Większa baszta Bramy Stągiewnej zwana Stągwią, jest ceglaną budowlą: wysokość do górnej krawędzi murów wynosi 20 m, średnica około 12,6 m. Grubość muru w przyziemiu to 2,5 m od strony zachodniej i około 4 m od strony wschodniej. Widok od strony ulicy Stągiewnej.

Brama Stągiewna z basztami na tle Wyspy Spichrzów.

Praca w porcie nad Motławą.

Miejska rzeźnia w rejonie ulicy Angielskiej Grobli, oddana została do użytku w roku 1894. Był to zakład bardzo nowoczesny z wytwórnią lodu, zamrażalnią i chłodniami mięsa, własną bocznicą kolejową, a nawet nabrzeżem. Uboje były prowadzone w specjalistycznych budynkach, oddzielnych dla każdego gatunku zwierząt, dokonywano tu także ubojów sanitarnych. Na zdjęciu widoczny z prawej stron budynek dyrekcji wraz ze znajdującą się na parterze restauracją, dalej budynek administracyjny. Z lewej strony pocztówki zabudowa ulicy Angielska Grobla.

Pocztówka przedstawiająca widok od strony wschodniej na Bramę Żuławską (Langgartener Tor) mieszczącą się przy ul. Długie Ogrody. Z prawej strony widoczny fragment zabudowy ulicy Długie Ogrody.

Targ Węglowy z budynkiem Teatru Miejskiego oraz widoczną fasadą Wielkiej Zbrojowni i budynkami pierzei Targu Węglowego.

Plac został nadany miastu przywilejem w 1342/43 roku. Zwano go „anger umme sente Gertruden kirchhof“ (‚ugór przy cmentarzu św. Gertrudy’). Od 15 wieku służył handlowi węglem drzewnym. W głębi Wieża Więzienna, po lewej dom towarowy Freymanna. Po prawej pierzeja Targu Węglowego.

Targ Węglowy na Głównym Mieście - widoczny gmach Teatru Państwowego. Targ Węglowy był też ważnym węzłem komunikacyjnym, stąd można było jechać większością linii tramwajowych w ówczesnym Gdańsku. Z lewej strony pierzeja zachodnia Targu Węglowego z wystawnymi kamienicami. W oddali wjazd na sąsiadujący Targ Drzewny.

Dwór Bractwa św. Jerzego został zbudowany w stylu flamandzkim. Z prawej strony Złota Brama i jadący tramwaj.

Tramwaje przy zachodniej pierzei Targu Węglowego. Na pierwszym planie Wieża Więzienna i przylegające do niej kamienice. Po lewej stronie widoczny fragment Dworu Bractwa św. Jerzego.

Dwór Bractwa św. Jerzego wzniesiony przez Hansa Glotaua u schyłku XV w. Zwany bywa często Strzelnicą św. Jerzego. Po prawej stronie budynek ten przylega do Złotej Bramy. Po lewej stronie widoczny fragment okazałego Domu Towarowego Braci Freymann.

Targ Węglowy, widok na Teatr i Wielką Zbrojownię

Targ Węglowy widok na Teatr Miejski i zachodnią pierzeję. Widoczne przystanki tramwajowe i same tramwaje.

Widok na ciąg kamienic przy Stadtgraben (obecnie Podwale Grodzkie) naprzeciw Dworca Głównego.

Narożnik Targu Kaszubskiego (z prawej - nie ma tej ulicy) i obecnego Podwala Grodzkiego.

Narożnik Targu Kaszubskiego (z lewej - nie ma tej ulicy) i obecnego Podwala Grodzkiego.

Hotel Continental znajdował się przy Podwalu Grodzkim (Stadtgraben), na rogu Elżbietańskiej. W głębi kościół pw. św. Józefa.

Widok na wschodnią pierzeję Podwala Grodzkiego (Stadtgraben). Ulica po prawej to Karmelitergasse, obecnie deptak ulicy Karmelickiej.

Budynek Archiwum Państwowego, widok od strony placu Hanzy. Instytucja powstała jako królewskie Archiwum Państwowe w roku 1901.

Zabudowa północnej strony placu Hanzy, bliskie sąsiedztwo obecnego Zieleniaka.

