Długi Targ początkowo zaliczano do ulicy Długiej. Na przełomie XIV/XV wieku nazywano go "zakątkiem ulicy Długiej", ale funkcjonowała już wtedy również nazwa Targ.

Dawna kamienica (w środku) Speymann Haus lub Steffens Haus, zaczęła funkcjonować jako Złota Kamienica, w połowie lat 50-tych gdy trwałą jej rekonstrukcja, ze zniszczeń wojennych.

Pomnik polskiego króla Augusta III, wzniesiony w roku 1755 przez gdańskich kupców. Zaginął w 1945 roku, została tylko krata z bramki okalającej posąg. Na pocztówce pomnik stoi jeszcze we wnętrzu Dworu Artusa. Po prawej stronie widoczny fragment pieca kaflowego.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Zdjęcie przedstawia wnętrze Sieni Gdańskiej uroczyście otwartej 16 XI 1901 r. Mieściła się ona na parterze i na galerii w Nowym Domu Ławy przy Długim Targu 43. Prezentowany był w niej wystrój gdańskiej kamienicy patrycjuszowskiej z XVII w. Eksponaty (ok. 200) pochodziły przede wszystkim od gdańskiego kolekcjonera Lessera Giełdzińskiego. Plafon, który umieszczono na suficie pochodził z kamienicy przy ul. Długiej (dawna własność kupca, Jacoba Kabruna). Większość eksponatów w czasie II wojny światowej uległa rozproszeniu.

Ulica Długa zamieszkiwana była przez najmożniejsze rodziny mieszczańskie. Tu mieściły się najważniejsze urzędy. Droga wjazdu do Gdańska polskich królów. Z prawej ozdobne wejście do ratusza.