Gauleiter Albert Forster (2 od lewej) wręcza w budynku siedziby okręgu NSDAP Adolfowi Hitlerowi (po lewej, stoi bokiem podparty na biurku) znalezioną pod Gdańskiem urnę twarzową. Pochyleni oglądają naczynie stojące na stole (na boku urny widoczne namalowane zdobienie). Z tyłu widoczna szklana gablota. W głębi widoczne drzwi wejściowe do sali. U dołu nadrukowany podpis w j. niemieckim: "Gauleiter Forster uberreicht dem Fuhrer im Gauhaus eine bei Danzig gefundene vorgeschichtliche germanische Gesichtsurne" (niem. "Gauleiter Forster w siedzibie okręgu [NSDAP] wręcza Wodzowi [Adolfowi Hitlerowi] prehistoryczna germańską urnę twarzową, znalezioną koło Gdańska") i "Foto-Sonnke M 137". Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-89-1

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne.

Restauracja "Domek myśliwski" mieściła się na Długim Pobrzeżu 46.

Fragment ul. Świętego Ducha (wraz z kościołem angielskim oraz Domem Rzemiosł). Widać przedproża kamienic z ozdobnymi kulami, rzeźbionymi słupkami i rzygaczami.

Dom Zarazy - Stary Rynek Oliwski 15 - dawna brama klasztorna oraz siedziba wójta. Wewnątrz na pierwszym piętrze mieściła się kaplica św. Bernarda. Wg. tradycji w 1709 r. zmarło we wnętrzu tego budynku 9 cystersów, stąd nazwa: "Dom Zarazy". Po kasacie zakonu cystersów była tam siedziba sołtysa oliwskiego oraz areszt. Na początku XX w. po przeniesieniu administracji do innego budynku, zaadaptowano ten obiekt na mieszkania. Po wojnie znów siedziba administracji, ob. pomieszczenia mieszkalne oraz siedziba Stowarzyszenia Stara Oliwa. Na pocztówce budynek ten widoczny od ul. Stary Rynek Oliwski. Widoczny na fasadzie zegar słoneczny, prawdopodobnie z XVIII w.

Panie schodziły do wody wprost z pomostu połączonego z przebieralnią. Kąpiele morskie traktowano jako zabieg leczniczy. Na pierwszym planie pozostałości umocnień brzegowych pozostałości fortyfikacji. Obieg 1910 r.