Liczni żołnierze niemieccy zgromadzeni na Placu Heweliusza (Heveliusplatz, ob. Plac Obrońców Poczty Polskiej) przed budynkiem Poczty Polskiej w Gdańsku po zakończeniu walk, prawdopodobnie tuż przed wyprowadzeniem wziętych do niewoli obrońców. Stoją w grupach: żołnierze z jednostek SS-Heimwehr Danzig lub Policji Krajowej (w niemieckich hełmach stalowych, z karabinami i ekwipunkiem), po lewej także dwóch funkcjonariuszy policji lub NSDAP (z opaskami na ramieniu i w okrągłych czapkach z daszkiem), mężczyźni w ubraniach cywilnych (jeden idzie po lewej, dwaj w środkowej grupie). Po prawej niemiecki ośmiokołowy samochód pancerny ADGZ "Ostmark" z wieżą obróconą w stronę gmachu (na burcie nazwa własna, na tyle namalowane białe symbole SS i Totenkopf). Przed nimi ogrodzenie z kratami metalowymi między ceglanymi słupami, dalej ściana frontowa budynku Poczty Polskiej z wyrwą w murze na pietrze od eksplozji ładunku wybuchowego podłożonego przez Niemców (lub trafienia pocisku artyleryjskiego). Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-11-3

Długie Pobrzeże zwane do 1945 r. Długim Mostem. Widoczne kamieniczki ze sklepami na parterach. Przystań dla parowych statków pasażerskich w pobliżu Żurawia. Widoczna charakterystyczna wieżyczka Domu Towarzystwa Przyrodniczego obok Bramy Mariackiej.

Pomnik Bohaterów Westerplatte 1939-1945 wg projektu art. rzeźbiarza F. Duszeńki. H. Kitowskiego i arch. A. Haupta. Obecnie jest to Pomnik Obrońców Wybrzeża.

Murowana, ceglana, neogotycka wieża widokowa na Wzgórzu Pachołek ufundowana (w miejsce wcześniejszego pawilonu widokowego) przez cesarza Wilhelma I. Wieża ta została wysadzona przez Niemców 23 III 1945 r. W jej miejsce w 1975 r. ustawiono nową, o metalowej konstrukcji (zmodernizowana w 2009 r.).

Cygańska Góra (Zigankenberg) strefa krawędziowa Wysoczyzny Gdańskiej na Suchaninie. Na zdjęciu pokazano budowę w dwudziestoleciu międzywojennym, ulicy Powstańców Warszawskich (do 1945 r. Heinrich - Scholtz - Weg). Były to ceglane modernistyczne czynszowe domy kryte karpiówką. Planów poprowadzenia tamtędy linii tramwajowej nie zrealizowano.

Początki kościoła i szpitala Bożego Ciała sięgają 2 poł. XIV w., kiedy poza murami Starego Miasta powstał przy Hagenbergische Gasse (ob. 3 Maja) szpital dla trędowatych. Z czasem przekształcony został w przytułek dla starych, samotnych i niedołężnych. W kolejnych wiekach wznoszono nowe budynki szpitala, rozbudowano kościół. Szpital do 1945 r. pełnił rolę przytułku.