W dniu 14 listopada 1900 roku własnością instytucji stała się działka przy nowo wytyczonym placu Hanzy „Hansaplatz”, zaś rok później rozpoczęto budowę nowoczesnego gmachu. Architekt Karl Kleefeld wytyczył na trójkątnej działce skomplikowany budynek, którego skrzydła poprowadzono wzdłuż ulic, zaś front zwrócony został w stronę północną.

Sanatorium Hansa (budynek z lewej) mieściło się przy placu Hanzy po stronie północnej. Obecnie stoi w tym miejscu Zieleniak.

Szkoła realna śś. Piotra i Pawła, obecnie I LO od strony dziedzińca.

Ul. Rzeźnicka, a przy niej na pierwszym planie nieistniejąca pierzeja, a w dalszej części po lewej stronie budynek dawnego klasztoru franciszkańskiego (w 1872 r. otwarto w nim Muzeum Miejskie, a po II wojnie światowej - Muzeum Narodowe).

Wielka Synagoga w Gdańsku powstała w roku 1887. Po 52 latach została pod przymusem sprzedana władzom miejskim a następnie w dniu 2 maja 1939 r, przystąpiono do jej rozbiórki.

Wielka Synagoga w Gdańsku powstała w roku 1887. Po 52 latach została pod przymusem sprzedana władzom miejskim a następnie w dniu 2 maja 1939 r, przystąpiono do jej rozbiórki.

Wschodnia część ulicy Szerokiej (Breitgasse), w głębi Żuraw. Zlikwidowane są przedproża i ułożone nowe chodniki. Widoczny tez tramwaj, który kursował po ulicy Szerokiej.

Fragment ulicy Szerokiej z wysokości ul. Księżej w kierunku Targu Drzewnego.

Bogato i kunsztownie zdobione wnętrze fabryki likierów „Pod Łososiem” przy ulicy Szerokiej (Breitgasse). Prawie trzy i pół stulecia firma produkowała wina i likiery, w tym słynny Goldwasser. Restauracja mieściła się przy ulicy Szerokiej (Breitgasse 52) i została otworzona już w roku 1598.

Bogato i kunsztownie zdobione wnętrze fabryki likierów „Pod Łososiem” przy ulicy Szerokiej (Breitgasse). Prawie trzy i pół stulecia firma produkowała wina i likiery, w tym słynny Goldwasser. Restauracja mieściła się przy ulicy Szerokiej (Breitgasse 52) i została otworzona już w roku 1598.

Widok na część ulicy Szerokiej (Breitgasse), w kierunku Żurawia. Zlikwidowane są przedproża i ułożone nowe chodniki. Z lewej strony skrzyżowanie z ulicą Tandeta. W głębi Żuraw i tramwaj.

Widok na część ulicy Szerokiej (Breitgasse), w kierunku Żurawia. Zlikwidowane są przedproża i ułożone nowe chodniki. W głębi Żuraw i tramwaj. Spacerujący ludzie po ulicy.

Ulica Łagiewniki (Schüsseldamm). W głębi po lewej szczyt prezbiterium kościoła św. Bartłomieja.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Widok z ulicy Chlebnickiej na Bramę Chlebnicką. Przez światło bramy wyziera fragment spichlerza z Wyspy Spichrzów. Na pierwszym planie gdańskie przedproża.

Zimowy widok z ulicy Chlebnickiej na Bramę Chlebnicką. Na pierwszym planie gdańskie przedproża.

Widok na Bramę Chlebnicką z perspektywy ulicy Chlebnickiej. Aż do XVI w. wliczano do Chlebnickiej całą Piwną.

Budynek Kasy Miejskiej (Sparkasse) stał na przyczółku Mostu Zielonego od strony wschodniej (budynek po lewej). Miejska kasa oszczędności Sparkasse der Stadt Danzig została powołana w 1907 r. W latach 1907-1922 siedziba zarządu kasy mieściła się przy Piwnej 36/38 w 1925-1945 przy Długiej 47. We wszystkich dzielnicach kasa utrzymywała oddziały.

Zachodnia pierzeja Wyspy Spichrzów w promieniach południowego Słońca. Most na Motławie to Most Krowi. W miejscu z lewej strony obecnie stoi budynek ZUSu.

