Biurowiec przy ulicy Szafarnia firmy "Hydropol" - przedsiębiorstwa robót wiertniczych. Budynek obecnie nie istnieje. Za budynkiem również nieistniejąca hala przedsiębiorstwa "Hydroster". Przed budynkiem pawilon handlowo usługowy. Większą jego część zajmował samoobsługowy bar. Przed wyburzeniem pawilonu funkcjonował tam sklep spożywczy "Skara" i od strony ulicy Szafarnia sklep medyczny. Obecnie w tym miejscu stoją budynki deweloperskie.

Widok na ulicę Mariacką (Frauengasse) w Gdańsku. Na drugim planie wieża Obserwatorium (Sternwarte), obecnie Muzeum Archeologiczne i Brama Mariacka.

Długi Targ razem z ulicą Długą należy do najstarszych części Prawego Miasta (wspólna nazwa Langgasse aż do XVII w.) . Część Długiego Targu między ratuszem a Studnią Neptuna nazywano w 1653 roku Ferkelmarkt (Prosięcy Targ - nazwa ironiczna).

Przed Złota Bramą. Z lewej strony Dwór Bractwa św. Jerzego. Przez bramę prowadziły tory tramwajowe i wjazd na ulicę Długą. Złota Brama (nazwa od 1945 r. , formalnie od 1967 r.) zwana wcześniej Bramą Długouliczną. Wybudowana w początku XVII w. w stylu manieryzmu niderlandzkiego. Zamyka od zachodu ul. Długą.

Widok na Targ Drzewny. Widoczny pomnik na cześć poległych Niemców w wojnach z Austrią 1846 i 1866 oraz Francją w 1870-71. Widoczne wyloty ulic (od lewej) Kowalskiej, Podwala Staromiejskiego i Szerokiej.

Ulica Długa widok w stronę Bramy Złotej. Za bramą widoczna Wieża Więzienna. Z lewej strony skrzyżowanie z ulicą Garbary. Na pierwszym planie rowerzysta. Z prawe strony widoczny chodnik i budynek domu handlowego.

Widok przez Bramę Żuraw na ulicę Szeroką. Widoczne drzewa i tramwaj, który kursował po ulicy Szerokiej. Daleko w głębi Targ Drzewny.

Spojrzenie w głąb ulicy Złotników w kierunku ulicy Szerokiej. Pierwsza z lewej kamienica Wilhelma Bernthala nr 17/18. W 1377 r. była to ulica Ślusarska. Mieszkał tu Henryk Ungeradin, wg którego wizji rozbudowano kościół NMP. Początkowo mieszkali tu kowale i ślusarze, z czasem złotnicy.

Dworzec promowy w Nowym Porcie. W 1977, po utworzeniu Polskiej Żeglugi Bałtyckiej, Zarządu Portu Gdańsk przekazał nowo powstałej firmie swoją przystań. W maju 2015 PŻB wydzierżawiła Terminal Promowy Westerplatte, a stara baza PŻB przy Nabrzeżu Ziółkowskiego została wyłączona z użytku.

Obecnie Novotel Gdańsk Marina. Hotel na granicy Jelitkowa i Sopotu. Otwarty w marcu 1985 r. Należał do PP Orbis. Pod koniec 1990 sieć hoteli Orbis liczyła 53 obiekty, w tym najsłynniejsze Victoria i Forum w Warszawie.

Fotografia wykonana przed fontanną na nieistniejącym wrzeszczańskim rynku.

Widok z ulicy Szafarnia na zrujnowane Główne miasto i spichlerze na Wyspie Ołowianka.

Kamienica przy ul. Elżbietańskiej zbudowana została na zlecenie Piotra Henningka w 1612 r, prawdopodobnie wg projektu Abrahama van den Blocka. W końcu XVII w. budynek użytkowany był przez opactwo w Pelplinie i stan taki utrzymywał się przez ok. 150 lat. W połowie wieku XIX kolejni właściciele dokonywali sporych zmian konstrukcyjnych obiektu, narażając go na coraz gorszy stan techniczny. Wobec zagrożenia całkowitym wyburzeniem przez kolejnego właściciela budynek został wykupiony przez miasto i umieszczono w nim Miejski Urząd Budowlany znany także jako Policja Budowlana (Baupolizeiamt). Wykonano wreszcie generalny remont wraz z odtworzeniem zrujnowanej kamieniarki. Wiosną 1945, budynek nie ucierpiał w wyniku działań wojennych. Za domem widoczny budynek Uniwersytetu Gdańskiego.

Gdańsk Wrzeszcz widok na ul. Grunwaldzką. Po lewej stronie widoczny plac jest Skwerem im. Anny Walentynowicz.

Widok z Mostu Kamiennego na zniszczone i zarazem odbudowywane Główne Miasto. Brama Żuraw jeszcze nieodbudowana. Cała pierzeja Długiego Pobrzeża w ruinie.

Jelitkowskim domem zdrojowym. Od początku lat pięćdziesiątych XX wieku pełnił on funkcję Ośrodka Szkoleniowego Ligi Przyjaciół Żołnierza później Ligi Obrony Kraju. Po pożarze zachował się tylko parter.

Palmiarnia w parku im. Adama Mickiewicza. Najcenniejszą i najstarszą rośliną w palmiarni był daktylowiec. Daktylowiec usechł w 2021 roku w wyniku błędów podczas przebudowy palmiarni.

Plaża w Jelitkowie podczas sezonu letniego.

