Baszta Łabędź (Schwanturm) została wzniesiona w drugiej połowie XV w. na miejscu znajdującej się tu wcześniej Baszty Rybackiej, stanowiącej część umocnień zamku krzyżackiego. Mieszkańcy Gdańska rychło po wygnaniu Krzyżaków z miasta (1454 r.) zburzyli wszystkie ich budowle, zostawiając gdzieniegdzie tylko fundamenty. Basztę Łabędź posadowiono właśnie na fundamentach poprzedniej Baszty Rybackiej, nawiązując zresztą do jej formy. Podstawową różnicą było inne usytuowanie płaskiego ścięcia cylindra baszty – tym razem od strony miasta, a nie od strony zamku.

Budowę bramy i dwóch wież rozpoczęto w 1517 r. Z powodu kształtu nazwano je Basztą Stągiewną i Stągwiami Mlecznymi. Można spotkać określenie na mniejszą basztę: Stągiewka lub Baszta Śmietanowa.

Na miejscu Baszty Kotwiczników w dzisiejszym kształcie wzniesiono już pod koniec XIV w. prostą kwadratową wieżę, mającą chronić Bramę Kotwiczników, poprzez którą wiodła droga ze śródmieścia Gdańska ku terenom stoczniowym na Starym Przedmieściu. Grubość murów tej budowli dowodzi, że początkowo zamierzano wznieść basztę znacznie wyższą, ale ostatecznie zrezygnowano z takiego zamiaru.

Baszta została wybudowana w latach 1460–1461 w ciągu murów miejskich jako część nieistniejącej obecnie Bramy Nowej. Flankowała wjazd na przedmieście miasta od południa. Ma kształt podkowy, cztery kondygnacje zaopatrzone w otwory strzelnicze dla broni ręcznej i armat. Ma 13 metrów wysokości, a grubość murów w przyziemiu dochodzi do 2 metrów.

Baszta Pod Zrębem to prawidłowo Baszta Atutowa (Trumpfturm). Powstała w 1487 roku jako umocnienie średniowiecznych fortyfikacji Starego Przedmieścia. Na skutek zaniedbań w konserwacji runęła w 1975 i 1982. Budynek stojący przy niej nie istnieje.

Przejście między Basztą Słomiana a Zbrojownią jest zbudowane z cegły-holenderki, licznie przywożonej jako balast na statkach w XVI i XVII w.

Baszta została zbudowana z cegły w drugiej połowie XIV wieku. Nazwę zawdzięcza pokryciu dachu strzechą, która później została wymieniona na dachówkę. Obecny kształt baszta uzyskała w pierwszej połowie XV wieku. Przykryta jest stożkowatym dachem namiotowym. Grubość murów w dolnej części baszty dochodzi do 4 metrów.

Baszta Refektarska to Baszta Jacek. To baszta w ciągu średniowiecznych fortyfikacji Głównego Miasta w Gdańsku, zbudowana około 1400 r. Najwyższa ze średniowiecznych baszt gdańskich.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Fragment murów obronnych Głównego Miasta z Basztą Słomianą z ok. 1400 r. Za basztą wznosi się Wielka Zbrojownia i dobudowane skrzydło Akademii Sztuk Pięknych.

Najstarsza z baszt fortyfikacji średniowiecznych Gdańska. 23 marca 1343 w pobliżu baszty położono kamień węgielny pod budowę murów miejskich Głównego (Prawego) Miasta.

Hala Targowa, Plac Dominikański. W głębi Baszta Jacek i kamienice przy ul. Pańskiej.

Dzień handlowy przed Halą Targową. W głębi Baszta Jacek i kamienice przy ul. Pańskiej. Z prawej strony zabudowa ul. Podwale Staromiejskie.

Baszta Narożna została zbudowana w 1343 r. w celu wzmocnienia południowo-zachodniego odcinka murów miejskich. Widoczne trzy budynki tworzyły zespół Dworu Miejskiego, od 1857 r. pełniącego funkcję siedziby straży pożarnej.

Brama Stągiewna jest zwieńczeniem ulicy Stągiewnej. Została zbudowana w latach 1517-19. Są tu dwie baszty połączone przesklepionym łącznikiem-przejazdem.

Brama Stągiewna z basztami i Mostem Stągiewnym. Widok od strony ulicy Na Szopy. Obieg 1912.

Brama Stągiewna z Mostem Stągiewnym od strony południowo-wschodniej.

Widok na most Rogoźników (Matników). Wiadomo o nim tyle, że zbudowano go po przekopaniu ramienia Nowej Motławy w 1576 roku. Był wówczas mostem drewnianym, zwodzonym. Most do połowy XIX wieku był zamykany na noc. W 1892 r. został zastąpiony konstrukcją metalową i zaczął funkcjonować jako most zwodzony z dwuklapowym przęsłem środkowym, drogowo-tramwajowy. W oddali Baszta Stągiewna. Z lewej strony zabudowa Wyspy Spichrzów.

Stągiewka, inaczej Konwia Śmietanowa, też miała kiedyś dach stożkowy. Obecnie ma dach pulpitowy, jednospadowy. Na ostatniej, siódmej, kondygnacji Stągwi umieszczano armaty.

Brama Stągiewna z basztami i Mostem Stągiewnym. Widok od strony ulicy Na Szopy. Widoczne skrzyżowanie z ulicami Szopy, Długie Ogrody i Szafarnią. Z lewej strony widoczna zabudowa Wyspy Spichrzów

Większa baszta Bramy Stągiewnej zwana Stągwią, jest ceglaną budowlą: wysokość do górnej krawędzi murów wynosi 20 m, średnica około 12,6 m. Grubość muru w przyziemiu to 2,5 m od strony zachodniej i około 4 m od strony wschodniej. Widok od strony ulicy Stągiewnej.

