Dom Młynarza na wysepce zwanej Tarczą, na Kanale Raduni. W głębi kościół św. Katarzyny, po prawej ulica Na Piaskach (Am Sande), po lewej zabudowania przy Wielkie Młyny (An der Grossen Muhle). Obieg 1902 r.

Widok ogólny, w głębi kościół pw. śś. Piotra i Pawła. Zabytki Chełmna są na Europejskim Szlaku Gotyku Ceglanego.

Neogotycki kościół luterański zaprojektowany przez Gotthilfa Ludwiga Mockela. Oddana do użytku w roku 1899 świątynia, stanęła u zbiegu ulic Jana Matejki i Sobótki. Dziś kościół pw. św. Apostołów Piotra i Pawła służy katolikom.

Pożar dachu i wieży kościoła św. Katarzyny spowodowany uderzeniem pioruna 3 VII 1905 r. W czasie pożaru spłonął carillon zamontowany na wieży w 1738 r.

Osiek- gminna wieś kociewska położona w powiecie starogardzkim. Na pocztówce widzimy budynek restauracji Chr. Buchholza i kościół parafialny p.w. św. Rocha. Ta neogotycka świątynia wybudowana z kamieni polnych i cegieł powstała w latach 1860-1886. W kościele przechowywane są relikwie św. Wojciecha.

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.