Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Wnętrze Bazyliki Mariackiej, widok na ołtarz.

Spojrzenie w głąb ulicy Złotników w kierunku ulicy Szerokiej. Pierwsza z lewej kamienica Wilhelma Bernthala nr 17/18. W 1377 r. była to ulica Ślusarska. Mieszkał tu Henryk Ungeradin, wg którego wizji rozbudowano kościół NMP. Początkowo mieszkali tu kowale i ślusarze, z czasem złotnicy.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Przelot sterowca Graf Zeppelin nad Gdańskiem w dniu 30 lipca 1931 r. Wizyta była niezapowiedziana, bowiem sterowiec miał uszkodzony radiotelegraf. Wracał z wyprawy z rejonów podbiegunowych. Zauważono go po raz pierwszy o godz. 13.45 z wieży Kościoła Mariackiego.

Kaplica Królewska wybudowana w 2 - ej poł. XVII w. z inicjatywy ( i przy znacznym wsparciu finansowym) króla Jana III Sobieskiego oraz prymasa Olszowskiego, jako świątynia dla gdańskich katolików. Pracami budowlanymi kierował Bartel Ranish.