Gdańsk, Główne Miasto, ul. Piwna, a w głębi kościół Wniebowzięcia NMP

Na zdjęciu widoczny jest ceglany, gotycki kościół św. Jana zbudowany w północnej pierzei ul. Świętojańskiej (u zbiegu z ul. Minogi). Początek budowy datuje się na 1370 r. (w miejscu wcześniej wybudowanej kaplicy). Najpierw był filialnym wobec kościoła św. Katarzyny na Starym Mieście; od 1454 r. parafialny dla płn. części Głównego Miasta. Na zdjęciu ukazane są także szczyty kamienic wznoszących się w sąsiedztwie kościoła, od strony wschodniej (otaczających ob. Zaułek Zachariasza Zappio).

Kuluary Teatru Miejskiego.

Wnętrze największej gdańskiej świątyni, vczyli kościoła Wniebowzięcia NMP, której początki sięgają czasów krzyżackich i jednocześnie lokacji Głównego Miasta Gdańska. Pełnił on rolę fary tej części miasta. Był on sukcesywnie rozbudowywany, aż osiągnął ostateczny kształt w początkach XVI w. W 2 poł XVI w. został przejęty przez luteran. Przez kilkaset lat pełnił rolę najważniejszej świątyni luterańskiej w Gdańsku. Bogate wyposażenie uległo w dużej mierze zniszczeniu lub rozproszeniu w czasie II wojny światowej. Dotyczy to również ambony, która widoczna jest na zdjęciu. Jej miejsce po II wojnie zajęła ambona z kościoła św. Jana.

Sień Główna znajdująca się na I piętrze Ratusza Głównego Miasta Gdańska (przy ul. Długiej 46). Misternie rzeźbione dębowe schody prowadzą na II piętro. Malowidło umieszczone niegdyś na suficie nie przetrwało II wojny światowej (ob. znajduje się tam obraz wykonany przez Józefę Wnukową przedstawiający wjazd Jana III Sobieskiego do Gdańska w 1677 r.

Gmach Szkoły Wojennej utworzonej w 1893 r. na bazie starszych (1880-1884) Koszar Pionierów. Fot. po 1893.

Na zdjęciu pokazana jest wschodnia fasada Bramy Zielonej, która widoczna jest od strony Mostu Zielonego. Wzniesiono ją w latach 1564 - 68 według projektu budowniczego z Amsterdamu, Regniera, który początkowo kierował jej budową. W 1565 r. nadzór przejął Hans Kramer z Drezna. Brama miała trzy przejazdy; czwarty przebito w XIX w. podczas jej przebudowy. Bramę cechuje bogaty wystrój rzeźbiarski obu fasad. Miała służyć jako rezydencja królewska w czasie pobytu królów polskich w Gdańsku; skorzystała z niej tylko Maria Ludwika Gonzaga, przyszła żona Władysława IV, która drogą morską przybyła do Polski. W sali biesiadnej na drugiej kondygnacji wydano ucztę na jej cześć.

Złota Brama (oficjalna nazwa od 1967 r.), zwana do 1945 r. Bramą Długouliczną (Langgaser Tor) zamyka od zachodu wylot ul. Długiej. Na zdjęciu widoczna jest wschodnia fasada bramy. Bramę wzniesiono w latach 1612 - 14 wg. proj. Abrahama van den Blocke' a (budował ją Hans Strakowski). Nosi ona cechy manieryzmu niderlandzkiego; kształtem przypomina trójprzęsłowy rzymski łuk triumfalny. Wcześniej na jej miejscu znajdowała się czternastowieczna brama gotycka.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne. Na zdjęciu widoczna przystań dla żaglówek, która powstała w sąsiedztwie twierdzy w dwudziestoleciu międzywojennym wraz z utworzeniem tu siedziby klubów żeglarskich.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne.

