Dom św. Łazarza był małym szpitalem. Szpital powstał w 1660 roku, w 1742 przechodził remont i od tamtego czasu stał w niezmienionej formie. Był otoczony barokowym murkiem, miał 8 pokoi i 4-spadowy dach, kilka obrazów z XVII-XVIII wieku. Do jego budowy użyto cegieł ze średniowiecznego szpitala stojącego w tym miejscu.

Gdańsk, Dolne Miasto, narożnik ul. Łąkowej i Kieturakisa (niegdyś Śluza). W 1853 r. w dawnym Dworze Uphagenów otwarto szpital katolicki NMP, w którym do 1945 r. posługiwały boromeuszki. Na potrzeby zakonnic oraz chorych dobudowano do szpitala kaplicę, którą z czasem zaczęto rozbudowywać. W ten sposób powstał kościół Niepokalanego Poczęcia NMP, dostępny także dla katolików niebędących pacjentami. Szpital też był rozbudowywany: powstało skrzydło budynku wzdłuż ob. ul. Kieturakisa.

Szpital diakonis ewangelicznych działał przy Nowych Ogrodach od 1860 r. Ogród był miejscem spacerów pacjentów.

Szpital Położniczo-Ginekologiczny przy Schellmühler Weg (dzisiaj ul. Kliniczna) – widok od ul. Hallera. Na pierwszym planie budynek z mieszkaniem profesorów zwany dzisiaj willą.

Na zdjęciu jeden z budynków (budynek zarządu i księgowości) szpitala psychiatrycznego w Kocborowie. Szpital rozpoczął działalność 1897 roku. Na pocztówce widzimy piękne secesyjne zdobienia.

Budynki kompleksu prewentorium PCK w Dzierżążnie koło Kartuz. Szpital powstał po II wojnie światowej z inicjatywy i na koszt Szwedzkiego Czerwonego Krzyża. Kompleks szpitalny składał się z 34 obiektów - jego projektantem był Mats Linnman. Jednocześnie przebywało tu ok. 600 dzieci (głównie chorych na gruźlicę).