Kościół św. Elżbiety w latach 1622-1820 był świątynią gdańskich kalwinistów. Jej początki sięgają roku 1393. Świątynia jest budowlą gotycką z cegły, jednonawową, posiada jedną wieżę na osi, gwiaździste prezbiterium i jedną boczną kaplicę.

Widok na archikatedrę od strony Zalewu Wiślanego. Bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja została zbudowana w latach 1329–1388 jako trójnawowa bezwieżowa hala z wydłużonym prezbiterium. Powstała na ufortyfikowanym wzgórzu (obecnie Wzgórze Katedralne), w miejscu dawnej drewnianej świątyni. Miejsce pochówku Mikołaja Kopernika. Po prawej stronie neogotycki kościół pw. św. Wojciecha z lat 1857-1861.

Ulica Łagiewniki (Schüsseldamm). W głębi po lewej szczyt prezbiterium kościoła św. Bartłomieja.

Nieistniejący kościół Zbawiciela (ewangelicki) na Zaroślaku Wewnętrznym, bezpośrednio nad Kanałem Raduni, na wprost mostu przerzuconego przez kanał. Kościół wybudowany w latach 1695 - 97 przez Bartela Ranischa z wieżą zegarową od strony wschodniej i prezbiterium skierowanym na zachód. Jednonawowy, w konstrukcji szkieletowej. Miał cechy budowli barokowej, po przebudowie w XIX w. nadano mu cechy nawiązujące do gotyku. Zburzony w marcu 1945 r. Pozostała tylko podstawa wieży. Przez jakiś czas mieścił się w niej butik "Stary Dzwon".

Katolicki kościół św. Franciszka przy ul. Kartuskiej 186. Ceglana, trójnawowa bazylika transeptowa została wybudowana dla okolicznych katolików w latach 1904 - 06 wg. proj. Augusta Menkena z Berlina. Prezbiterium umieszczono od wschodu, wieżę (usytuowaną asymetrycznie - od zachodu). Pierwotnie wieża miała wysokość 57 m (po odbudowie po II wojnie światowej wieża ma 49 m wysokości).

Widok na Zaroślak oraz Biskupią Górkę. Na zdjęciu widoczne są wzniesione wzdłuż Kanału Raduni eklektyczne kamienice (przy ul. Zaroślak) z budynkiem ewangelickiego kościoła Zbawiciela. Kościół ten zbudowano w latach 1695 - 97 (budowniczy Bartel Ranisch) w stylu barokowym; po przebudowie w XIX w. nadano mu cechy nawiązujące do gotyku. Budowla jednonawowa, szkieletowa, z wieżą od strony wschodniej, z prezbiterium skierowanym na zachód. Zburzony w marcu 1945 r. , zachowała się jedynie podstawa wieży, w której przez jakiś czas mieścił się butik "Stary Dzwon". Pocztówka w obiegu od 27 XI 1913 r.

Wnętrze gotyckiego kościoła Wniebowzięcia NMP na Głównym Mieście. Nawa główna. Po lewej stronie widać siedemnastowieczną ambonę, a w głębi prezbiterium z ołtarzem pochodzącym z pierwszej poł. XVI w. (wykonany pod kierunkiem Mistrza Michaela z Augsburga).

Dębowe, misternie rzeźbione stalle (przeznaczone dla mnichów) znajdują się w prezbiterium dawnego kościoła klasztornego św. Trójcy (ob. Archikatedra). Zostały ufundowane przez Opata Dawida Konarskiego.

Dębowe, bogato rzeźbione, renesansowe stalle. Dwupoziomowe. Pozostałość po zespole ław klasztornych. Ufundowane przez Opata Dawida Konarskiego. Znajdują się w prezbiterium Archikatedry św. Trójcy w Oliwie.

Część środkowa ołtarza głównego znajdującego się w prezbiterium Kościoła Wniebowzięcia NMP na terenie Głównego Miasta w Gdańsku. W tej części ołtarza została ukazana scena ukoronowania Najświętszej Maryi Panny. Ołtarz został wykonany pod kierunkiem rzeźbiarza Michaela z Augsburga przebywającego w Gdańsku 1510 – 1526. Dzieło zostało ukończone w 1517 r.

Gdańsk, kościół św. Trójcy Danzig St. Trinitas – Kirche Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy wraz z kaplicą św. Anny, w scenerii zimowej. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz.

Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy (jego fasada zachodnia z charakterystycznym gotyckim szczytem) wraz z kaplicą św. Anny. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz. Na zdjęciu uwidoczniony jest też dziedziniec utworzony przez otaczające go budynki kościoła i kaplicy św. Anny oraz średniowieczny mur, na którym od strony północnej osadzony jest dom kazalnicowy. Jest to przykład domów galeriowych budowanych niegdyś w konstrukcji szachulcowej dla ubogiej ludności miasta. Ten zaś wzniesiono na potrzeby Gimnazjum Akademickiego funkcjonującego od poł. XVI w. w dawnym klasztorze franciszkańskim.

Kościół wzniesiono w latach 1422-1433 stanowiący rdzeń obecnego prezbiterium. W 1484 podjęto rozbudowę świątyni. Do 1495 roku przebudowano prezbiterium, następnie powstał trójnawowy, halowy korpus nawowy