Długi Targ i widok na Ratusz Prawomiejski. Razem z ulicą Długą Długi Targ należy do najstarszych części Prawego Miasta. Aż do 17 wieku funkcjonowały pod wspólną nazwą Langgasse (uliczka Długa).

Wnętrze Piwnicy Rajców, tzw. Sala Rady (najważniejszych kupców w mieście).

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa.

Widok na Długi Targ (pierzeja południowa), w głębi Brama Zielona. Wzdłuż jezdni stoi kolumna dorożek.

Południowa pierzeja Długiego Targu. Najwyższa kamienica to Norddeutsche Creditanstalt Bank (po 1908 r.). Po 1920 Deutsche Bank. Na parterze była sala obsługi, w piwnicy skarbiec, a na piętrach pokoje wynajmowane firmom i instytucjom.

Prowadzący z ul. Ogarnej na Wyspę Spichrzów, przeznaczony obecnie wyłącznie do użytku pieszego, Most Krowi należy do najstarszych gdańskich mostów. Przerzucono go przez Motławę po raz pierwszy w latach 1378-1379 jako tzw. Kładkę Krowią, służącą głównie do przepędzenia tędy na pastwiska (przed ubojem) stad bydła należącego do gdańskich rzeźników. Tędy również przeprowadzano na Wyspę Spichrzów psy, które stróżowały nocami wokół magazynów ze zbożem.

Szkoła Wojenna (Kriegsschule) zajmowała teren wcześniejszej nekropolii Państwo Zmarłych. W latach 1880-82 znajdowały się tu koszary dla saperów, które w 1893 r. przebudowano na Szkołę Wojenną. Promenada to obecna ulica 3 Maja.

Wnętrze restauracji w Domu Strzeleckim (Friedr.-Wilh.-Schutzenhaus) przy Promenadzie (obecnie ulica 3 Maja).

Hala Targowa, Plac Dominikański. W głębi Baszta Jacek i kamienice przy ul. Pańskiej.

Kaplica metodystów przy Igielnickiej 1 na Starym Mieście. Gmina metodystów (Das Immanuel-Gemeindehaus Baugesellschaft der Bischöflichen Methodistischen Kirche GmbH Berlin) powstała w Gdańsku w 1895 r. Czteropiętrową kaplicę zbudowano w 1910 roku w stylu gotyku neoanglikańskiego. Znajdowało się tu również mieszkanie pastora i pensjonat dla wyznawców.

Ruder-Club Victoria Danzig E.V. powstał 21.03.1880 r. W 1905 roku klub liczył 80 członków aktywnych oraz 139 wspomagających. Siedziba klubu w tym okresie mieściła się na Motławie na wysokości Placu Wintera.

Widok na kościół św. Jana z perspektywy ulicy Tandeta. Zabudowa nie istnieje.

Wnętrze restauracji, która mieściła się na Przeróbce na ulicy Siennickiej 26. Jej właścicielem był August Arndt.

Ulica Łąkowa (Weidengasse) w kierunku Długich Ogrodów (Langgarten). Z prawej strony widoczne skrzyżowanie z ulicą Stefanii Sempołowskiej (Hirschgasse) Przedwojenna nazwa ulicy Łąkowej pochodziła od wierzb, którymi w połowie XVII w. był obsadzony rów melioracyjny pośrodku tej ulicy. Pozostałością rowu jest alejka biegnąca środkiem ulicy.

Widok z lotu ptaka na Główne Miasto, Stare Przedmieście i Wyspę Spichrzów. Na pocztówce widzimy Kościół Mariacki, Ratusz Głównego Miasta. Widoczna ciasna zabudowa. Z prawej strony rozciąga się Wyspa Spichrzów. W dolnej części widoczne kościoły Starego Przedmieścia. Zdjęcie: Luftaufnahmen Aerokartographisches Institut A.G., Breslau fur die Danziger Neuesten Nachrichten

Widok na Główne Miasto od strony Bramy Wyżynnej przed niwelacją wałów. Widoczna Wieża Więzienna, kościół Mariacki w oddali wieżyczki Wielkiej Zbrojowni i kościoła św Mikołaja. Na pierwszym planie wały ziemne.

Zabudowa ulicy Szopy (Mattenbuden), widok w kierunku północnym, mniej więcej na wysokości Mostu Rogoźników.

Zabudowa ulicy Szopy (Mattenbuden), widok w kierunku północnym, mniej więcej na wysokości Mostu Rogoźników.

Większa baszta Bramy Stągiewnej zwana Stągwią, jest ceglaną budowlą: wysokość do górnej krawędzi murów wynosi 20 m, średnica około 12,6 m. Grubość muru w przyziemiu to 2,5 m od strony zachodniej i około 4 m od strony wschodniej. Widok od strony ulicy Stągiewnej.