Pomnik cesarza Wilhelma I z 1903 r. na ówczesnych Wałach Dominika. Widok w kierunku południowym. Za pomnikiem Brama Wyżynna.

Pomnik cesarza Wilhelma I na Wałach Dominika (obecnie Wały Jagiellońskie). Pomnik odsłonięto w 1903 r. w obecności cesarza Wilhelma II, wnuka Wilhelma I. Z prawej strony hotel Danziger Hof.

Widok na Wały Dominika (obecnie część Wałów Jagiellońskich) od strony Huciska.

Widok na wschodnią pierzeję Wałów Dominika (obecnie część Wałów Jagiellońskich) od strony Huciska.

Artillerie Kaserne I, koszary artyleryjskie I, usadowiły się między Wallgasse (ul. Wałowa) a Kanałem Raduni (Hohe Seigen, ul. Rybaki Górne). Zostały wybudowane dla 16 pułku artylerii polowej, budowę ukończono w 1883 roku. W latach 1891-1920 stacjonował tu Zachodniopruski Pułk Artylerii Polowej Nr 36.

Ulica Szuwary na Dolnym Mieście. Jej perspektywę zamykają koszary grenadierów i piechoty Reiter-Kaserne (nazwa od ulicy Reitergasse). Nazwa Schilfgasse (Szuwary) została nadana ulicy w 1814 r. Zdjęcie zrobione ze skrzyżowania z ulicą Dolną (Mittelgasse). Dawna zabudowa ulicy Szuwary nie istnieje, jedynie budynek narożny przetrwał wojnę, lecz w zmienionej formie. Przed wojną na ulicy Szuwary był mały rynek.

Widok na Rybaki Górne (po lewej). Zabudowa częściowo przetrwała. Artillerie Kaserne I, koszary artyleryjskie I, usadowiły się między Wallgasse (ul. Wałowa) a Kanałem Raduni (Hohe Seigen, ul. Rybaki Górne). Zostały wybudowane dla 16 pułku artylerii polowej, budowę ukończono w 1883 roku. W latach 1891-1920 stacjonował tu Zachodniopruski Pułk Artylerii Polowej Nr 36.

Brama została zbudowana w 1626 roku przez Jana Strakowskiego, na podstawie planów fortyfikacyjnych sporządzonych przez Corneliusa van den Bosche w 1619 roku. Zamykana była z dwóch stron drewnianymi wrotami.

Drewniany most nad fosą zlikwidowano około 1935 roku. Został zastąpiony wałem ziemnym, po którym poprowadzono utwardzoną drogę.

Ulica Szuwary na Dolnym Mieście. Jej perspektywę zamykają koszary grenadierów i piechoty Reiter-Kaserne (nazwa od ulicy Reitergasse).

Dwukondygnacyjny dom szeregowy wzniesiony w latach 1733-39 na terenie Wiadrowni (dawne tereny zamczyska). Teren zamieszkały był od 1540 r. przez rzemieślników wytwarzających drewniane wiadra, cebry, konwie itp. Zabudowa została całkowicie zniszczona w czasie ostatniej wojny.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa. Na fotografii sala piwna.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa.

Widok na Ławę Malborską i Szyprów Na dole figura króla Kazimierza Jagiellończyka.

Ława św. Reinholda w Dworze Artusa wraz z prezentowanym uzbrojeniem turniejowym.

Dwór Artusa - fasada od strony ulicy Chlebnickej.

Widoczne wejście do Piwnicy Rajców, znajdujące się w podziemiach Dworu Artusa. Lew (jeden z dwu) trzymający w swych łapach herb miasta, pojawił się w tym miejscu w roku 1883, bowiem wcześniej znajdował się na Bramie św. Jakuba, która wówczas została rozebrana.

Nieistniejący browar mieszczący się w Gdańsku przy Hundegasse 11/12 (ul. Ogarna). Powstał w 1712 r., w 1835 zakupiony przez rodzinę Rodenackerów. Był producentem piwa jopejskiego. Posiadał własną pijalnię piwa, mieszczącą się przy browarze, nazywaną pałacem piwnym. Istniał do 1918 r.

