Gdańsk w "czasie oblężenia" (Belagerungszustand). Zdjęcie wykonano po zakończeniu I wojny światowej kiedy ważyły się losy Gdańska. Petrol niemieckich żołnierzy pilnuje porządku na ulicach miasta. Ostatni niemieccy żołnierze opuścili Gdańsk 8 lutego 1920 roku, stosując się do postanowień traktatu wersalskiego, a 15 listopada tego roku powstało Wolne Miasto Gdańsk,

Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).

Na pierwszym planie widoczna Baszta Jacek (nazwa powojenna) oraz nieistniejąca (wyburzona z końcem XIX w.) Baszta Dominikańska. Znajdowały się one w północnym ciągu fortyfikacji Głównego Miasta.

Kościół św. Mikołaja ma rangę bazyliki. Pierwszy kościół zbudowano w 1185 r. Obecna forma pochodzi z 1348 r. pomorski książę Świętopełk przekazał kościół zakonowi oo. dominikanów 22 stycznia 1227 r.

Wnętrze bazyliki św. Mikołaja na Głównym Mieście. Widoczna nawa główna wraz z emporą i organami z XVIII w.

Hala Targowa, Plac Dominikański. W głębi Baszta Jacek i kamienice przy ul. Pańskiej.