Pas wydm na Stogach został zalesiony na przełomie XVIII i XIX w. w wyniku działań podjętych przez Duńczyka Bjorna Sorena, inspektora ochrony wybrzeża.

Scena rodzajowa przedstawiająca ludzi i psa w lesie na Stogach.

Litografia przedstawiająca jezioro Pusty Staw w czasie zagospodarowania go przez H. Manteuffla.

Leśne kąpielisko H. Manteuffla.

Kolaż czterech zdjęć przedstawiających kąpielisko na Stogach.

Promenada na Stogach, przekształcona z fragmentu ulicy Wydmy (Budenweg). Obieg 1927 r.

Ujęcia z przeprawy promowej przez Wisłę (Weichsel-Haff Kanal), pomiędzy Kiezmarkiem a Dworkiem.

Karczma istniała od 1692 roku. Początkowo przeznaczona dla ludzi związanych z zawodami wodno-morskimi. Miała tu pracować niejaka panna Ganschow, kelnerka wywodząca się ze Szczecina. Związana jest z nią historia kryminalna.

Milchpeter, tak się nazywa od 150 lat gospoda przy Ścieżce Szkut, w której pobliżu odpływają i przypływają ciągnięte (konne) szkuty do Wisłoujścia. Ma ładny ogród i dobre widoki na Wzgórza Oliwskie i przez Ostrów na Wisłoujście. – Osobliwa nazwa ma pochodzić od dawnego właściciela, mleczarza Piotra N.N.

Restauracja "Mleczny Piotr" znajdowała się u zlewu Wisły i Motławy, naprzeciwko Polskiego Haku.

Most Siennicki powstał w 1912 r. Nazwany został na cześć ministra kolejnictwa Paula von Breitenbacha. W głębi po prawej obecny budynek VI LO.

Pocztówka ukazująca zniszczone Molo Cesarskie, na skutek sztormu 9 stycznia 1914 r.

Nastrojowa pocztówka skupiająca się na oddaniu wieczornego klimatu portu gdańskiego.

Widok z mola wschodniego Westerplatte na Nowy port. W głębi latarnia morska z 1894 r.

W 1772 r. Nowy Port dostał się we władanie Prus. Powstała tu komora celna i nastąpił rozwój osady portowej.

Wejście do kanału portowego w Nowym Porcie.

Nabrzeże kapitana Ziółkowskiego (nazwa obecna) w Nowym Porcie, od strony morza. W głębi widoczna latarnia morska.

Pocztówka będąca kolażem czterech ujęć dzielnic nadmorskich Gdańska: Brzeźna, Nowego Portu, Westerplatte i Wisłoujścia.

Pocztówka przedstawia wejście do kanału portowego w nietypowym ujęciu. Obieg 1906 r.

Fragment plaży na Westerplatte. Obieg 1908 r.

Pocztówka w obiegu od 8 IX 1901 r. Marynarze wypływają w rejs po Zatoce Gdańskiej.

Kanał portowy w Nowym Porcie. Widoczne statki parowe oraz łódź żaglowa. Pasażerowie zajmują miejsca na statku pasażerskim (promie?). Pocztówka w obiegu od 26 XII 1911 r.

Kościół ewangelicki na Siedlcach wybudowano po utworzeniu parafii ewangelickiej na Siedlcach w 1895 r. Otwarcia dokonano 17 IX 1901 r. z udziałem Augusty, żony cesarza Wilhelma II. W 1945 r. uległ zniszczeniu, pozostałości rozebrano w latach 1955 - 57. Pocztówka w obiegu od 1 III 1909 r.

Widok na ulicę Kartuską. Pocztówka w obiegu od 12 XII 1919 r.

Widok na ogródki działkowe w Gdańsku - Siedlcach. Pocztówka w obiegu od 30 IX 1917 r.

Gdańsk - Siedlce, ul. Kartuska. Widoczny gmach ewangelickiego kościoła Zbawiciela (Heilandskirche) wybudowanego po utworzeniu parafii ewangelickiej na Siedlcach w 1895 r. Wieża kościoła wzorowana była na gdańskiej Wieży Więziennej z przedbramia ul. Długiej.

Kościół ewangelicki Zbawiciela wybudowano na Siedlcach po utworzeniu tam parafii ewangelickiej w 1895 r. Otwarcia dokonano 17 IX 1901 r. z udziałem cesarzowej Augusty, żony Wilhelma I. Zniszczony w 1945 r., rozebrano pozostałości w latach 1955 - 57.

Ul. Kartuska, Gdańsk - Siedlce. Widoczne tory tramwajowe wiodące do Emaus. W perspektywie ulicy wieża kościoła ewangelickiego wybudowanego po utworzeniu na Siedlcach parafii ewangelickiej w 1895 r. Wieża ta była wzorowana na Wieży Więziennej z przedbramia ul. Długiej w Gdańsku. Kościół ten otwarto uroczyście 17 IX 1901 r. przy udziale cesarzowej Augusty, żony Wilhelma II. Zniszczony został w marcu 1945 r. , zburzono pozostałości w latach 1955 - 57. Pocztówka w obiegu od 29 VI 1902.

Kaplica na Wzgórzu św. Wojciecha (pod wezwaniem tego świętego) istniała już prawdopodobnie w XIV - XV. Odnowiona w 1575 r. i ponownie w 1880 r. W XIX w. otoczona cmentarzem. W 2 ej poł. XVII w. stała się celem pielgrzymek w dn. 23 IV (dzień św. Wojciecha) organizowanych przez jezuitów ze Starych Szkotów. Jednonawowa kaplica jest zbudowana w dolnej części z cegieł, w górnej - z muru pruskiego. Dach wieńczy wieżyczka. We wnętrzu ołtarz z figurą św. Wojciecha z XVIII w. Począwszy od 1956 r. na wzgórzu przy kaplicy w pierwszą niedzielę po dniu św. Wojciecha odbywają się uroczystości odpustowe.