Wyposażenie Dworu Artusa - Ława Malborska i Szyprów

Teatr Miejski na Targu Węglowym po przebudowie w 1934 r. wg projektu Ottona Kloeppela. Budynek otrzymał wówczas latarnię.

Hotel Danziger Hof, reprezentacyjna sala ogrodu zimowego. Sala restauracyjna posiadał szklany sufit i pomiędzy stolikami były umieszczone w donicach prawdziwe palmy.

Widok na pomnik Cesarza Wilhelma I. Po prawej stronie Brama Wyżynna, z lewej strony za pomnikiem Budynek Danziger Hof. Pomiędzy Bramą i hotelem wyjeżdża tramwaj.

Widok na pomnik Cesarza Wilhelma I i Bramę Wyżynną w tle Wieża Więzienna, a z lewej strony fragment hotelu Danziger Hof.

Danziger Hof - hotel zbudowany w r. 1898, w sąsiedztwie Zespołu Przedbramia, najbardziej luksusowy hotel w mieście. Z prawej strony Brama Wyżynna, Wieża Więzienna z Katownią.

Pomnik Cesarza Wilhelma I. Po prawej stronie (niewidoczna na pocztówce) znajduje się Brama Wyżynna. Budynek z czerwonej cegły to nieistniejący budynek Danzigerhof, miejscu którego stoi obecnie budynek LOT. Plac na którym stał pomnik Wilhelma, jest obecnie ulicą Wały Jagielońskie. Budynki po lewej stronie nie istnieją.

Zmiana warty przed Bramą Wyżynną, w której od początku wieku mieścił się Główny Odwach. Z lewej strony widoczny hotel Danziger Hof.

Pomnik Cesarza Wilhelma I. Po prawej stronie (niewidoczna na pocztówce) znajduje się Brama Wyżynna. Budynek z czerwonej cegły to nieistniejący budynek Danzigerhof, miejscu którego stoi obecnie budynek LOT. Plac na którym stał pomnik Wilhelma, jest obecnie ulicą Wały Jagielońskie. Budynki po lewej stronie nie istnieją. Z lewej strony tramwaj.

Zespół Przedbramia oraz Danziger Hof tuż po niwelacji wałów. Danziger Hof był najbardziej luksusowym hotelem w mieście, zbudowany w 1898 r.

Widok na Kościół Mariacki od południowej strony.

Zimowy widok na wieżę Kościoła Mariackiego. Na drugim panie widoczna wieża Ratusza Głównego Miasta. Poniżej kościoła na pierwszym planie dachy gdańskich kamieniczek.

Rzeźba NMP z Dzieciątkiem z ok. 1430 r. Madonnę otacza wieniec z róż z okrągłymi plakietkami ukazującymi sceny z życia Chrystusa. Znajduje się w kaplicy św. Anny w Bazylice Mariackiej w Gdańsku.

Fragment zabudowań plebani kościoła Mariackiego.

Kościoły pw. św. Elżbiety i św. Józefa widziane z wałów okalających Stare Miasto.

Widok na Kościół Mariacki i Ratusz Głównego Miasta z wieżyczki budynku poczty na ulicy Długiej. W dole dachy kamienic.

Widok z mostu chlebowego (łączącego ul. Kowalską z ul. Korzenną na Starym Mieście) na Wielki Młyn (wybudowany w XIV w. nad Kanałem Raduni) oraz kościół św. Katarzyny.

Widok dachów kamienic Głównego Miasta, nad którymi góruje Kościół Mariacki. Obok kościoła smukła wieża Ratusza Głównego Miasta.

Dom galeryjny (kazalnicowy) jako jedyny z tego typów domów przerwał II wojnę światową. Pochodzi z 1695 r. Na parterze miał stajnię, na piętrze 5 małych mieszkań, dostępnych od zewnątrz (z kazalnicy - galerii). Na drugim planie kościół św. Piotra i Pawła na Starym Przedmieściu przy ul. Żabi Kruk.

Fragment zabudowań plebani kościoła Mariackiego.

Widok na Kościół Mariacki od strony ulicy Św. Ducha. W prawym rogu widoczny dach Kaplicy Królewskiej.