Żołnierze niemieccy z jednostek gdańskiej Policji Krajowej podczas ataku na budynek Poczty Polskiej w Gdańsku przy Placu Heweliusza (Heveliusplatz). Na pierwszym planie z lewej fragment postaci odwróconego tyłem żołnierza niemieckiego (z formacji Policji Krajowej lub SS-Heimwehry) w charakterystycznym niemieckim hełmie na głowie, wygladającego zza fragmentu zburzonego muru, którego kolejne fragmenty widać obok. Dalej budynek Poczty Polskiej, z widocznymi przy ziemi dużymi zakratowanymi oknami piwnicznymi i oknami pierwszego piętra. Między 1 i 2 oknem piwnicznym (od lewej) przy ścianie dwóch innych niemieckich żołnierzy w hełmach: jeden stoi, drugi pochylony zagląda przez okno. Na ścianach budynku ślady po pociskach. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-10-7

Niemiecka lekka haubica polowa le. FH 18 kal. 105 mm z jednostek gdańskiej Policji Krajowej rozstawiona na stanowisku prowadzi ostrzał budynku Poczty Polskiej w Gdańsku przy Placu Heweliusza (Heveliusplatz) - widok z boku nieco od tyłu. Przy armacie obsługujący ją 4 żołnierze w charakterystycznych niemieckich hełmach na głowach, w pełnym ekwipunku bojowym (puszki na maski przeciwgazowe, chlebaki, menażki). Piąty żołnierz stoi z boku za rogiem ceglanego budynku, zasłaniając sobie uszy dłońmi. Wokół niskie metalowe ogrodzenie z furtką przez którą strzela armata. Dalej ulica i budynek po jej drugiej stronie. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-10-5

Funkcjonariusz niemiecki (prawdopodobnie z gdańskiej Policji Krajowej) stoi na placu przed Dworcem Głównym w Gdańsku w jednym ręku trzymając karabin, a w drugim tabliczkę z napisem "HALT! / Gefahr ! Es wird scharf geschossen" (niem. "Stać ! Niebespieczeństwo ! Możliwy silny ostrzału"). Ubrany w strój policyjny, na głowie ma okrągłą czapkę z szerokim denkiem. Dalej drugi funkcjonariusz, podobnie ubrany, z karabinem pod pachą. W głębi budynek Dworca Głównego z półkolistym witrażowym oknem nad wejściem i wieżą zegarową. U góry druty trakcji tramwajowej. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-6-5

Wnętrze sieni gdańskiej z Chlebnickiej 15.

Pocztówka w obiegu od 8 IX 1901 r. Marynarze wypływają w rejs po Zatoce Gdańskiej.

Gdańsk - Siedlce, ul. Kartuska. Widoczny gmach ewangelickiego kościoła Zbawiciela (Heilandskirche) wybudowanego po utworzeniu parafii ewangelickiej na Siedlcach w 1895 r. Wieża kościoła wzorowana była na gdańskiej Wieży Więziennej z przedbramia ul. Długiej.

Cygańska Góra (Zigankenberg) strefa krawędziowa Wysoczyzny Gdańskiej na Suchaninie. Na zdjęciu pokazano budowę w dwudziestoleciu międzywojennym, ulicy Powstańców Warszawskich (do 1945 r. Heinrich - Scholtz - Weg). Były to ceglane modernistyczne czynszowe domy kryte karpiówką. Planów poprowadzenia tamtędy linii tramwajowej nie zrealizowano.

Jezioro Ptasi Raj (do 1945 r. Messinasee) - na terenie Rezerwatu Ptasi Raj. Dawna nazwa pochodzi od hiszpańskiego statku "Messina", który utknął tu na mieliźnie. Oddzielone od Zatoki Gdańskiej Mierzeją Messyńską, zaś od Wisły Śmiałej kamienną groblą (Grobla Sobieszewska) liczącą 1 km. Zdjęcie pochodzi z kalendarza "Danziger Bote".

