI w. został przejęty przez luteran. Przez kilkaset lat pełnił rolę najważniejszej świątyni luterańskiej w Gdańsku. Bogate wyposażenie uległo w dużej mierze zniszczeniu lub rozproszeniu w czasie II wojny światowej. Dotyczy to również ambony, która widoczna jest na zdjęciu. Jej miejsce po II wojnie zajęła ambona z kościoła św. Jana.

Ogród strzelecki i dom strzelecki im. Fryderyka Wilhelma (Friedrich Wilhelm-Schutzenhaus), widok od strony ogrodu. Ogród założony został w 1487 r.

Wnętrze kaplicy przy szpitalu Najświętszej Maryi Panny (St. Marien-Krankenhaus).

Przystań promowa na nabrzeżu Starej Motławy, Prom odpływał na Westerplatte. Obieg 1909 r.

Szpital przy Sandgrube 5/9 (Rogaczewskiego) powstał w 1885/86 jako nowoczesna diagnostyczno-terapeutyczna placówka chirurgiczna. Obieg 1899 r.

Widok na kościół św. Jakuba w perspektywie ulicy Łagiewniki. Po lewej stronie mur okalający kościół św. Bartłomieja.

Sień Główna znajdująca się na I piętrze Ratusza Głównego Miasta Gdańska (przy ul. Długiej 46). Misternie rzeźbione dębowe schody prowadzą na II piętro. Malowidło umieszczone niegdyś na suficie nie przetrwało II wojny światowej (ob. znajduje się tam obraz wykonany przez Józefę Wnukową przedstawiający wjazd Jana III Sobieskiego do Gdańska w 1677 r.

Spojrzenie na reprezentacyjny wjazd na Drogę Królewską od strony Targu Siennego. Na wprost Brama Wyżynna (Wysoka) i Wieża Więzienna z Katownią. Po lewej Danziger Hof, po prawej Bank von Danzig.

Gmach Szkoły Wojennej utworzonej w 1893 r. na bazie starszych (1880-1884) Koszar Pionierów. Fot. po 1893.

Plac został nadany miastu przywilejem w 1342/43 roku. Zwano go „anger umme sente Gertruden kirchhof“ (‚ugór przy cmentarzu św. Gertrudy’). Od 15 wieku służył handlowi węglem drzewnym. W głębi Wieża Więzienna, po lewej dom towarowy Freymanna.

Na zdjęciu pokazana jest wschodnia fasada Bramy Zielonej, która widoczna jest od strony Mostu Zielonego. Wzniesiono ją w latach 1564 - 68 według projektu budowniczego z Amsterdamu, Regniera, który początkowo kierował jej budową. W 1565 r. nadzór przejął Hans Kramer z Drezna. Brama miała trzy przejazdy; czwarty przebito w XIX w. podczas jej przebudowy. Bramę cechuje bogaty wystrój rzeźbiarski obu fasad. Miała służyć jako rezydencja królewska w czasie pobytu królów polskich w Gdańsku; skorzystała z niej tylko Maria Ludwika Gonzaga, przyszła żona Władysława IV, która drogą morską przybyła do Polski. W sali biesiadnej na drugiej kondygnacji wydano ucztę na jej cześć.

Złota Brama (oficjalna nazwa od 1967 r.), zwana do 1945 r. Bramą Długouliczną (Langgaser Tor) zamyka od zachodu wylot ul. Długiej. Na zdjęciu widoczna jest wschodnia fasada bramy. Bramę wzniesiono w latach 1612 - 14 wg. proj. Abrahama van den Blocke' a (budował ją Hans Strakowski). Nosi ona cechy manieryzmu niderlandzkiego; kształtem przypomina trójprzęsłowy rzymski łuk triumfalny. Wcześniej na jej miejscu znajdowała się czternastowieczna brama gotycka.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne. Na zdjęciu widoczna przystań dla żaglówek, która powstała w sąsiedztwie twierdzy w dwudziestoleciu międzywojennym wraz z utworzeniem tu siedziby klubów żeglarskich.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne. Na zdjęciu widoczny jest tzw. wieniec, składający się z kamieniczek koszarowych oraz domu komendanta, którym otoczono latarnię.

