Tył świadectwa ewangelickiej, męskiej szkoły podstawowej na Oruni. Klasa 7a. Pieczęć i zapiski dyrektora szkoły datowane na 6 lipca 1917 roku.

Świadectwo ewangelickiej, męskiej szkoły podstawowej na Oruni. Klasa 7a.

Brama wjazdowa do Destylarni Smoły na Oruni. Destylarnia podlegała od 4 czerwca 1945 roku Zjednoczeniu Przemysłu Koksochemicznego w Zabrzu - Biskupcach. W 1947 roku pojawiły się plotki, które zapowiadały przejęcie zakładu przez Zarząd Miejski w Gdańsku. Plotka ta została zdementowana notką prasową w "Dzienniku Bałtyckim".

Fragment Parku Oruńskiego, który przez kilkaset lat stanowił wraz z dworem własność gdańskich rodów patrycjuszowskich. W 1813 r. zdewastowany. Kolejny właściciel (od 1814 r.) F. A. Th. Hoene odbudował dwór, przywrócił dawną świetność parkowi. Jego córka, Emily Hoene w 1917 r. przekazała posiadłość testamentem miastu. Miasto udostępniło park mieszkańcom. Pocztówka w obiegu od 16 VIII 1945 r.

Fragment Parku Oruńskiego, który wraz z dworem stanowił własność gdańskich rodzin patrycjuszowskich. W 1813 r. zdewastowany. Kolejny właściciel (od 1814 r.), F. A. Th. Hoene odbudował dwór, zaś park przywrócił do dawnej świetności. Jego córka, Emily Hoene w 1917 r. przekazała posiadłość testamentem miastu. Park został udostępniony mieszkańcom.

Fragment Parku Oruńskiego z widocznym na zdjęciu stawem. Założenie parkowe z dworem należało przez kilkaset lat do gdańskich rodzin patrycjuszowskich. Zniszczone w 1813 r. Kolejny właściciel, F. A. Th. Hoene po 1814 r. odbudował dwór, przywrócił świetność założenia parkowego. Jego córka, Emily Hoene w 1917 r. przekazała posiadłość testamentem miastu.

Dom podcieniowy o konstrukcji szachulcowej z Oruni. Dawna kuźnia.

Pocztówka ukazuje wejście do Parku Oruńskiego. Od nazwiska właścicieli rodziny Hoenne (lata 1818-1918) nazywany był Hoennepark. W budynku po lewej obecnie mieści się przedszkole (dawniej dwór).

Na pocztówce widzimy dawny kościół luterański Świętego Jerzego (obecnie kościół katolicki, parafialny, pod wezwaniem Świętego Jana Bosko). Za drzewami po lewej plebania i najstarsza oruńska gospoda Pod Kolorowym Koziołkiem. Widzimy również końcowy przystanek linii nr 6 z oczekującym na pasażerów tramwajem.

Kościół wybudowany w latach 1820-1823 na podstawie projektu Karola Fryderyka Schinkla. Obecnie siedziba parafii pod wezwaniem Świętego Jana Bosko.Wysokość wieży 43 metry.

Panorama Oruni z Glinianej Góry.Widoczne zabudowania tej jednej z najstarszych dzielnic Gdańska

Park, dzisiaj zwany Parkiem Schopenhauera rozciągał się między Traktem Świętego Wojciecha a ulicą Głuchą. Pierwszy prywatny park w Gdańsku udostępniony do zwiedzania wszystkim.

Pierwsza gdańska pralnia parowa,która znajdowała się przy ulicy Głównej (dzisiaj Trakt świętego Wojciecha) pod numerem 5-7. Właścicielami byli Max Fabian i Betty Kraatz.Typowa pocztówka reklamowa.

Pierwszy obrazek od góry przedstawia neogotycki luterański kościół Świętego Jerzego (obecnie parafialny pod wezwaniem Świętego Jana Bosko). Powstał na miejscu barokowej świątyni spalonej przez kozaków w trakcie oblężenia Gdańska w 1813 roku. Na dużym rysunku droga biegnąca wzdłuż Hoenes Waldschen dzisiaj zwanego Parkiem Oruńskim.W kółku budynek restauracji Zur Ostbahn (Przy Kolei Wschodniej).

Ogródek letni (park) przy kawiarni Kirschbergerów, która mieściła się na parterze eklektycznej willi wybudowanej w 1900 roku. Budynek stał przy Hauptstrasse 25 - obecnie Gościnna 4. W willi funkcjonuje dzisiaj Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Henryka Wieniawskiego.

Widok ul. Głównej (Hauptstrasse). Widoczny zakład fryzjerski Paula Plegera.Wzdłuż ulicy tory tramwajowe linii nr 6 łączącej Orunię ze Śródmieściem.Z całego szeregu budynków do dzisiaj zachował się jednopiętrowy dom na końcu,zasłonięty drzewami i wozem konnym (Trakt Świętego Wojciecha nr 72). Między budynkami po prawej znajduje się wjazd na obecną ul.Dworcową.