Stoją od lewej: Wacław Beynar ps. "Orszak" (nr 2), mjr Zygmunt Szendzielarz ps. "Łupaszka" (nr 1) – dowódca V Wileńskiej Brygady AK, por. Jerzy Jezierski ps. „Stefan” (nr 3) – adiutant „Łupaszki”. W tle zabudowania nieznanej miejscowości i nn. żołnierz brygady. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: IPNBU-3-3-6-6

Grupa żołnierzy 1. szwadronu V Wileńskiej Brygady AK podczas marszu. Zdjęcie wykonano latem na polnej drodze, która prowadzi między polami zboża. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: IPNBU-3-3-6-18

Pomnik polskiego króla Augusta III, wzniesiony w roku 1755 przez gdańskich kupców. Zaginął w 1945 roku, została tylko krata z bramki okalającej posąg. Na pocztówce pomnik stoi jeszcze we wnętrzu Dworu Artusa. Po prawej stronie widoczny fragment pieca kaflowego.

Żołnierze niemieccy z jednostek gdańskiej Policji Krajowej podczas ataku na budynek Poczty Polskiej w Gdańsku przy Placu Heweliusza (Heveliusplatz). Na pierwszym planie z lewej fragment postaci odwróconego tyłem żołnierza niemieckiego (z formacji Policji Krajowej lub SS-Heimwehry) w charakterystycznym niemieckim hełmie na głowie, wygladającego zza fragmentu zburzonego muru, którego kolejne fragmenty widać obok. Dalej budynek Poczty Polskiej, z widocznymi przy ziemi dużymi zakratowanymi oknami piwnicznymi i oknami pierwszego piętra. Między 1 i 2 oknem piwnicznym (od lewej) przy ścianie dwóch innych niemieckich żołnierzy w hełmach: jeden stoi, drugi pochylony zagląda przez okno. Na ścianach budynku ślady po pociskach. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-10-7

Wzgórze Pachołek (100, 5 m) z murowaną neogotycką wieżą widokową ufundowaną w 1882 r. przez cesarza Wilhelma I; wysadzoną w powietrze przez Niemców 23 III 1945 r. W jej miejsce ustawiono w 1945 r. wieżę o żeliwnej konstrukcji (zmodernizowaną w 2009 r.) U stóp wzgórza opat Joseph von Hohenzollern kazał wybudować murowany dwór (w miejsce budynku wyburzonego w 1816 r.), który ob. pełni funkcję domu mieszkalnego.

Restauracja znajdująca się w obrębie nowej Hali Plażowej wybudowanej w 1920 r.(i rozbudowanej w 1926 r.). Miała ona 2 przeszklone skrzydła, tarasy; mieściła kawiarnię, hotel, restaurację z widokiem na morze oraz ogród kuracyjny. Obiekt ten został zniszczony w 1945 r. i nie odbudowany.