Zegar astronomiczny znajdujący się w kościele Wniebowzięcia NMP wykonany w latach 1464–1470, składa się trzech kondygnacji , mierzy 14 m wysokości. Został wykonany przez Hansa Düringera. Po wojnie został uruchomiony ponownie 9 V 1990 r. Na dużej tarczy pokazuje daty dzienne, dni tygodnia, świętych kalendarzowych, daty nowiu, święta liturgiczne; na małej tarczy - daty roczne i dane śr. chronologii: złota liczba, cykl słoneczny, indykt rzymski itp. Wskazówki środkowej kondygnacji pokazują: czas, pozycję Słońca i Księżyca w zodiaku, a w otworze ruchomego układu tarcz fazy Księżyca. W południe na dwóch platformach w górnej części zegara ukazuje się 4 ewangelistów i 12 apostołów, za nimi wyobrażenie śmierci.

Pocztówka przedstawia fragment Długie Targu. W głębi widoczna XVI - wieczna Zielona Brama, która zamyka Długi Targ od strony wschodniej. Widoczne dorożki oraz tramwaj.

Grota z figurą NMP z Lourdes zbudowana w ogrodzie należącym do szpitala katolickiego NMP przy zbiegu ulic Łąkowej i Śluza na Dolnym Mieście. Szpital otwarto 19 III 1853 r. Posługiwały w nim boromeuszki.

Most Krowi łączący ul. Chmielną z ul. Ogarną, u wylotu której znajduje się Brama Krowia.

Kartka okolicznościowa z okazji pierwszego dnia lata 21 czerwca.

Ulica została wytyczona w 1354 r.

Kościół wzniesiono w latach 1422-1433 stanowiący rdzeń obecnego prezbiterium. W 1484 podjęto rozbudowę świątyni. Do 1495 roku przebudowano prezbiterium, następnie powstał trójnawowy, halowy korpus nawowy

Fragment Placu Wałowego z nieistniejącą fontanną (zachowały się pozostałości).

Ul. Na Piaskach i kościół św. Katarzyny w zimowej scenerii. Widoczny też Kanał Raduni i Wielki Młyn.

Ulotka reklamowa hotelu Grand, który mieścił się przy Stadtgraben 9 (Podwale Grodzkie). Dawna nazwa Reichshof (Dwór Rzeszy). Zbudowany w 1899 r. Ulotka po polsku, rewers.

Ulotka reklamowa hotelu Grand, który mieścił się przy Stadtgraben 9 (Podwale Grodzkie). Dawna nazwa Reichshof (Dwór Rzeszy). Zbudowany w 1899 r. Ulotka po polsku.

Statek pokonuje drogę Nowy Port - Wisłoujście. Widoczne zabudowania osady Wisłoujście.

Nazwa Schilfgasse (Szuwary) została nadana ulicy w 1814 r. Zdjęcie zrobione ze skrzyżowania z ulicą Dolną (Mittelgasse). Dawna zabudowa ulicy Szuwary nie istnieje, jedynie budynek narożny przetrwał wojnę, lecz w zmienionej formie. Przed wojną na ulicy Szuwary był mały rynek.

Kaplica pw. Niepokalanego Seca Maryi należąca do szpitala katolickiego NMP prowadzonego przez boromeuszki, znajdującego się przy zbiegu ulic Łąkowej i Śluza w Gdańsku wybudowana latach 1857–1860 według projektu Juliusa Lichta, rozbudowana dwukrotnie: w 1894 r.oraz w 1911. Służyła jako obiekt sakralny katolickiego szpitala NMP otwartego w 1853 r. Obecnie pełni funkcję kościoła parafialnego dla Dolnego Miasta pw. Niepokalanego Poczęcia NMP.

