Narożnik Rycerska/Grodzka. Widoczny niezachowany stan kamienicy nr 12/13 - fragment, który rozebrano. Na terenie niewidocznego nr 11 (na prawo poza rysunkiem) stanął hotel Grand Cru.

W kamienicy narożnej odbywała się przed wojną destylacja likierów. Jeszcze wcześniej w XVIII w. była to gospoda szyprów i marynarzy. Budynek ma późnobarokowy szczyt. U góry powinna być figurka kupca, ale zabrano ją już dawno temu do konserwacji i nie wróciła na swoje miejsce. Obecnie siedziba Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Kamienica trochę ucierpiała w czasie wojny. Częściowo zrekonstruowano ją w latach 70.

Na rycinie widać stary mur nad Kanałem Raduni oraz fragmnent zrujnowanej kamienicy po prawej stronie. W tym miejscu stała wytwórnia likierów Stremlowa.

Fasada kamienicy jest trójosiowa, trzykondygnacyjna, z dwukondygnacyjnym poddaszem. W przyziemiu kamienny rokokowy portal z herbem rodziny Uphagenów. Rokokowe drzwi są rekonstruowane, a nadświetle z monogramem Johanna i Abigail Uphagenów oryginalne.

Pokój muzyczny w Domu Uphagena, mieszczańskiej kamienicy z XVIII w. W kamienicy (Długa 12) w 1911 roku utworzono muzeum i udostępniono je dla zwiedzających.

Przedproże kamienicy ul. Piwnej 1 i Tkackiej. Kamienica zwana Domem Schlütera (gdyż została prawdopodobnie zbudowana przez Andreasa Schlütera starszego) posiada wystrój wczesnobarokowy fasady. Przedproże widoczne na zdjęciu powstało zapewne ok. połowy XVIII w. Prowadzi ono do wnętrza popularnej restauracji.

Sień Domu Uphagena, początek XX wieku. W kamienicy w 1911 r. stworzono Muzeum Wnętrz Mieszczańskich.

Przedproże kamienicy ul. Piwnej 1 i Tkackiej. Kamienica zwana Domem Schlütera (gdyż została prawdopodobnie zbudowana przez Andreasa Schlütera starszego) posiada wystrój wczesnobarokowy fasady. Przedproże widoczne na zdjęciu powstało zapewne ok. połowy XVIII w. Prowadzi ono do wnętrza popularnej restauracji.

Narożny budynek przy ulicy Łąkowej (Weidengasse) i ulicy Królikarnia (Strandgasse). W budynku znajdował się sklep kolonialny i restauracja pana Otto Landmessera. Budynek wcześniej miał 2 kondygnacje, po roku 1909 został podwyższony o jedno piętro. Po II Wojnie Światowej znajdował się w kamienicy sklep "Pod Zegarem".

Bogato zdobione przedproże i schody Złotej Kamienicy. Dawna kamienica Speymann Haus lub Steffens Haus, zaczęła funkcjonować jako Złota Kamienica, w połowie lat 50-tych gdy trwała jej rekonstrukcja, ze zniszczeń wojennych.

Kamienice przy ulicy Ogarnej, pod nr. 11 i 12 od około 1629 roku funkcjonowały duży (nr 12) i mały (nr 11) dom cechu browarników. Po II Wojnie Światowej odbudowano mały dom browarników, obecnie w kamienicy mieści się restauracja Kresowa, wcześniej restauracja Wileńska.

Kościół św. Mikołaja widziany od strony ulicy Świętojańskiej (Johannisgasse). Na pierwszym planie skrzyżowanie ulicy Świętojańskiej z ulicą Lawendową (Lawendelgasse), która biegnie w prawo między murem kościoła a widocznym fragmentem kamienicy (widzimy tam skręcający wóz konny) i ulicą Szklary (Scheibenrittergasse) odchodzącą w lewo przed widocznym po lewej budynkiem. Dziś w miejscu zabudowy po lewej jest parking i skwer między kościołem św. Mikołaja i ulicą Szeroką (Breitgasse). Na odwrocie stempel pocztowy z datą 22.12.1924. Pocztówka nadana w Warszawie.

W kamienicy nr 11 (pierwsza z prawej) do roku 1936 mieścił się antykwariat Paula Greya. Potem własność kupca Maxa Beckera. Pod nr 12 antykwariat z dziełami sztuki. W 1938 r. nieruchomość 11-12 przejęta przez gauleitera Alberta Forstera na siedzibę NSDAP.

Zdjęcie przedstawia wnętrze Sieni Gdańskiej uroczyście otwartej 16 XI 1901 r. Mieściła się ona na parterze i na galerii w Nowym Domu Ławy przy Długim Targu 43. Prezentowany był w niej wystrój gdańskiej kamienicy patrycjuszowskiej z XVII w. Eksponaty (ok. 200) pochodziły przede wszystkim od gdańskiego kolekcjonera Lessera Giełdzińskiego. Plafon, który umieszczono na suficie pochodził z kamienicy przy ul. Długiej (dawna własność kupca, Jacoba Kabruna). Większość eksponatów w czasie II wojny światowej uległa rozproszeniu.