Kąpielisko w Gdańsku - Stogach: plaża, na której wypoczywają kuracjusze. Wielu z nich korzysta z modnych wtedy koszy wiklinowych, niektórzy odbywają rejsy po wodach Zatoki Gdańskiej żaglówkami.

Pozdrowienia z Gdańska. Pocztówka przedstawia rybaków w łodziach na wodach Zatoki Gdańskiej. Pocztówka w obiegu od 2 IX 1908 r.

Pozdrowienia z nadbałtyckiego kąpieliska w Gdańsku - Stogach. Kuracjusze czekają przy łodziach na plaży. Prawdopodobnie wybierają się w rejs po Zatoce Gdańskiej.

Plaża w Gdańsku - Stogach. Widoczni kuracjusze, którzy wracają lub szykują się do rejsu łódkami po wodach Zatoki Gdańskiej.

Północna pierzeja Podwala Staromiejskiego, numery 53-57. W głębi ulica Grodzka, przy drzewie wejście na teren poczty gdańskiej.

Wrzeszcz widziany z lotu ptaka. Widoczne budynki należące do Politechniki Gdańskiej, której uroczyste otwarcie miało miejsce w 1904 r. Projektantem był arch. prof. Albert Carsten.

Widok na ul. Nowe Ogrody od strony mostu znajdującego się nad torami kolejowymi, łączącego ul. Hucisko z ul. Nowe Ogrody. Po lewej stronie widoczny reprezentacyjny gmach władz rejencji gdańskiej, zaś w głębi po prawej stronie - budynek sądu.

Gmach Biblioteki Gdańskiej PAN, niegdyś Biblioteki Miejskiej wybudowany na Starym Mieście w pierwszych latach XX w. na terenach pofortecznych. Obecnie znajduje się u zbiegu ulic: Wałowej i Łagiewniki.

Zdjęcie przedstawia wnętrze Sieni Gdańskiej uroczyście otwartej 16 XI 1901 r. Mieściła się ona na parterze i na galerii w Nowym Domu Ławy przy Długim Targu 43. Prezentowany był w niej wystrój gdańskiej kamienicy patrycjuszowskiej z XVII w. Eksponaty (ok. 200) pochodziły przede wszystkim od gdańskiego kolekcjonera Lessera Giełdzińskiego. Plafon, który umieszczono na suficie pochodził z kamienicy przy ul. Długiej (dawna własność kupca, Jacoba Kabruna). Większość eksponatów w czasie II wojny światowej uległa rozproszeniu.

Zdjęcie przedstawia wnętrze Sieni Gdańskiej uroczyście otwartej 16 XI 1901 r. Mieściła się ona na parterze i na galerii w Nowym Domu Ławy przy Długim Targu 43. Prezentowany był w niej wystrój gdańskiej kamienicy patrycjuszowskiej z XVII w. Eksponaty (ok. 200) pochodziły przede wszystkim od gdańskiego kolekcjonera Lessera Giełdzińskiego. Plafon, który umieszczono na suficie pochodził z kamienicy przy ul. Długiej (dawna własność kupca, Jacoba Kabruna). Większość eksponatów w czasie II wojny światowej uległa rozproszeniu.

Grodzisko - wzgórze, a właściwie krawędź wysoczyzny uważane jest za miejsce, w którym znajdował się najstarszy gdański gród. Wzniesienie to wzmiankowane było w 1385 r. jako Góra Gajowa (Hagensberg), potem określane było jako Góra Gradowa (Hagelsberg). Na tym obszarze Georg Strakowski wzniósł trzy bastiony w latach 1655 - 68: Kurkowy, Jerozolimski i Neubauera. W czasie I WMG Francuzi wybudowali tam forty, które były rozbudowywane i modernizowane w czasach pruskich. W czasie II WMG miejsce pierwszej gdańskiej cywilnej radiostacji oraz siedziby bractw studenckich.