Cała ulica otrzymała nazwę Weidengasse w 1812 roku.

Dworzec Gdańsk - Główny wzniesiono po niwelacji fortyfikacji miejskich u schyłku XIX w. Pierwszy pociąg odszedł do Tczewa 30 X 1900 r. Budynki nawiązujące do gdańskiego renesansu zaprojektowali Alexander Rüdell i Paul Thoemer. Budowę wykonała gdańska firma Hermanna Prochnowa. Hełm wieży zegarowej nawiązuje kształtem do kształtu zwieńczenia wieży gdańskiego kościoła św. Katarzyny.

Niemieckie okręty stoją przy nabrzeżu w Wisłoujściu. Obieg 1915 r.

Restauracja "Domek myśliwski" mieściła się na Długim Pobrzeżu 46.

Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).

Gdańsk, Główne Miasto. Widok na Starą Motławę. Na pierwszym planie Most Zielony pochodzący z 1883 r. stalowy, na betonowych podporach, umieszczony tu w miejscu wcześniejszego drewnianego, wybudowanego wg. projektu Dirca Danilsa w 2 poł. XVI w. oraz Brama Zielona zbudowana przez Regniera z Amsterdamu oraz Hansa Kramera z Drezna. Most Zielony łączy Długie Pobrzeże z Wyspą Spichrzów (pod nim przepływa Stara Motława).

Budynek banku zbudowano w latach 1905 - 1906, jako Reichsbank - Hauptstelle Danzig, czyli oddział zachodniopruski Banku Rzeszy w Gdańsku. Od 1923 r. - bank centralny Wolnego Miasta Gdańska Bank von Danzig.

Właściciel Fr. Szmyt przed swoim sklepem przy ul. Ławniczej 5 (Matzkauschegasse). Sklep polski. Pocztówka w obiegu po 1905 r.

Cafe Grabow (wcześniej Moldenhauer) przy Kartuskiej 22 (Karthäuser Straße), Po 1910 r Cafe Derra.

Widok na ulicę Targ Kaszubski i w głębi Gnilną, zabudowa nie istnieje. Po prawej budynek należący do Korzennej 67 i jest to sklep kolonialny z fabryczką likierów małżeństwa bądź rodzeństwa Drossel (Valentin i Kurt). Po lewej nieruchomość Kaszubski Targ 21, budynek Marty Czechowskiej, w którym mieściła się siedziba wydawnictwa Gazety Gdańskiej, a także siedziba Polskiego Towarzystwa Księgarni Kolejowych "Ruch".

Widok na ulicę Św. Ducha w kierunku wschodnim. Ulica wymieniana już w 1336 r. Obieg 1904 r.

Plac Hanzy - nieistniejący skwer powstały na terenie po niwelacji fortyfikacji miejskich, otoczony nowoczesną zabudową, w tym reprezentacyjnymi gmachami. W głębi po prawej stronie stoi szkoła św. Piotra i Pawła.

Hotel Danziger Hof oraz pomnik Fryderyka Wilhelma przy Dominikswall (obecnie Wały Jagiellońskie). Obieg 1916 r.

Ambona pochodzi z lat 1616-17. Obecnie znajduje się w kościele NMP w Gdańsku.

Część dawnego zespołu klasztornego franciszkanów Braci Mniejszych Konwentualnych. Na pocztówce widoczny kościół św. Trójcy, kaplica św. Anny i ryglowy dom galeriowy. Obieg 1929 r.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne. Na zdjęciu widoczny wjazd do twierdzy.

Pomnik poległych (Kriegerdenkaml) został odsłonięty 2 grudnia 1913 r. na Cmentarzu Garnizonowym. Upamiętnia żołnierzy austriackich poległych w 1866 r.