Miejska rzeźnia w rejonie ulicy Angielskiej Grobli, oddana została do użytku w roku 1894. Był to zakład bardzo nowoczesny z wytwórnią lodu, zamrażalnią i chłodniami mięsa, własną bocznicą kolejową, a nawet nabrzeżem. Uboje były prowadzone w specjalistycznych budynkach, oddzielnych dla każdego gatunku zwierząt, dokonywano tu także ubojów sanitarnych. Na zdjęciu widoczny z prawej stron budynek dyrekcji wraz ze znajdującą się na parterze restauracją, dalej budynek administracyjny. Z lewej strony pocztówki zabudowa ulicy Angielska Grobla.

Targ Węglowy z budynkiem Teatru Miejskiego oraz widoczną fasadą Wielkiej Zbrojowni i budynkami pierzei Targu Węglowego.

Targ Węglowy na Głównym Mieście - widoczny gmach Teatru Państwowego. Targ Węglowy był też ważnym węzłem komunikacyjnym, stąd można było jechać większością linii tramwajowych w ówczesnym Gdańsku. Z lewej strony pierzeja zachodnia Targu Węglowego z wystawnymi kamienicami. W oddali wjazd na sąsiadujący Targ Drzewny.

Narożnik Targu Kaszubskiego (z prawej - nie ma tej ulicy) i obecnego Podwala Grodzkiego.

Hotel Continental znajdował się przy Podwalu Grodzkim (Stadtgraben), na rogu Elżbietańskiej. W głębi kościół pw. św. Józefa.

Wschodnia część ulicy Szerokiej (Breitgasse), w głębi Żuraw. Zlikwidowane są przedproża i ułożone nowe chodniki. Widoczny tez tramwaj, który kursował po ulicy Szerokiej.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Widok na Bramę Chlebnicką z perspektywy ulicy Chlebnickiej. Aż do XVI w. wliczano do Chlebnickiej całą Piwną.

Budynek Kasy Miejskiej (Sparkasse) stał na przyczółku Mostu Zielonego od strony wschodniej (budynek po lewej). Miejska kasa oszczędności Sparkasse der Stadt Danzig została powołana w 1907 r. W latach 1907-1922 siedziba zarządu kasy mieściła się przy Piwnej 36/38 w 1925-1945 przy Długiej 47. We wszystkich dzielnicach kasa utrzymywała oddziały.

Pomnik cesarza Wilhelma I na Wałach Dominika (obecnie Wały Jagiellońskie). Pomnik odsłonięto w 1903 r. w obecności cesarza Wilhelma II, wnuka Wilhelma I. Z prawej strony hotel Danziger Hof.

Widok na Wały Dominika (obecnie część Wałów Jagiellońskich) od strony Huciska.

Artillerie Kaserne I, koszary artyleryjskie I, usadowiły się między Wallgasse (ul. Wałowa) a Kanałem Raduni (Hohe Seigen, ul. Rybaki Górne). Zostały wybudowane dla 16 pułku artylerii polowej, budowę ukończono w 1883 roku. W latach 1891-1920 stacjonował tu Zachodniopruski Pułk Artylerii Polowej Nr 36.

Drewniany most nad fosą zlikwidowano około 1935 roku. Został zastąpiony wałem ziemnym, po którym poprowadzono utwardzoną drogę.

Dwukondygnacyjny dom szeregowy wzniesiony w latach 1733-39 na terenie Wiadrowni (dawne tereny zamczyska). Teren zamieszkały był od 1540 r. przez rzemieślników wytwarzających drewniane wiadra, cebry, konwie itp. Zabudowa została całkowicie zniszczona w czasie ostatniej wojny.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa.

Dwór Artusa - fasada od strony ulicy Chlebnickej.

Nieistniejący browar mieszczący się w Gdańsku przy Hundegasse 11/12 (ul. Ogarna). Powstał w 1712 r., w 1835 zakupiony przez rodzinę Rodenackerów. Był producentem piwa jopejskiego. Posiadał własną pijalnię piwa, mieszczącą się przy browarze, nazywaną pałacem piwnym. Istniał do 1918 r.

Teatr Miejski na Targu Węglowym po przebudowie w 1934 r. wg projektu Ottona Kloeppela. Budynek otrzymał wówczas latarnię.

Hotel Danziger Hof, reprezentacyjna sala ogrodu zimowego. Sala restauracyjna posiadał szklany sufit i pomiędzy stolikami były umieszczone w donicach prawdziwe palmy.

Widok na pomnik Cesarza Wilhelma I. Po prawej stronie Brama Wyżynna, z lewej strony za pomnikiem Budynek Danziger Hof. Pomiędzy Bramą i hotelem wyjeżdża tramwaj.