Wnętrze kościoła św Jana. Nawa boczna.

Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).

Na pierwszym planie widoczna Baszta Jacek (nazwa powojenna) oraz nieistniejąca (wyburzona z końcem XIX w.) Baszta Dominikańska. Znajdowały się one w północnym ciągu fortyfikacji Głównego Miasta.

Kościół św.Katarzyny zamyka widok z ulicy Pańskiej, w głębi ulica Podmłyńska (Kleine Mühlengasse). Po prawej Hala Targowa, po lewej Baszta Jacek. Za Halą fragment ulicy Podwale Staromiejskie. Obieg po 1905 r.

Kościół św. Mikołaja ma rangę bazyliki. Pierwszy kościół zbudowano w 1185 r. Obecna forma pochodzi z 1348 r. pomorski książę Świętopełk przekazał kościół zakonowi oo. dominikanów 22 stycznia 1227 r.

Wnętrze kościoła św. Mikołaja w Gdańsku