Molo w Brzeźnie. Molo w Brzeźnie powstało pod koniec XIX wieku i miało około 100 m długości. W okresie międzywojennym zostało zmodernizowane i przedłużone do 250 metrów i 6 metrów szerokości. Obieg 1931 rok.

Przy przystani na Westerplatte znajdowały się kawiarnie i punkty gastronomiczne. Znajdowała się również poczekalnia z dobrą restauracją. Wiodła stąd aleja do wydzielonych sektorów plażowych.

Jesień 1939, marynarze niemieccy zwiedzają zniszczone budynki na Westerplatte. Niemieckie dowództwo organizowało "wycieczki" dla swoich żołnierzy na Westerplatte i na Hel w celu wzmocnienia ich morale.

Żołnierze niemieccy niosą ciało poległego kolegi po ataku na pozycje polskie na Westerplatte. Idą po torach kolejowych. Czterech żołnierzy niesie ciało leżące między nimi na kawalku tkaniny (i prawdopodobnie na kawałku deski), dwóch pozostałych zostało nieco z tyłu: jeden stoi bokiem po prawej, drugi (z karabinem na ramieniu) odwraca głowę w jego strone idąc za ciałem środkiem torów. Żołnierze mają na głowach charakterystyczne niemieckie stalowe hełmy i uzbrojeni są w karabiny (większość ma je zawieszone na plecach, tylko dwóch na przeodzie trzyma je w ręku). W tle łuk torów kolejowych i skupiska drzew. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-30-1

Latarnia morska na końcu molo po wschodniej stronie Kanału Portowego przy Westerplatte. Molo zbudowano w latach 1824–38 z granitowych głazów, a latarnię postawiono w 1843 r. W czasie remontu nabrzeża w 2012 roku, latarenka została pocięta i trafiła na złom. Fotografia pochodzi z albumu "Danzig und Umgebung in Bildern".

Wejście do portu gdańskiego, po lewej latarnia morska, po prawej nabrzeże Westerplatte.