Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).

Kościół św. Mikołaja widziany od strony ulicy Świętojańskiej (Johannisgasse). Na pierwszym planie skrzyżowanie ulicy Świętojańskiej z ulicą Lawendową (Lawendelgasse), która biegnie w prawo między murem kościoła a widocznym fragmentem kamienicy (widzimy tam skręcający wóz konny) i ulicą Szklary (Scheibenrittergasse) odchodzącą w lewo przed widocznym po lewej budynkiem. Dziś w miejscu zabudowy po lewej jest parking i skwer między kościołem św. Mikołaja i ulicą Szeroką (Breitgasse). Na odwrocie stempel pocztowy z datą 22.12.1924. Pocztówka nadana w Warszawie.

Kościół św. Mikołaja ma rangę bazyliki. Pierwszy kościół zbudowano w 1185 r. Obecna forma pochodzi z 1348 r. pomorski książę Świętopełk przekazał kościół zakonowi oo. dominikanów 22 stycznia 1227 r.

Fragment ulicy Szerokiej z wysokości ul. Księżej w kierunku Targu Drzewnego.

Wnętrze bazyliki św. Mikołaja na Głównym Mieście. Widoczna nawa główna wraz z emporą i organami z XVIII w.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.