Dom Angielski (określany także jako Anielski) został wybudowany na podwójnej działce (po wyburzeniu dwóch kamienic) przez Hansa Kramera przy ul. Chlebnickiej 16. W XVIII w. część budynku dzierżawili kupcy angielscy, stąd nazwa. Ob. akademik gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Motorówka Gryf służyła w okresie I wojny w niemieckiej flocie jako ścigacz okrętów podwodnych. Po wojnie po licznych przebudowach, pod banderą turecką, przemycano nią alkohol z Wolnego Miasta Gdańska do Szwecji (1924-1928). Dzięki swoim potężnym silnikom przez długi czas była nieuchwytna. W 1928, po awarii napędu, łódź zajęli Litwini. Odkupił ją gdyński przedsiębiorca Robert Wilke i po adaptacji wykonanej w gdańskiej stoczni wykorzystywał do rejsów turystycznych po porcie gdyńskim i Zatoce Gdańskiej.

Hol głównego gmachu Politechniki Gdańskiej.

Najstarsze budynki dzisiejszej politechniki zostały wybudowane w latach 1900-1904, wedle projektów berlińskiego architekta Alberta Carstena.

Fragment budynku "Strand Hotel" czyli "Hotel Plażowy" na rogu obecnej ulicy Gdańskiej, róg Korzeniowskiego. W odbudowanej po wojnie okrągłej przybudówce mieścił sie lokal nocny "Paradis"

Młyn Prochowy w Dolinie Potoku Prochowego (ob. ul. Kościerska 10), niegdyś własność cystersów oliwskich. Według numeracji z XIX w., był to młyn XXI nad Potokiem Oliwskim (i jego dopływami) - licząc od ujścia tego potoku do Zatoki Gdańskiej.

Dolina Schwabego to obszar do ujścia do Potoku Oliwskiego wód Potoku Czystej Wody. Obecnie zalicza się ten teren do Doliny Radości. Niegdyś istniał tu młyn XV (nad Potokiem Oliwskim i jego dopływami, licząc od ujścia tego potoku do Zatoki Gdańskiej). W osiemnastowiecznym dworze znajduje się Restauracja Dwór Oliwski (przed II wojną restaurację prowadził Hugo Mrozek).

Dawny kościół klasztorny cystersów (którego początki sięgają XII w.), po kasacie zakonu kościół parafialny katolicki; od momentu ustanowienia diecezji gdańskiej w 1925 r. - kościół katedralny, zaś po utworzeniu archidiecezji gdańskiej - podniesiony do rangi archikatedry.

Ulica Grunwaldzka w okolicy skrzyżowania z ul. Opata Rybińskiego. Zabudowa przetrwała.

Pozdrowienia z Krzaczastego Młyna. Krzaczasty (Leśny) Młyn - licząc od ujścia Potoku Oliwskiego do zatoki Gdańskiej jest to Młyn XXIII (na Potoku Oliwskim oraz jego dopływach - w tym przypadku na Potoku Rynarzewskim). Niegdyś należał do cystersów oliwskich. Na początku XX w. w jego pobliżu wybudowano Dom Kuracyjny dla osób cierpiących na schorzenia dróg oddechowych - z uwagi na mikroklimat tej okolicy. Młyn przystosowano do produkcji prądu. Po II wojnie światowej przez pewien czas mieścił się w dawnym Domu Kuracyjnym internat Państwowego pedagogium. Następnie teren ten włączono w obręb Miejskiego Ogrodu Zoologicznego. Pocztówka przedstawia Dom Kuracyjny z zewnątrz oraz jego wnętrza. Pocztówka w obiegu od 30 VII 1902 r.

Widok na fragment Oliwy z widoczną charakterystyczną bryłą archikatedry św. Trójcy, która pierwotnie (przez kilkaset lat była świątynią klasztorną cystersów). Początki tego kościoła sięgają XII w. Po kasacie zakonu cystersów, w 1 ej poł. XIX w. stał się świątynią parafialną dla katolików, zaś po ustanowieniu diecezji gdańskiej w 1925 r. - podniesiony do rangi katedry. Obecnie - po ustanowieniu archidiecezji gdańskiej - pełni funkcję archikatedry.

