Na zdjęciu pokazana jest wschodnia fasada Bramy Zielonej, która widoczna jest od strony Mostu Zielonego. Wzniesiono ją w latach 1564 - 68 według projektu budowniczego z Amsterdamu, Regniera, który początkowo kierował jej budową. W 1565 r. nadzór przejął Hans Kramer z Drezna. Brama miała trzy przejazdy; czwarty przebito w XIX w. podczas jej przebudowy. Bramę cechuje bogaty wystrój rzeźbiarski obu fasad. Miała służyć jako rezydencja królewska w czasie pobytu królów polskich w Gdańsku; skorzystała z niej tylko Maria Ludwika Gonzaga, przyszła żona Władysława IV, która drogą morską przybyła do Polski. W sali biesiadnej na drugiej kondygnacji wydano ucztę na jej cześć.

Malownicze ujęcie statków na Motławie. Po lewej majestatyczna bryła Domu Przyrodników.

Widok na Zieloną Bramę i Zielony Most. Za mostem Długie Pobrzeże i Dom Przyrodników.

Stan Bramy Zielonej po wojnie. Widać ustawione podpory. Miejsce, na którym stoi brama, należy do najważniejszych w historii Gdańska. Tutaj od wieków krzyżowały się dwie główne arterie miasta – wodna i lądowa, tu funkcjonowała najstarsza przeprawa przez Motławę. Pierwszy most, zwany mostem Kogi istniał już w 1357 r. Obok stała wielka waga miejska (mała była pod Ratuszem). W kronikach zanotowano zawalenie się mostu, już zwodzonego, w 1512 r., przy czym „utopiło się wiele osób”.

Zdjęcie wykonano podczas odgruzowywania Długieg Targu. Na drugim planie ruiny Bramy Zielonej. Na pierwszym planie kobiety pracujące przy porządkowaniu ulicy. Kobiety są pilnowane przez (prawdopodobnie) strażniczkę z karabinem w rękach. Kobieta pilnująca brygadę prawdopodobnie więźniarek niemieckich to Rosjanka (sądząc po ubiorze i rysach twarzy).

Widok na Motławę i Długie Pobrzeże z nabrzeża Wyspy Spichrzów. Z prawej strony widoczne spichlerze.