Ratusz Głównego Miasta został odbudowany w latach 1946-1950 jako pierwsza historyczna świecka budowla w Gdańsku. 7 września 1950 postawiono na szczycie pozłocony posąg (2,5 kg złota decyzją Bolesława Bieruta) króla Zygmunta Augusta.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Przed Złota Bramą. Z lewej strony Dwór Bractwa św. Jerzego. Przez bramę prowadziły tory tramwajowe i wjazd na ulicę Długą. Złota Brama (nazwa od 1945 r. , formalnie od 1967 r.) zwana wcześniej Bramą Długouliczną. Wybudowana w początku XVII w. w stylu manieryzmu niderlandzkiego. Zamyka od zachodu ul. Długą.

Widok z Mostu Kamiennego na zniszczone i zarazem odbudowywane Główne Miasto. Brama Żuraw jeszcze nieodbudowana. Cała pierzeja Długiego Pobrzeża w ruinie.

Widok na kościół św. Jana z ulicy Tandeta. Uliczka w 1378 r. określana była jako ulica "Przy świętym Janie" lub "poprzeczna w stronę świętego Jana". W 1415 r. była to Przędzowa. Współcześnie jej nazwę można określić jako "Taniocha".

Ulica Kaletnicza (Beutlergasse) swoją nazwą nawiązuje do mieszkających w tym miejscu kaletników. Sakiewki i torebki były w czasie świetności miasta poszukiwanym towarem.

Zamykająca ulicę Chlebnicą Brama Chlebnicka istniała już w 1378 r. W obecnej postaci istnieje od XV wieku. Od strony ulicy zdobi ją lilia - znak książąt gdańsko-pomorskich.

Pocztówka przedstawia kawiarnię/resturację Grand Cafe Imperial mieszczącą się przy Długim Targu 13. Odbywały się tu także koncerty.

Długi Targ po polsku nazywany był Długim Rynkiem.

Widok na ulicę Tkacką, Wollwebergasse, w kierunku północnym. W głębi Wielka Zbrojownia.

Dwór Bractwa św. Jerzego wzniesiony przez Hansa Glotaua u schyłku XV w. Zwany bywa często Strzelnicą św. Jerzego. Po prawej stronie budynek ten przylega do Złotej Bramy. Po lewej stronie widoczny fragment okazałego Domu Towarowego Braci Freymann.

Wschodnia część ulicy Szerokiej (Breitgasse), w głębi Żuraw. Zlikwidowane są przedproża i ułożone nowe chodniki. Widoczny tez tramwaj, który kursował po ulicy Szerokiej.

Fragment ulicy Szerokiej z wysokości ul. Księżej w kierunku Targu Drzewnego.

Widok na część ulicy Szerokiej (Breitgasse), w kierunku Żurawia. Zlikwidowane są przedproża i ułożone nowe chodniki. Z lewej strony skrzyżowanie z ulicą Tandeta. W głębi Żuraw i tramwaj.

Widok na część ulicy Szerokiej (Breitgasse), w kierunku Żurawia. Zlikwidowane są przedproża i ułożone nowe chodniki. W głębi Żuraw i tramwaj. Spacerujący ludzie po ulicy.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Widok na Złotą Bramę z bramy Wieży Więziennej. Na wprost policjant gdański. Złota Brama (nazwa od 1945 r. , formalnie od 1967 r.) zwana wcześniej Bramą Długouliczną. Wybudowana w początku XVII w. w stylu manieryzmu niderlandzkiego. Zamyka od zachodu ul. Długą. Na zdjęciu widoczna od strony Targu Węglowego. Przylega do niej od północy Dwór Bractwa św. Jerzego. Napis Zeughaus (Zbrojownia) jest błędny.

Widok z lotu ptaka na kościół św. Jana, Główne Miasto i Motławę.

Pocztówka pokazuje fasadę zachodnią Żurawia - od strony ul. Szerokiej. Żuraw (wzniesiony w XV w.,) pełnił kilka funkcji: dźwigu do rozładowywania statków, bramy miejskiej (jednej z kilku wodnych bram Głównego Miasta) oraz był jedną z budowli obronnych - we wnętrzach baszt mieściły się strzelnice przystosowane do ciężkiej i lekkiej broni palnej.

Złota Brama (oficjalna nazwa od 1967 r.), zwana do 1945 r. Bramą Długouliczną (Langgaser Tor) zamyka od zachodu wylot ul. Długiej. Na zdjęciu widoczna jest wschodnia fasada bramy. Bramę wzniesiono w latach 1612 - 14 wg. proj. Abrahama van den Blocke' a (budował ją Hans Strakowski). Nosi ona cechy manieryzmu niderlandzkiego; kształtem przypomina trójprzęsłowy rzymski łuk triumfalny. Wcześniej na jej miejscu znajdowała się czternastowieczna brama gotycka.

