Widok na całą ulicę Długie Ogrody. Po prawej stronie ulicy widoczne tory tramwajowe i tramwaj. Widoczne pierzeje po dwóch stronach ulicy, przez środek ulicy aleja z drzewami. Obieg 1908 rok.

Nieistniejący kościół Zbawiciela (ewangelicki) na Zaroślaku Wewnętrznym, bezpośrednio nad Kanałem Raduni, na wprost mostu przerzuconego przez kanał. Kościół wybudowany w latach 1695 - 97 przez Bartela Ranischa z wieżą zegarową od strony wschodniej i prezbiterium skierowanym na zachód. Jednonawowy, w konstrukcji szkieletowej. Miał cechy budowli barokowej, po przebudowie w XIX w. nadano mu cechy nawiązujące do gotyku. Zburzony w marcu 1945 r. Pozostała tylko podstawa wieży. Przez jakiś czas mieścił się w niej butik "Stary Dzwon".

Ełganowo- wieś położona w gminie Trąbki Wielkie. Na górnym zdjęciu przedstawiono karczmę A. Martschinkego ze stojącym przed nią autobusem (kursowy do Gdańska). Na zdjęciu dolnym okazały budynek szkoły. Okres Wolnego Miasta Gdańska.

Widok na wschodnią pierzeję Podwala Grodzkiego (Stadtgraben). Ulica po prawej to Karmelitergasse, obecnie deptak ulicy Karmelickiej.

Płonący budynek Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku przy ul. Wały Jagiellońskie (obecnie budynek Prokuratury Okręgowej i Apelacyjnej). Na bliższym planie po prawej przypuszczalnie Bastion św. Elżbiety. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie z Aresztu Śledczego na ul. Kurkowej. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: IPNGd-12-2-2-173

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.