Widok na Bramę Stągiewną (Milchkannengassentor). Brama Stągiewna, wzniesiona zapewne w latach 1517-1519, została usytuowana w linii umocnień osłaniających od wschodu Wyspę Spichrzów. Dwubasztowy zespół Bramy Stągniewnej, bardzo nietypowy w swej bryle architektonicznej, budzi od dawna zainteresowanie badaczy. Przypuszcza się, że pierwotnie Brama miała stanowić układ trzech baszt flankujących dwa zawarte między nimi przejazdy,

Widok od ulicy Długie Ogrody na ruiny Baszty Stągiewnej i Most Stągiewny. Widoczne skrzyżowanie z ulicami Szopy (z lewej) i Szafarnia (z prawej). W oddali ruiny budynków przy ulicy Stągiewnej. Z prawej strony ułożone cegły z rozebranych budynków ulicy Długie Ogrody.

Brama Stągiewna z Mostem Stągiewnym od strony południowo-wschodniej.

Widok od ulicy Długie Ogrody na ruiny Baszty Stągiewnej i Most Stągiewny. Widoczne skrzyżowanie z ulicami Szopy (z lewej) i Szafarnia (z prawej). W oddali ruiny budynków przy ulicy Stągiewnej.

Widok na Most Stągiewny wraz z Bramą Stągiewną. Most miał konstrukcję stalową, był obrotowy (obrót w prawo), jednoramienny.

Na pierwszym planie widoczny nieistniejący dzisiaj Most Rogoźników. Wiadomo o nim tyle, że zbudowano go po przekopaniu ramienia Nowej Motławy w 1576 roku. Był wówczas mostem drewnianym, zwodzonym. Most do połowy XIX wieku był zamykany na noc. W 1892 r. został zastąpiony konstrukcją metalową i zaczął funkcjonować jako most zwodzony z dwuklapowym przęsłem środkowym, drogowo-tramwajowy. Otwieranie mostu było możliwe ręcznie a później zastosowano elektryczny mechanizm zwodzenia mostu. Na drugim planie Baszta Stągiewna i ulica Motławska.