Szesnastowieczna Brama Stągiewna wzniesiona u wschodniego wylotu ul. Stągiewnej. Przed nią rozpoczyna się Most Stągiewny łączący Wyspę Spichrzów z Długimi Ogrodami.

Na pierwszym planie widoczny nieistniejący dzisiaj Most Rogoźników. Wiadomo o nim tyle, że zbudowano go po przekopaniu ramienia Nowej Motławy w 1576 roku. Był wówczas mostem drewnianym, zwodzonym. Most do połowy XIX wieku był zamykany na noc. W 1892 r. został zastąpiony konstrukcją metalową i zaczął funkcjonować jako most zwodzony z dwuklapowym przęsłem środkowym, drogowo-tramwajowy. Otwieranie mostu było możliwe ręcznie a później zastosowano elektryczny mechanizm zwodzenia mostu. Na drugim planie Baszta Stągiewna i ulica Motławska.

Budowę bramy i dwóch wież rozpoczęto w 1517 r. Z powodu kształtu nazwano je Basztą Stągiewną i Stągwiami Mlecznymi. Można spotkać określenie na mniejszą basztę: Stągiewka lub Baszta Śmietanowa.

Brama Stągiewna, wzniesiona zapewne w latach 1517-1519, została usytuowana w linii umocnień osłaniających od wschodu Wyspę Spichrzów. Dwubasztowy zespół Bramy Stągniewnej, bardzo nietypowy w swej bryle architektonicznej, budzi od dawna zainteresowanie badaczy. Przypuszcza się, że pierwotnie Brama miała stanowić układ trzech baszt flankujących dwa zawarte między nimi przejazdy: potężna baszta środkowa byłaby wówczas obstawiona dwiema mniejszymi. Ostatecznie jednak zrezygnowano z budowy trzeciej baszty – północnej – poprzestając na jednym przejeździe pomiędzy basztą większą zwaną Stągwią, i mniejszą nazywaną Stągiewką.

Brama Stągiewna z basztami i Mostem Stągiewnym. Widok od strony ulicy Na Szopy. Obieg 1912.

Brama Stągiewna z Mostem Stągiewnym od strony południowo-wschodniej.