Fragment Parku Oruńskiego, który przez kilkaset lat stanowił wraz z dworem własność gdańskich rodów patrycjuszowskich. W 1813 r. zdewastowany. Kolejny właściciel (od 1814 r.) F. A. Th. Hoene odbudował dwór, przywrócił dawną świetność parkowi. Jego córka, Emily Hoene w 1917 r. przekazała posiadłość testamentem miastu. Miasto udostępniło park mieszkańcom. Pocztówka w obiegu od 16 VIII 1945 r.

Fragment Parku Oruńskiego, który wraz z dworem stanowił własność gdańskich rodzin patrycjuszowskich. W 1813 r. zdewastowany. Kolejny właściciel (od 1814 r.), F. A. Th. Hoene odbudował dwór, zaś park przywrócił do dawnej świetności. Jego córka, Emily Hoene w 1917 r. przekazała posiadłość testamentem miastu. Park został udostępniony mieszkańcom.

Fragment Parku Oruńskiego z widocznym na zdjęciu stawem. Założenie parkowe z dworem należało przez kilkaset lat do gdańskich rodzin patrycjuszowskich. Zniszczone w 1813 r. Kolejny właściciel, F. A. Th. Hoene po 1814 r. odbudował dwór, przywrócił świetność założenia parkowego. Jego córka, Emily Hoene w 1917 r. przekazała posiadłość testamentem miastu.

Fragment Parku Oruńskiego. Założenie ogrodowe wraz z dworem było począwszy od XVI w. własnością gdańskich rodów patrycjuszowskich np. rodziny Czirenberg. W międzyczasie kolejni właściciele urządzili tu punkty widokowe, stawy, ścieżki. W 2 poł. XVIII w. urządzono tu ogród botaniczny z roślinnością tropikalną i śródziemnomorską. Park i dwór zniszczone w 1813 r. Kolejny właściciel Friedrich A. Th. Hoene odbudował dwór, przywrócił świetność parku. Ostatnia właścicielka - Emily Hoene przekazała w 1917 r. posiadłość miastu. Stąd przedwojenna nazwa parku: Hoene - Park.

Karczma "Trzy Świńskie Głowy" bardzo popularna wśród gdańszczan - począwszy od 1 poł. XIX w. Początki jej sięgają 1568 r., kiedy to taką karczmę założył burmistrz gdański, Constantin Ferber na wydzierżawionych przez siebie gruntach. Jej nazwa nawiązywała do jego herbu: trzech świńskich łbów. W XIX w. urządzono wokół niej ogród dla gości, podium dla orkiestry oraz wybudowano drewnianą wieżę widokową. Kartka w obiegu od 9 VI 1898 r.

Karczma "Trzy Świńskie Łby" (budynek nie zachowany) w Lipcach przy ob. ul. Bartniczej. Jej początki sięgają 1568 r., kiedy to burmistrz gdański, Constantin Ferber wydzierżawił teren i wybudował karczmę. Nadał jej nazwę nawiązującą do swego herbu: trzech świńskich łbów. W XIX w. istniała tam ogólnodostępna gospoda, wokół której urządzono ogród dla gości z podium dla orkiestry oraz wybudowano drewnianą wieżę widokową. Miejsce bardzo popularne wśród gdańszczan.

Zagroda wiejska w Łostowicach, które dopiero w 1973 r. zostały włączone do Gdańska, jako dzielnica miasta. Pierwsza wzmianka o wsi o tej nazwie pojawia się w 1334 r.

Pocztówka czteroobrazkowa przedstawiająca trzy pensjonaty oraz wiejską drogę (na czwartym obrazku) oferujące pokoje gościnne na terenie gminy wiejskiej Łostowice. Była to wieś, po raz pierwszy wzmiankowana w 1334 r., włączona w granice administracyjne Gdańska dopiero w 1973 r. Pocztówka w obiegu od 09 IX 1904 r.

Nieistniejący kościół Zbawiciela (ewangelicki) na Zaroślaku Wewnętrznym, bezpośrednio nad Kanałem Raduni, na wprost mostu przerzuconego przez kanał. Kościół wybudowany w latach 1695 - 97 przez Bartela Ranischa z wieżą zegarową od strony wschodniej i prezbiterium skierowanym na zachód. Jednonawowy, w konstrukcji szkieletowej. Miał cechy budowli barokowej, po przebudowie w XIX w. nadano mu cechy nawiązujące do gotyku. Zburzony w marcu 1945 r. Pozostała tylko podstawa wieży. Przez jakiś czas mieścił się w niej butik "Stary Dzwon".

Ewangelicki kościół Zbawiciela na Zaroślaku Wewnętrznym wybudowany w konstrukcji szkieletowej w latach 1695 - 97 przez Bartela Ranischa, nad Kanałem Raduni, na wprost mostu przerzuconego przez kanał. Jednonawowy, początkowo miał cechy barokowe, po przebudowie w XIX w. nadano mu cechy nawiązujące do gotyku. Zburzony w marcu 1945 r. Zachowała się podstawa wieży, w której przez jakiś czas mieścił się butik "Stary Dzwon".

Pamiątka poświęcenia sztandaru Stowarzyszenia Kombatantów z Oruni. Pocztówka w obiegu od 10 VI 1900 r.