Zdjęcie przedstawia wnętrze Sieni Gdańskiej uroczyście otwartej 16 XI 1901 r. Mieściła się ona na parterze i na galerii w Nowym Domu Ławy przy Długim Targu 43. Prezentowany był w niej wystrój gdańskiej kamienicy patrycjuszowskiej z XVII w. Eksponaty (ok. 200) pochodziły przede wszystkim od gdańskiego kolekcjonera Lessera Giełdzińskiego. Plafon, który umieszczono na suficie pochodził z kamienicy przy ul. Długiej (dawna własność kupca, Jacoba Kabruna). Większość eksponatów w czasie II wojny światowej uległa rozproszeniu.

Wnętrze restauracji "Schlüterhaus u. Münchner Hackerbräu" mieszczącej się na parterze kamienicy o barokowej fasadzie zwanej "Domem Schlütera" (przed wojną pod nr 1 przy ul. Piwnej) - na rogu ulic Piwnej i Tkackiej.

Kościół św. Mikołaja widziany od strony ulicy Świętojańskiej (Johannisgasse). Na pierwszym planie skrzyżowanie ulicy Świętojańskiej z ulicą Lawendową (Lawendelgasse), która biegnie w prawo między murem kościoła a widocznym fragmentem kamienicy i ulicą Szklary (Scheibenrittergasse) odchodzącą w lewo przed widocznym po lewej budynkiem.

Sień Gdańska (Danziger Diele), na parterze kamienicy przy Długim Targu 43. Obieg 1911 r.

Widok na rynek we Wrzeszczu od strony Oliwy. Z lewej róg obecnej ulicy Dmowskiego. Stan przed 1909 r., obieg 1916 r. Na parterze narożnej kamienicy działał do ok. 1912 r. sklep z wyrobami żeliwnymi i artykułami gospodarstwa domowego Magnusa Badena.

Pierwszym właścicielem kamienicy do roku 1914 był kupiec Franz Puttkamer. Dom posiadał dach kryty kolorowymi dachówkami we wzorki. Obecnie są one pomieszane.

Zimowe ujęcie ulicy Grunwaldzkiej (Hauptstrasse). Widok w kierunku obecnej ulicy Klonowej. W kamienicy z wykuszem działał Franz Arndt, który zajmował się handlem artykułami papierniczymi, wydawaniem pocztówek i sprzedażą biletów na koncerty w Operze Leśnej. W drugiej połowie lat 30. mieścił się tu również oddział redakcji nazistowskiego dziennika "Der Danziger Vorposten".

Wylot Kastanienweg (ul. Lendziona) na Hauptstrasse (al. Grunwaldzka), widok od skrzyżowania z Eschenweg (ul. Jesionowa), ok. 1905 r. W narożnej kamienicy z wykuszem (po lewej stronie) przez krótki czas działał sklep mięsny Maxa Mullera.

Zachodnia pierzeja rynku we Wrzeszczu. Po lewej skrzyżowanie z Jaśkową Doliną, po prawej z Partyzantów. Na dole jasnej kamienicy znajdował się bank, obok niego sklep jubilerski Strumpfa.

Wylot Kastanienweg (ul. Lendziona) na Hauptstrasse (al. Grunwaldzka), widok od skrzyżowania z Eschenweg (ul. Jesionowa), ok. 1905 r. W narożnej kamienicy z wykuszem (po lewej stronie) przez krótki czas działał sklep mięsny Maa Mullera.

Skrzyżowanie ulicy Grunwaldzkiej z Konopnickiej widziane od strony Jaśkowej Doliny. W kamienicy z markizami mieściła się pasmanteria Ed. Loewens. Obieg 1911 r.

Skrzyżowanie Grunwaldzkiej z Dmowskiego (po prawej) i Partyzantów (po lewej). W niskiej kamienicy po prawej stronie mieściła się kawiarnia Kaiser's Kaffee, założona w Niemczech w 1897 r. Ok. 1906 r.

Grunwaldzka między Klonową a Dmowskiego, Wrzeszcz. W głębi rynek. Na parterze czterokondygnacyjnej kamienicy mieścił się sklep z artykułami gospodarstwa domowego Emila Modereggera. Obok niego w sąsiednim budynku kawiarnia Kaiser's Kaffee Geschaft.

Kamienica stojąca w południowo-zachodnim narożniku starogardzkiego rynku. Po lewej widoczny szczyt kościoła św. Mateusza. W kamienicy mieścił się sklep H. Quandta- wydawcy tej pocztówki.

Południowo-wschodni narożnik starogardzkiego rynku w scenerii zimowej. W ostatniej kamienicy pierzei południowej widoczny sklep F. Tetzlaffa.