Wejście wraz z ozdobnym portalem (wykonanym przez Daniela Eggerta) do Ratusza Głównego Miasta przy ul. Długiej.

Złota Brama (oficjalna nazwa od 1967 r.), zwana do 1945 r. Bramą Długouliczną (Langgaser Tor) zamyka od zachodu wylot ul. Długiej. Na zdjęciu widoczna jest wschodnia fasada bramy. Bramę wzniesiono w latach 1612 - 14 wg. proj. Abrahama van den Blocke' a (budował ją Hans Strakowski). Nosi ona cechy manieryzmu niderlandzkiego; kształtem przypomina trójprzęsłowy rzymski łuk triumfalny. Wcześniej na jej miejscu znajdowała się czternastowieczna brama gotycka

Dawna kamienica (w środku) Speymann Haus lub Steffens Haus, zaczęła funkcjonować jako Złota Kamienica, w połowie lat 50-tych gdy trwałą jej rekonstrukcja, ze zniszczeń wojennych.

Fontanna Neptuna powstała z inicjatywy Rady Miejskiej i burmistrza B. Schachmanna odlana z brązu w miejskiej ludwisarni na początku XVII w. Znajduje się w najbardziej reprezentacyjnej części Głównego Miasta, w pobliżu Dworu Artusa i Ratusza Głównego Miasta.

Karta przedstawia widok na Główne Miasto z ulicy Wartkiej. Karta w obiegu od 21.12.1899 roku.

Karta pocztowa przedstawiająca widok z Wyspy Spichrzów na Motławę i część Głównego Miasta. Na karcie widoczna Brama Żuraw.

Pocztówka przedstawia widok na malowniczą Motławę, Główne Miasto (po prawej), Ołowiankę (po lewej) oraz Wyspę Spichrzów (w głębi).

Obszerny hol w Nowym Domu Ławy zwany Sienią Gdańską (Danziger Diele), służył od 1901 r. jako miejsce ekspozycji różnych dzieł gdańskich rzemieślników, w sporej części pochodzące kolekcji Lessera Giełdzińskiego.

Widok na Długi Targ - najbardziej reprezentacyjne miejsce na Głównym Mieście. Widoczny w pierzei północnej Dwór Artusa, opodal Fontanna Neptuna oraz potężna bryła Ratusza Głównego Miasta zwieńczona wysoką wieżą. Obieg 1925 rok.

Widok na Motławę i Rybackie Pobrzeże z ulicy Wartkiej. Po lewej stronie Ołowianka, po prawej Główne Miasto, z górującymi nad dachami kamienic wieżami kościoła św. Jana i kościoła Mariackiego.

Widok na kościół Mariacki.

Widok na Gdańsk od strony zachodniej. Na pierwszym planie dworzec kolejowy i torowiska. Dworzec Centralny przejął funkcję po Dworcu Brama Wyżynna po jego rozebraniu w 1896 r. (data rozbiórki).

Obszerny hol w Nowym Domu Ławy zwany Sienią Gdańską (Danziger Diele), służył od 1901 r. jako miejsce ekspozycji różnych dzieł gdańskich rzemieślników, w sporej części pochodzące kolekcji Lessera Giełdzińskiego.

Dwór Artusa - sztandar z portretem króla polskiego Stanisława Augusta.

Fragment panoramy Głównego Miasta wraz z górującą nad kamieniczkami potężną bryłą średniowiecznego ceglanego kościoła Wniebowzięcia NMP oraz smukłą wieżą renesansowego budynku Ratusza Głównego Miasta. Na pierwszym planie fragment Żurawia wzniesionego nad Motławą przy Długim Pobrzeżu (zwanym do 1945 r. Długim Mostem).

Długie Pobrzeże zwane do 1945 r. Długim Mostem. Widoczne kamieniczki ze sklepami na parterach. Przystań dla parowych statków pasażerskich w pobliżu Żurawia. Widoczna charakterystyczna wieżyczka Domu Towarzystwa Przyrodniczego obok Bramy Mariackiej.

Główne Miasto widziane z lotu ptaka. Nad kamieniczkami góruje potężna bryła kościoła NMP. Wyróżnia się też wieża Ratusza Głównego Miasta.

Zdjęcie z lotu ptaka pokazuje Długie Pobrzeże i Główne Miasto. Na pierwszym planie Długie Pobrzeże wraz z charakterystyczną sylwetką Żurawia.