Widok na fragment Oliwy z widoczną charakterystyczną bryłą archikatedry św. Trójcy, która pierwotnie (przez kilkaset lat była świątynią klasztorną cystersów). Początki tego kościoła sięgają XII w. Po kasacie zakonu cystersów, w 1 ej poł. XIX w. stał się świątynią parafialną dla katolików, zaś po ustanowieniu diecezji gdańskiej w 1925 r. - podniesiony do rangi katedry. Obecnie - po ustanowieniu archidiecezji gdańskiej - pełni funkcję archikatedry.

Ujęcie Parku Oliwskiego od strony południowej. Początkiem dzisiejszego parku był przyklasztorny ogród założony przez cystersów.

Główna nawa liczy 107 m długości (wewnątrz 97,6 m). Czyni to Katedrę najdłuższym kościołem w Polsce i jednym z najdłuższych na świecie. Fasada z wieżami wznosi się na wysokość 46 m.

Spichlerz Opacki (widok od strony katedry) zbudowany w 1723 r., na miejscu dwóch wcześniejszych budynków. Trzykondygnacyjny, barokowy. Po II wojnie światowej składnica konserwatorska, od 1988 r. siedziba Muzeum Etnograficznego (oddział Muzeum Narodowego). Do budynku spichrza przylega stara, ceglana brama prowadząca do Parku Oliwskiego (od 1955 r. - im. Adama Mickiewicza). Pocztówka w obiegu od 28 IX 1934 r.

Część przypór Archikatedry Oliwskiej jest schowana wewnątrz świątyni. Katedra, podobnie jak inne opactwa cysterskie, architektonicznie podlega typowym cysterskim regułom budowania. Zasady, jakimi kierowali się cystersi wywarły zauważalny wpływ na lokalizacje opactw, ich architekturę, a także gospodarkę. Na pierwszy plan zawsze wysuwała się prostota i funkcjonalność całego założenia.

Młyn Prochowy w Dolinie Potoku Prochowego (ob. ul. Kościerska 10), niegdyś własność cystersów oliwskich. Według numeracji z XIX w., był to młyn XXI nad Potokiem Oliwskim (i jego dopływami) - licząc od ujścia tego potoku do Zatoki Gdańskiej.