Czarnylas- jedna z najstarszych wsi na Kociewiu (pierwsze wzmianki z 1352 roku) leży w powiecie starogardzkim, w gminie Skórcz. Na górnym zdjęciu widzimy kościół wybudowany w XIV wieku. Po siedemnastowiecznych przebudowach mieszają się w nim trzy style; gotycki, barokowy i renesansowy. siedziba parafii pw. św. Andrzeja Apostoła. Na dolnych zdjęciach budynek plebanii i gospoda Nelkego.

Pogódki- wieś kociewska w powiecie starogardzkim, w gminie Skarszewy. Na pocztówce z początków XX wieku widzimy sklep Bazar w Pogódkach. Przed budynkiem najprawdopodobniej właściciel z rodziną i ekspedientki.

Widoczna dzisiaj bryła budynku pochodzi z XVI wieku. Wcześniejszy kościół zbudowany w konstrukcji szkieletowej palił się w 1499 r. Kolejnego poważnego uszkodzenia świątynia doznała, podobnie jak kościół św. Jakuba, podczas wybuchu prochu z pobliskich fortyfikacji w 1815 r. Kolejne straty spowodowała II wojna światowa. W głębi kościół św. Jakuba. Duży budynek po prawej stronie to plebania. Po lewej dzisiaj stoi wieżowiec Proremu.

Frank- wieś kociewska położona w powiecie starogardzkim, w gminie Kaliska. Na pocztówce z przełomu XIX i XX wieku przedstawiono: gospodę Englera, budynek szkoły katolickiej i dworzec kolejowy z buchającą parą lokomotywą.

Osiek- duża, gminna wieś kociewska w powiecie starogardzkim. W górnej części pocztówki widzimy stary budynek szkoły w Osieku. Obok panorama wsi od strony Jeziora Osiek. Na pierwszym planie łódź z pasażerami -być może jest to rodzina rybaków. Na dole zajazd J. Lomotha (Później właścicielem tego gościńca był Franz Liedtke) i neogotycki kościół p.w. św. Rocha.

Bazylika konkatedralna pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, dawna fara Głównego Miasta. Początki budowy sięgają 1343 r. Budowę zakończono w 1502 r.  Kościół gotycki, trójnawowy, halowy. Największa ceglana świątynia na świecie. Widoczna na zdjęciu ulica w 1378 r. była określana jako „poprzeczna przy wieży” , zaś od 1416 r. - Szewska (po niemiecku Trippenmachergasse, w 1633 r. - Korkenmachergasse). Nazwa ta stanowiła odniesienie do producentów różnego rodzaju obuwia, w tym drewniaków (Korken lub Trippen) nakładanych na pantofle celem ochrony przed błotem i kałużami. Po wojnie zatwierdzono nazwę ulicy „Szewska”.