Bogato zdobione przedproże i schody Złotej Kamienicy. Dawna kamienica Speymann Haus lub Steffens Haus, zaczęła funkcjonować jako Złota Kamienica, w połowie lat 50-tych gdy trwała jej rekonstrukcja, ze zniszczeń wojennych.

Fontanna Neptuna i Dwór Artusa widok z Długiego Targu. Z prawej strony stoi powóz. Widoczna pierzeja Długiego Targu ze Złotą Kamienicą. Obieg 1920 rok.

Długi Targ: Ratusz Głównego Miasta (XIV - XVI w.)

Rycina przedstawia widok na Ratusz Prawego Miasta od strony Bramy Zielonej. Pierwsza linia tramwaju konnego została założona w Gdańsku z 1873 r.

Widok z Zielonej Bramy na Długi Targ, budynek Ratusza, kamieniczki i Kościół Mariacki. Na kartce napis Długi Targ i Ratusz.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.