Praca w porcie nad Motławą.

Koszary Wiebe (Wijbego) widziane od strony mostu w ciągu ul. Toruńskiej. Z lewej Baszta Atutowa zwana też Basztą Pod Zrębem.Koszary zbudowano w latach 1859-1867 i były używane przez różne formacje wojskowe. Najdłużej skoszarowano tutaj 2 bataliony 5 Pułku Grenadierów. Od roku 1957 tu właśnie umieszczono zakład "Gdańskie Zakłady Radiowe T-18" znany bardziej jako "UNIMOR".

Baszta pod Zrębem, nazywana też Basztą Atutową (Trumpfturm) – zabytkowa późnogotycka baszta znajdująca się na Starym Przedmieściu w Gdańsku, w pobliżu Motławy, zachowana w ruinie. W wyniku braku prac konserwatorskich, w 1975 roku runął północno-zachodni narożnik baszty, a podczas wichury 3 marca 1982 zawaliła się cała północna część baszty. Obecnie jest ogrodzona i zabezpieczona przed dalszym zawaleniem.

Napis "północna Wenecja" na pocztówce z widokiem na Rybackie Pobrzeże. W głębi Baszta Łabędź.

Widok na Rybackie Pobrzeże od strony Ołowianki. W głębi Baszta Łabędź, przy lewej krawędzi pocztówki Brama Maślana.

Baszta Bramy Szerokiej w trakcie odbudowy. Za nią odbudowane już kamieniczki ul. Latarnianej.

Brama Stągiewna z basztami i Mostem Stągiewnym. Widok od strony ulicy Na Szopy. Widoczne skrzyżowanie z ulicami Szopy, Długie Ogrody i Szafarnią. Z lewej strony widoczna zabudowa Wyspy Spichrzów

Targ Sienny a w głębi Targ Węglowy. Z prawej Brama Wyżynna a za nią Wieża Więzienna. Pod widoczną centralnie wieżą Bazyliki Mariackiej wschodnia pierzeja ul. Tkackiej, bowiem brak jeszcze zabudowy ulicy po jej zachodniej stronie. Po lewej stronie Baszta Słomiana i Wielka Zbrojownia.

Dzień handlowy na Rybackim Pobrzeżu (Fischbrücke). W głębi widoczna Baszta Łabędź.

Rycina Petera Willera z roku 1638 - 1642 przedstawiająca Wielką Zbrojownię i Basztę Słomianą. Ryciny ilustrowały księgę Reinholda Curicke "Historyczny opis miasta Gdańska” ("Der Stadt Dantzigk historische Beschreibung") napisaną w latach 1638-1642. Księga została wydana dopiero w 1687. Powodem opóźniania wydania była zawarta w książce krytyka władz Gdańska i pozytywne uwagi o kalwinizmie, którego wyznawcą był autor.

Widok na zachodnią część ulicy Długie Ogrody. Widać nadjeżdżający tramwaj i samochód. Na środku podwójnej ulicy alejka z drzewami, ławkami i idącymi ludźmi Po przeciwnej stronie ulicy ledwo widoczna nisko zabudowana pierzeja północna Długich Ogrodów. Na środku fotografii za drzewami widoczne baszty Bramy Stągiewnej.

Pocztówka przedstawia dzień targowy na Rybackim Pobrzeżu. W tel, za kamienicami Baszta Łabędź. Kartka pochodzi z kalendarza pocztówkowego "Danzig im Blid" na rok 1958.

Widok na Basztę łabędź z Rybackiego Pobrzeża. Kartka zatytułowana "Am brausenden Wasser" w tłumaczeniu "Przy ryczącej (szumiącej?) wodzie".

Na pocztówce tytuł: "Am rauschende Wasser", w wonym tłumaczeniu "rwący potok", zapewne wydawca miał na myśli potok ludzi. Kartka przedstawia dzień handlowy na Rybackim Pobrzeżu.

Karta pocztowa przedstawia rycinę W. Ratha z 1918 roku z widokiem na Basztę Łabędź i Rybackie Pobrzeże.

Rycina Petera Willera z roku 1638 - 1642 przedstawiająca Wielką Zbrojownię i Basztę Słomianą. Ryciny ilustrowały księgę Reinholda Curicke "Historyczny opis miasta Gdańska” ("Der Stadt Dantzigk historische Beschreibung") napisaną w latach 1638-1642. Księga została wydana dopiero w 1687. Powodem opóźniania wydania była zawarta w książce krytyka władz Gdańska i pozytywne uwagi o kalwinizmie, którego wyznawcą był autor.

Targ Rybny na Rybackim Pobrzeżu. Widoczne łodzie rybackie i handlujących. Z prawej strony Baszta Łabędź.

Widok z Motławy na Rybackie Pobrzeże. Widoczne kamienice które nie przetrwały wojny i nie zostały odbudowane. Z prawej strony widoczna Baszta Łabędź.

Brama Stągiewna, wzniesiona zapewne w latach 1517-1519, została usytuowana w linii umocnień osłaniających od wschodu Wyspę Spichrzów. Dwubasztowy zespół Bramy Stągniewnej, bardzo nietypowy w swej bryle architektonicznej, budzi od dawna zainteresowanie badaczy. Przypuszcza się, że pierwotnie Brama miała stanowić układ trzech baszt flankujących dwa zawarte między nimi przejazdy: potężna baszta środkowa byłaby wówczas obstawiona dwiema mniejszymi. Ostatecznie jednak zrezygnowano z budowy trzeciej baszty – północnej – poprzestając na jednym przejeździe pomiędzy basztą większą zwaną Stągwią, i mniejszą nazywaną Stągiewką.