Część Długiego Targu między ratuszem a Studnią Neptuna, nazywano w 1653 roku Ferkelmarkt (Prosięcy Targ). Była to raczej nazwa ironiczna.

Obecny kształt architektoniczny gdańskiego Dworu Artusa pochodzi z lat 1616–1617 i nawiązuje stylem do manieryzmu niderlandzkiego. Przedtem istniały w tym samym miejscu dwie wcześniejsze wersje obiektu o formach średniowiecznych.

Pocztówka przedstawia zdjęcie Długiego Targu i kamienic. W głębi (z prawej strony) Fontana Neptuna i Ratusz Głównego Miasta.

Ratusz to historyczna siedziba samorządu miejskiego. Miejsce obrad Rady, Ławy, Trzeciego Ordynku i burmistrza.

Widok na wnętrze Ratusza Głównego Miasta, na salę posiedzeń.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.