Na pierwszym planie widoczna Baszta Jacek (nazwa powojenna) oraz nieistniejąca (wyburzona z końcem XIX w.) Baszta Dominikańska. Znajdowały się one w północnym ciągu fortyfikacji Głównego Miasta.

Kościół św. Mikołaja widziany od strony ulicy Świętojańskiej (Johannisgasse). Na pierwszym planie skrzyżowanie ulicy Świętojańskiej z ulicą Lawendową (Lawendelgasse), która biegnie w prawo między murem kościoła a widocznym fragmentem kamienicy i ulicą Szklary (Scheibenrittergasse) odchodzącą w lewo przed widocznym po lewej budynkiem.

Kościół św.Katarzyny zamyka widok z ulicy Pańskiej, w głębi ulica Podmłyńska (Kleine Mühlengasse). Po prawej Hala Targowa, po lewej Baszta Jacek. Za Halą fragment ulicy Podwale Staromiejskie. Obieg po 1905 r.

Wnętrze bazyliki św. Mikołaja na Głównym Mieście. Widoczna nawa główna wraz z emporą i organami z XVIII w.

Gdańsk w "czasie oblężenia" (Belagerungszustand). Zdjęcie wykonano po zakończeniu I wojny światowej kiedy ważyły się losy Gdańska. Petrol niemieckich żołnierzy pilnuje porządku na ulicach miasta. Ostatni niemieccy żołnierze opuścili Gdańsk 8 lutego 1920 roku, stosując się do postanowień traktatu wersalskiego, a 15 listopada tego roku powstało Wolne Miasto Gdańsk,

Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).