Plac został nadany miastu przywilejem w 1342/43 roku. Zwano go „anger umme sente Gertruden kirchhof“ (‚ugór przy cmentarzu św. Gertrudy’). Od 15 wieku służył handlowi węglem drzewnym. W głębi Wieża Więzienna, po lewej dom towarowy Freymanna. Po prawej pierzeja Targu Węglowego.

Złota Brama (oficjalna nazwa od 1967 r.), zwana do 1945 r. Bramą Długouliczną (Langgaser Tor) zamyka od zachodu wylot ul. Długiej. Na zdjęciu widoczna jest wschodnia fasada bramy. Bramę wzniesiono w latach 1612 - 14 wg. proj. Abrahama van den Blocke' a (budował ją Hans Strakowski). Nosi ona cechy manieryzmu niderlandzkiego; kształtem przypomina trójprzęsłowy rzymski łuk triumfalny. Wcześniej na jej miejscu znajdowała się czternastowieczna brama gotycka.

Fragment murów obronnych Głównego Miasta z Basztą Słomianą z ok. 1400 r. Za basztą wznosi się Wielka Zbrojownia i dobudowane skrzydło Akademii Sztuk Pięknych.

Widok na ulicę Tkacką, Wollwebergasse, w kierunku północnym. W głębi Wielka Zbrojownia.

Kamienica zawdzięcza swoją nazwę Johannowi Uphagenowi, który nabył ją w 1775 r. 1 listopada 1911 r. Alma Uphagen wydzierżawiła kamienicę miastu na Muzeum Wnętrz Mieszczańskich.

Dom Uphagena przy Długiej 12 był Muzeum Wnętrz Mieszczańskich od 1911 r.