Zegar astronomiczny znajdujący się w kościele Wniebowzięcia NMP wykonany w latach 1464–1470, składa się trzech kondygnacji , mierzy 14 m wysokości. Został wykonany przez Hansa Düringera. Po wojnie został uruchomiony ponownie 9 V 1990 r. Na dużej tarczy pokazuje daty dzienne, dni tygodnia, świętych kalendarzowych, daty nowiu, święta liturgiczne; na małej tarczy - daty roczne i dane śr. chronologii: złota liczba, cykl słoneczny, indykt rzymski itp. Wskazówki środkowej kondygnacji pokazują: czas, pozycję Słońca i Księżyca w zodiaku, a w otworze ruchomego układu tarcz fazy Księżyca. W południe na dwóch platformach w górnej części zegara ukazuje się 4 ewangelistów i 12 apostołów, za nimi wyobrażenie śmierci.

Pocztówka przedstawia fragment Długie Targu. W głębi widoczna XVI - wieczna Zielona Brama, która zamyka Długi Targ od strony wschodniej. Widoczne dorożki oraz tramwaj.

Most Krowi łączący ul. Chmielną z ul. Ogarną, u wylotu której znajduje się Brama Krowia.

Kościół wzniesiono w latach 1422-1433 stanowiący rdzeń obecnego prezbiterium. W 1484 podjęto rozbudowę świątyni. Do 1495 roku przebudowano prezbiterium, następnie powstał trójnawowy, halowy korpus nawowy

Fragment Placu Wałowego z nieistniejącą fontanną (zachowały się pozostałości).

Ulotka reklamowa hotelu Grand, który mieścił się przy Stadtgraben 9 (Podwale Grodzkie). Dawna nazwa Reichshof (Dwór Rzeszy). Zbudowany w 1899 r. Ulotka po polsku, rewers.

Ulotka reklamowa hotelu Grand, który mieścił się przy Stadtgraben 9 (Podwale Grodzkie). Dawna nazwa Reichshof (Dwór Rzeszy). Zbudowany w 1899 r. Ulotka po polsku.

Restauracja "Domek myśliwski" mieściła się na Długim Pobrzeżu 46.

Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).

Gdańsk, Główne Miasto. Widok na Starą Motławę. Na pierwszym planie Most Zielony pochodzący z 1883 r. stalowy, na betonowych podporach, umieszczony tu w miejscu wcześniejszego drewnianego, wybudowanego wg. projektu Dirca Danilsa w 2 poł. XVI w. oraz Brama Zielona zbudowana przez Regniera z Amsterdamu oraz Hansa Kramera z Drezna. Most Zielony łączy Długie Pobrzeże z Wyspą Spichrzów (pod nim przepływa Stara Motława).

Właściciel Fr. Szmyt przed swoim sklepem przy ul. Ławniczej 5 (Matzkauschegasse). Sklep polski. Pocztówka w obiegu po 1905 r.

Część dawnego zespołu klasztornego franciszkanów Braci Mniejszych Konwentualnych. Na pocztówce widoczny kościół św. Trójcy, kaplica św. Anny i ryglowy dom galeriowy. Obieg 1929 r.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne. Na zdjęciu widoczny wjazd do twierdzy.

Pomnik poległych (Kriegerdenkaml) został odsłonięty 2 grudnia 1913 r. na Cmentarzu Garnizonowym. Upamiętnia żołnierzy austriackich poległych w 1866 r.

Kamienice przy ul. Seredyńskiego w zimowej scenerii.

Kościół św. Piotra i Pawła na Starym Przedmieściu przy ul. Żabi Kruk.

Gdańsk, reprezentacyjna ulica Głównego Miasta, czyli Długi targ wraz z Zieloną Bramą.

Widok z lotu ptaka na nabrzeża Motławy. U dołu zdjęcia Wyspa Spichrzów, trochę wyżej Ołowianka. Po lewej Stara Motława, po prawej u dołu Nowa Motława, u góry Kanał Stępkarski.

Powstał po 1342 r. , jako miejsce sprzedaży świeżych ryb mieszkańcom Głównego Miasta. Zwany był też Targiem Kartoflowym lub Kartoflano – Rybnym. Począwszy od 1360 r. był stopniowo zasiedlany. Zwany był wtedy „twergasse versus castrum” ; graniczył z pd. zachodnim narożnikiem obwarowań zamku krzyżackiego. W XIV w. był miejscem Jarmaków św. Dominika. Na początku wojny trzynastoletniej został zburzony zamek wraz z jego fortyfikacjami. Na fundamentach krzyżackiej Baszty Rybackiej gdańszczanie wznieśli Basztę Łabędź. W XVI w. zabudowano posesje nad Motławą – powstał wtedy Pomost Rybacki, zwany obecnie Rybackim Pobrzeżem. Po drugiej wojnie światowej nie odbudowano wspomnianych zabudowań. W ich miejscu w 1989 r. odsłonięto pomnik kmdr. Tadeusza Ziółkowskiego. Na pocztówce widoczna jest Baszta Łabędź; teren ujęty w dolnej części zdjęcia zwany jest Zamczyskiem. Tam znajdował się w XII – XIII w. gród książąt pomorskich, potem zamek krzyżacki.