Na pocztówce widoczna jest charakterystyczna bryła dawnego kościoła cysterskiego, którego początki sięgają XII w. Po kasacie cystersów, w 1 poł. XIX w. świątynia parafialna katolicka, po ustanowieniu diecezji gdańskiej w 1925 r. - katedra, zaś po ustanowieniu archidiecezji - podniesiona do rangi archikatedry.

Kościół zaprojektował Karl Weber z Politechniki Gdańskiej.

Archikatedra św. Trójcy widziana od strony zachodniej. Charakterystyczna fasada z portalem głównym pochodzącym z końca XVII w. oraz dwiema wieżami nakrytymi szpiczastymi hełmami. Przez kilkaset lat był to kościół klasztorny cystersów (przybyłych do Oliwy w 1186 r.), po kasacie zakonu kościół parafialny katolicki, zaś po ustanowieniu diecezji gdańskiej w 1925 r. - katedralny. Obecnie podniesiony do rangi archikatedry.

Pocztówka przedstawia prospekt organowy (z 1763 - 88) znajdujący się w nawie głównej archikatedry św. Trójcy. Było to dzieło Michała Wulffa, przebudowane następnie (pod koniec XVIII w. ) przez gdańskiego organmistrza, Friedricha Rudolfa Dalitza. W latach 1863 - 65 poddano je kolejnej przebudowie, czego dokonał Friedrich Kaltschmidt, organmistrz ze Szczecina. Kościół ten przez kilkaset lat pełnił funkcję świątyni klasztornej, potem - po kasacie cystersów - kościoła parafialnego dla katolików, następnie od 1925 r. - katedry (po ustanowieniu diecezji gdańskiej), zaś po ustanowieniu archidiecezji - podniesiony do rangi archikatedry.

Pocztówka przedstawia na pierwszym planie staw młyński (nad nim znajduje się Młyn IX - nad Potokiem Oliwskim - licząc od ujścia tego potoku do Zatoki Gdańskiej). W perspektywie Wzgórze Pachołek - po lewej stronie zdjęcia. Po prawej - w głębi - widoczna sylwetka Katedry oraz wspomniany młyn. Pocztówka w obiegu od 21 IV 1902 r.

Widok na Oliwę ze Wzgórza Pachołek. Na pierwszym planie nieistniejący hotel i restaurację "Waldhaeuschen" (otwarte w 1897 r. w budynku dawnego zajazdu z poł. XIX w.). Obok znajdowała się przystań i wypożyczalnia łódek. Było to miejsce często odwiedzane przez tutejszą Polonię. Budynek spłonął na przełomie 1941 i 1942 r. z powodu zaprószenia ognia przez Włochów z batalionu zadymiania gdańskiej stoczni.

Kartka związku studentów Saxonia (Corps Saxonia) działającego na Politechnice Gdańskiej (Technische Hohschule, Danzig). Związek powstał 12 dni po inauguracji Politechniki Gdańskiej 18 października 1904 roku.

Panorama Wrzeszcza i Zatoki Gdańskiej z Góry Jana (Wgórza Zinglera). Widoczne statki na redzie,a na pierwszym planie, świeżo oddany do użytku, kościół luterański u zbiegu ulic Jana Matejki i Sobótki. W kole, Cafe Zinglershohe, już po przebudowie, dokonanej przez nowego właściciela- Eugena Deinerta.

Panorama Brzeźna od strony morza. Od północy Brzeźno oblewają wody Zatoki Gdańskiej. Od wschodu graniczy z dzielnicami Nowy Port i Letnica, od południa z dzielnicą Wrzeszcz Dolny a od zachodu z Zaspą-Rozstajami i Przymorzem Wielkim.

Fragment Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, ustanowionego w 1979 r. Obejmuje on fragment wysoczyzny morenowej Pojezierza Kaszubskiego oraz jej strefę krawędziową, bezpośrednio przylegające do aglomeracji gdańskiej od zachodu.