Płonący budynek Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku przy ul. Wały Jagiellońskie (obecnie budynek Prokuratury Okręgowej i Apelacyjnej). Na bliższym planie po prawej przypuszczalnie Bastion św. Elżbiety. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie z Aresztu Śledczego na ul. Kurkowej. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: IPNGd-12-2-2-173

Kościół św. Elżbiety w latach 1622-1820 był świątynią gdańskich kalwinistów. Jej początki sięgają roku 1393. Świątynia jest budowlą gotycką z cegły, jednonawową, posiada jedną wieżę na osi, gwiaździste prezbiterium i jedną boczną kaplicę.

Z lewej strony ściana budynku domu Opatów Pelplińskich nad Radunią (na zdjęciu pośrodku), w głębi kościół św. Katarzyny.

Balkon budynku Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku przy ul. Wały Jagiellońskie (obecnie budynek Prokuratury Okręgowej i Apelacyjnej). Na balkonie znajduje się grupa ludzi. Jedna z osób opiera się przez barierkę. W oknach widoczni są funkcjonariusze MO. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: IPNGd-12-2-2-169

Dworzec Główny został wybudowany w latach 1894–1900, w stylu tzw. „gdańskiego renesansu”. Projektantami zespołu budynków dworcowych byli Alexander Rundel, Paul Thomer i Georg Cuny.

Kamienica przy ul. Elżbietańskiej zbudowana została na zlecenie Piotra Henningka w 1612 r, prawdopodobnie wg projektu Abrahama van den Blocka. W końcu XVII w. budynek użytkowany był przez opactwo w Pelplinie i stan taki utrzymywał się przez ok. 150 lat. W połowie wieku XIX kolejni właściciele dokonywali sporych zmian konstrukcyjnych obiektu, narażając go na coraz gorszy stan techniczny. Wobec zagrożenia całkowitym wyburzeniem przez kolejnego właściciela budynek został wykupiony przez miasto i umieszczono w nim Miejski Urząd Budowlany znany także jako Policja Budowlana (Baupolizeiamt). Wykonano wreszcie generalny remont wraz z odtworzeniem zrujnowanej kamieniarki. Wiosną 1945, budynek nie ucierpiał w wyniku działań wojennych. Za domem widoczny budynek Uniwersytetu Gdańskiego.