Targ Węglowy na Głównym Mieście - widoczny gmach Teatru Państwowego (w 1933 r. Teatr Miejski przemianowano na Państwowy).

Ulica Świętojańska została wytyczona na Głównym Mieście w 1349 r. W pierzei północnej wybudowano najpierw kaplicę, następnie w 1370 r. zaczęto wznosić na jej miejscu murowany kościół św. Jana. Początkowo filialny względem kościoła św. Katarzyny, od 1454 r. parafialny dla północnej części Głównego Miasta.

Widok na Polski Hak, czyli obszar i nabrzeże przy ujściu Motławy do Martwej Wisły, na wprost Kanału Kaszubskiego. W XVI - XVII w. granica pomiędzy portem wewnętrznym a zewnętrznym. Ulubione miejsce postoju polskich flisaków. Począwszy od 2 poł. XIX w. teren poddany zabudowie przemysłowej; powstała tu m. in. Stocznia Devrienta.

Bastion św. Elżbiety podczas rozbiórki (ok. 1895 r.) widziany od południowego -zachodu. Znajdował się w obrębie nowożytnych fortyfikacji otaczających miasto od zachodu. W obiegu od 1913 r.

Na zdjęciu widzimy kelnerów obsługujących kasyno oficerskie w gdańskiej Krigsschule (Szkole Wojennej).

Na pocztówce widoczny jest plac Dominikański powstały po wyburzeniu zniszczonego w 1813 r. klasztoru dominikanów. Był on wykorzystywany przez pruskie wojsko jako plac musztry. Z końcem XIX w. wybudowano na nim Halę Targową, oddaną do użytku w 1896 r. Zdjęcie to zostało wykonane jeszcze przed zabudowaniem placu. Widzimy na nim - otaczający plac od południa - gotycki, ceglany kościół św. Mikołaja wzniesiony w pierwszej poł. XIV w., a obok niego dwie baszty – relikty średniowiecznych murów otaczających Główne Miasto od północy. Okrągła baszta nosiła miano Dominikańskiej; w XIX w. żartobliwie nazywano ją „Donicą” od porastającej ją roślinności. Znajdowała się w pobliżu okien kuchni klasztornej (klasztor został zniszczony w 1813 r. i nie już odbudowano go), stąd inna nazwa tej baszty: „Kiek in de Kok). Druga baszta – nakryta stożkowym dachem – otrzymała po II wojnie nazwę „Jacek” pochodzącą od patrona dominikanów, św. Jacka Odrowąża. Dominikanie posługiwali w kościele św. Mikołaja od średniowiecza do 1833 r. ; ponownie przejęli świątynię po II wojnie. Pocztówka znajduje się w obiegu od 1898 r.

Budynek został zbudowany w XIX wieku dla potrzeb władz prowincji Prusy Zachodnie (Provinzialverwaltung – Landeshaus) przy Neugarten 23 (Nowe Ogrody). Później siedziba parlamentu gdańskiego. Obecnie parking przy siedzibie Komendy Miejskiej Policji.

Wejście wraz z ozdobnym portalem (wykonanym przez Daniela Eggerta) do Ratusza Głównego Miasta przy ul. Długiej.

Targ Węglowy z widocznym gmachem Teatru Miejskiego (1799 - 11801) oraz budynkiem Wielkiej Zbrojowni (1600 - 1605).

Pocztówka przedstawia fragment Długiego Targu, wraz z postojem dorożek. Widać biegnące tory tramwajowe oraz licznych przechodniów. W głębi XVI - wieczna Zielona Brama, która zamyka Długi Targ od strony wschodniej.