Wnętrze największej gdańskiej świątyni, vczyli kościoła Wniebowzięcia NMP, której początki sięgają czasów krzyżackich i jednocześnie lokacji Głównego Miasta Gdańska. Pełnił on rolę fary tej części miasta. Był on sukcesywnie rozbudowywany, aż osiągnął ostateczny kształt w początkach XVI w. W 2 poł XVI w. został przejęty przez luteran. Przez kilkaset lat pełnił rolę najważniejszej świątyni luterańskiej w Gdańsku. Bogate wyposażenie uległo w dużej mierze zniszczeniu lub rozproszeniu w czasie II wojny światowej. Dotyczy to również ambony, która widoczna jest na zdjęciu. Jej miejsce po II wojnie zajęła ambona z kościoła św. Jana.

Barokowa osiemnastowieczna ambona (niezachowana) z kościoła Wniebowzięcia NMP na Głównym Mieście.

Pocztówka przedstawiająca spacerującą zimową porą parę (kobieta i mężczyzna). Zdjęcie zostało zrobione na rogu ulic Złotników i Św. Ducha. W tle widoczna masywna sylwetka Kościoła Mariackiego.

Bazylika Mariacka Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, ujęcie od strony zachodniej, lata powojenne.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Widok na wieżę Kościoła Mariackiego. Na drugim panie widoczna wieża Ratusza Głównego Miasta. Poniżej kościoła na pierwszym planie dachy gdańskich kamieniczek Pocztówka pochodzi z albumu "Danzig. Nach einer Radierung vn Berthold Hellingrath" zawierającego 10 pocztówek, będących przedrukiem akwafort znanego malarza (związanego z Gdańskiem) Bertholda Hellingratha.