Dom Zarazy - Stary Rynek Oliwski 15 - dawna brama klasztorna oraz siedziba wójta. Wewnątrz na pierwszym piętrze mieściła się kaplica św. Bernarda. Wg. tradycji w 1709 r. zmarło we wnętrzu tego budynku 9 cystersów, stąd nazwa: "Dom Zarazy". Po kasacie zakonu cystersów była tam siedziba sołtysa oliwskiego oraz areszt. Na początku XX w. po przeniesieniu administracji do innego budynku, zaadaptowano ten obiekt na mieszkania. Po wojnie znów siedziba administracji, ob. pomieszczenia mieszkalne oraz siedziba Stowarzyszenia Stara Oliwa. Na pocztówce budynek ten widoczny od ul. Stary Rynek Oliwski. Widoczny na fasadzie zegar słoneczny, prawdopodobnie z XVIII w.

Fotografia przedstawia kobietę z dzieckiem pozującą na tle zniszczonego w wyniku działań wojennych budynku hotelu Danziger Hof. Po lewej stronie fotografii widoczne odbudowane budynki. Budynek hotelu Danziger Hof nie został odbudowany. Zbudowano w tym miejscy pawilon handlowy (meblowy) późniejszy budynek LOT. Widoczny też przedwojenny wóz tramwaju.

Bilet na konne tramwaje. Bilet został wydany z okazji 15-lecia Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Tramwaj konny kursował po ulicy Długiej i Długim Targu. Była to linia uruchomiona z okazji rocznicy.

Piecki- wieś duchowna należąca do szpitala św. Elżbiety. W granice administracyjne Gdańska Piecki zostały włączone dopiero w 1942 roku. Na pocztówce widzimy Restaurant und Cafe zum Kronprinz. Lokal był własnością Maxa Blocka.

Tylna część pocztówki reklamowej restauracji, night-clubu "Wiking" w Nowym Porcie. Lokal oferował m.in. marynarzom przeróżne uciechy, stał się atrakcyjnym miejscem obserwacji nie tylko dla służb specjalnych, lecz także dla pisarzy.

Pocztówka reklamowa restauracji, night-clubu "Wiking" w Nowym Porcie. Lokal oferował m.in. marynarzom przeróżne uciechy, stał się atrakcyjnym miejscem obserwacji nie tylko dla służb specjalnych, lecz także dla pisarzy.

Na pocztówce widzimy restaurację Deutsches Haus, której właścicielem był Adolf Martschinke. Lokal funkcjonował na ul. Gdańskiej 8.

Ulica Köllnerstrasse obejmowała ulice dzisiejsze: Spacerową, Stary Rynek Oliwski oraz Opata Rybińskiego. Na pocztówce od lewej widać dawną aptekę Adlera - dziś Opata Rybińskiego nr 12. Następnie już nieistniejące domy nr 13-15. Słup z ramieniem nad ulicą stoi w miejscu bramy do Parku Oliwskiego.

Świadectwo siedmioletniej szkoły podstawowej dla dziewcząt Gdańsk-Siedlce. Klasa Vb.

Świadectwo siedmioletniej szkoły podstawowej dla dziewcząt Gdańsk-Siedlce. Klasa IVb.

Świadectwo Senackiej Klasy Powszechnej Gdańsk-Wrzeszcz. Klasa IV.

Widok na kościół św. Jana z ulicy Tandeta. Uliczka w 1378 r. określana była jako ulica "Przy świętym Janie" lub "poprzeczna w stronę świętego Jana". W 1415 r. była to Przędzowa. Współcześnie jej nazwę można określić jako "Taniocha".

Dom galeryjny (kazalnicowy) jako jedyny z tego typów domów przerwał II wojnę światową. Pochodzi z 1695 r. Na parterze miał stajnię, na piętrze 5 małych mieszkań, dostępnych od zewnątrz (z kazalnicy - galerii).

Wielki Młyn i Dom Młynarza stoją na wyspie zwaną Tarczą. Nazwa pochodzi od pisarza - "tarczowego" kontrolującego i spisującego w księdze tarczowej ciężar i jakość zboża przyjmowanego do zmielenia.

Widok na Wyspę Spichrzów od strony wschodniej. Pierwszy od prawej spichlerz Czerwone Serce, obok niego Szabla. Czwarty od prawej (w środku) Madonna, obok niej z lewej Czarny Krzyż (z nadbudówką). Widoczne worki to korek wypornościowy.

Ulica Kaletnicza (Beutlergasse) swoją nazwą nawiązuje do mieszkających w tym miejscu kaletników. Sakiewki i torebki były w czasie świetności miasta poszukiwanym towarem.

Obecny kształt architektoniczny gdańskiego Dworu Artusa pochodzi z lat 1616–1617 i nawiązuje stylem do manieryzmu niderlandzkiego. Przedtem istniały w tym samym miejscu dwie wcześniejsze wersje obiektu o formach średniowiecznych.

Widok na Wyspę Spichrzów od strony Żurawia. Przy prawej krawędzi kasa oszczędności.

Zamykająca ulicę Chlebnicą Brama Chlebnicka istniała już w 1378 r. W obecnej postaci istnieje od XV wieku. Od strony ulicy zdobi ją lilia - znak książąt gdańsko-pomorskich.

Był to najobszerniejszy i najwyższy budynek mieszkalny dawniejszego Gdańska. Wybudowany został w latach 1568–1570 według projektu Jana Kramera dla Dircka Lylge’go, bogatego kupca rodem z Westfalii, który nad Motławą dorobił się wielkiego majątku.

Stara zabudowa wzdłuż wschodniej krawędzi Targu Węglowego (z lewej) i ulicy Bogusławskiego (z prawej). Tramwaj kieruje się do Bramy Długoulicznej (Złotej). Zwraca uwagę dwór Bractwa św. Jerzego i dom towarowy braci Freymann.

Nieistniejąca zachodnia pierzeja Targu Węglowego. W głębi Wieża Więzienna.