Widziany z lotu ptaka Szpital NMP zbudowany u zbiegu ulic: Śluza (ob. ten odcinek nosi nazwę Kieturakisa) i Łąkowej wraz z przylegającym do niego kościołem Niepokalanego Poczęcia NMP oraz ogrodem dla pacjentów. W szpitalu do 1945 r. posługiwały boromeuszki.

Zdjęcie przedstawia ul. Wróblą na Dolnym Mieście, która powstała wraz z Dolnym Miastem przy jego regulacji w 1650 r. Stanowi ona przedłużenie ul. Łąkowej - od skrzyżowania z ul. Śluza i Kieturakisa. Od 1924 r. przy ul. Wróblej znajdowała się siedziba średniej szkoły dla dziewcząt, przeniesionej z ul. Św. Ducha. (wcześniej w tym samym budynku funkcjonowała szkoła powszechna dla chłopców). Ul. Wróblą biegła linia tramwajowa łącząca Dolne Miasto z innymi dzielnicami Gdańska.

Widok na ulice Łąkową (Weidengasse) po prawej stronie widoczny kościół Niepokalanego Poczęcia NMP, z prawej pierzeja ulicy Łąkowej. Widok ze skrzyżowania z ulicą Śluza. Obieg 1911.

Gdańsk, Dolne Miasto, narożnik ul. Łąkowej i Kieturakisa (niegdyś Śluza). W 1853 r. w dawnym Dworze Uphagenów otwarto szpital katolicki NMP, w którym do 1945 r. posługiwały boromeuszki. Na potrzeby zakonnic oraz chorych dobudowano do szpitala kaplicę, którą z czasem zaczęto rozbudowywać. W ten sposób powstał kościół Niepokalanego Poczęcia NMP, dostępny także dla katolików niebędących pacjentami. Szpital też był rozbudowywany: powstało skrzydło budynku wzdłuż ob. ul. Kieturakisa.

Gmach szpitala katolickiego NMP na Dolnym Mieście otwartego w 1853 r. w dawnym Dworze Uphagenów znajdującym się przy skrzyżowaniu ul. Śluza (dziś Kieturakisa) i Łąkowej. W kolejnych latach dobudowano nowe skrzydło wzdłuż ul.Śluza (Kieturakisa).

Śluza Kamienna wybudowana została przez budowniczych z Alkmaar (we Fryzji), pod nadzorem gdańskiego budowniczego, Hansa Strakowskiego w latach 1622 - 23. Początkowo była śluzą o drewnianej konstrukcji w zewnętrznej fosie. Murowane grodzie (zaopatrzone w wieżyczki) tworzące kanał prowadzący do śluzy zbudowano w latach 1649 - 50. Pozwalała regulować poziom wody w porcie gdańskim oraz w fosach miejskich. Śluza ta znajduje się w kurtynie między bastionami Wilk i Żubr, na południe od ob. ulic: Grodza Kamienna i Reduta Wilk.

Widok na śluzę w Płoni Wielkiej od strony wschodniej. Widoczna jest również charakterystyczna kładka dla pieszych i fragment portu jachtowego, który znajdował się po północnej stronie śluzy. W kółku-gospoda G.Stamma.

Śluza w Płoni Wielkiej wybudowana w połowie XIX wieku po tragicznej powodzi z 1840 roku. Miała za zadanie chronić Gdańsk przed wylewami Wisły. Po wybudowaniu w 1895 śluzy przegalińskiej straciła znaczenie i została zdemontowana.Jak widzimy na zdjęciu pozostał kanał z kładką dla pieszych, którą przesuwano aby umożliwić przepływanie parowcom czy jachtom.

Port jachtowy zlokalizowany na południe od śluzy płońskiej. Zatoczka w której się mieścił została zlikwidowana w latach sześćdziesiątych XX wieku przy poszerzaniu koryta Martwej Wisły.

Płonia Wielka-restauracja Keisergarten, której właścicielem był J.Neubeyser

Śluza w Płoni Wielkiej od strony zachodniej. Widoczne domy o konstrukcji szachulcowej z końca XIX wieku. Usytuowane są na cyplu po północnej stronie kanału Martwej Wisły.Budynki te przetrwały do dzisiaj.

Zlokalizowana na Dolnym Mieście, między bastionami Wilk i Żubr, Kamienna Śluza (zwana też Śluzą Główną), została wybudowano w latach 1622-1623.Jej projektantami byli Wilhelm Jansen-Benning i Adrian Olbrants. Miejsce "wpuszczania" do Gdańska wód Motławy. Służyła do regulacji poziomu wody w fosach i gdańskim porcie.

Gdańsk Dolne Miasto. Bastiony: Królik, Miś, Wyskok, Wilk oraz Kamienna Śluza - fragmenty nowożytnych fortyfikacji miasta z pierwszej połowy XVII W. , które znajdują się nad Opływem Motławy.

Grota z figurą NMP z Lourdes zbudowana w ogrodzie należącym do szpitala katolickiego NMP przy zbiegu ulic Łąkowej i Śluza na Dolnym Mieście. Szpital otwarto 19 III 1853 r. Posługiwały w nim boromeuszki.

Kaplica pw. Niepokalanego Seca Maryi należąca do szpitala katolickiego NMP prowadzonego przez boromeuszki, znajdującego się przy zbiegu ulic Łąkowej i Śluza w Gdańsku wybudowana latach 1857–1860 według projektu Juliusa Lichta, rozbudowana dwukrotnie: w 1894 r.oraz w 1911. Służyła jako obiekt sakralny katolickiego szpitala NMP otwartego w 1853 r. Obecnie pełni funkcję kościoła parafialnego dla Dolnego Miasta pw. Niepokalanego Poczęcia NMP.

Śluza na Wierzycy. Z tyłu Baszta Gdańska i kościół św. Mateusza.

Śluza na Wierzycy. Z tyłu Baszta Gdańska i dach kościoła św. Mateusza.

Śluza na Wierzycy. W głębi dach kościoła św. Mateusza i Baszta Gdańska.