Neogotycka murowana wieża widokowa ufundowana w 1882 r. przez cesarza Wilhelma I (w miejsce dotychczasowego pawilonu widokowego), wysadzona w powietrze 23 III 1945 r. przez wojska niemieckie. Obecnie w tym miejscu żeliwna wieża widokowa z 1945 r., zmodernizowana w 2009 r. Wzgórze Pachołek wznosi się u zbiegu ulic: Opackiej i Spacerowej.

Stoliki przy stawie, pensjonat prawdopodobnie jeszcze Otto Baumanna. Ulic Bytowska 5.

Dolina Schwabego to obszar do ujścia do Potoku Oliwskiego wód Potoku Czystej Wody. Obecnie zalicza się ten teren do Doliny Radości. Niegdyś istniał tu młyn XV (nad Potokiem Oliwskim i jego dopływami, licząc od ujścia tego potoku do Zatoki Gdańskiej). W osiemnastowiecznym dworze znajduje się Restauracja Dwór Oliwski (przed II wojną restaurację prowadził Hugo Mrozek).

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne. Na zdjęciu widoczna przystań dla żaglówek, która powstała w sąsiedztwie twierdzy w dwudziestoleciu międzywojennym wraz z utworzeniem tu siedziby klubów żeglarskich.

Hotel "Kurhaus Oliva" znajdował się przy ob. ul. Podhalańskiej 5. Przy czym początkowo nosił nazwę "Kurhaus Sommmer" (w latach 1905 - 15), a dopiero później nazwę przytoczoną na wstępie. W latach 20 - tych XX w. właścicielem był Eugen Katt. Pocztówka przedstawia restaurację znajdującą się w tym hotelu. W obiegu od 20 IX 1930 r.

Dom Zarazy - Stary Rynek Oliwski 15 - dawna brama klasztorna oraz siedziba wójta. Wewnątrz na pierwszym piętrze mieściła się kaplica św. Bernarda. Wg. tradycji w 1709 r. zmarło we wnętrzu tego budynku 9 cystersów, stąd nazwa: "Dom Zarazy". Po kasacie zakonu cystersów była tam siedziba sołtysa oliwskiego oraz areszt. Na początku XX w. po przeniesieniu administracji do innego budynku, zaadaptowano ten obiekt na mieszkania. Po wojnie znów siedziba administracji, ob. pomieszczenia mieszkalne oraz siedziba Stowarzyszenia Stara Oliwa. Na pocztówce budynek ten widoczny od ul. Stary Rynek Oliwski. Widoczny na fasadzie zegar słoneczny, prawdopodobnie z XVIII w.