Grudziądz - miasto położone na prawym brzegu Wisły. Na zdjęciach: - zespół spichlerzy dobudowanych do murów miejskich w XVII-XVIII w., w głębi wieże: ratuszowa i gotyckiego kościoła - pomnik na miejscu egzekucji 10 zakładników rozstrzelanych przez hitlerowców 29.10.1939 - park - rynek - fasada kościoła pojezuickiego 1682-1715 - fragment osiedla im. Mikołaja Kopernika

Leszkowy wieś na planie ulicowo-placowym, powstała w drugiej ćwierci XIV wieku. Na nawsiu postawiono kościół parafialny o pierwotnie konstrukcji szkieletowej. W czasach nowożytnych obudowano go murem ceglanym. Kościół po roku 1945 był nieużytkowany i ulegał dewastacji. Został odbudowany w latach 1989-1992 i pod patronatem świętego brata Alberta Chmielowskiego funkcjonuje obecnie jako kościół filialny parafii w Cedrach Wielkich. W lewym górnym rogu gospoda Gasthaus zur Deutschen Reichshalle (Gospoda pod Niemieckim Parlanentam). Budynek nie zachował się (jego lokalizacja to obecna posesja nr 31). Na dolnym obrazku widzimy nieistniejący budynek karczmy Gasthaus zum Deutschen Keiser (Gospoda pod Niemieckim Cesarzem). Jego prawdopodobna lokalizacja to dzisiejsza posesja nr 17.

Nocne ujęcie katedry oliwskiej.

Park Oliwski - od 1955 r. im. Adama Mickiewicza. Początki parku na tym terenie sięgają XVI w. , czyli utworzenia ogrodu przylegającego do rezydencji opackiej. W XVIII w. przekształcono go w rokokowy ogród. Dalszym przekształceniom poddano na przełomie XVIII i XIX w., kiedy to powstały kręte alejki, mostki, pagórki, altany, kaskada na Potoku Oliwskim. W XIX w. park przekształcono w ogród dendrologiczny. Na pocztówce pokazana jest jedna z parkowych alej z równo przystrzyżonymi drzewami oraz krzewami.

Spichlerz Opacki (widok od strony katedry) zbudowany w 1723 r., na miejscu dwóch wcześniejszych budynków. Trzykondygnacyjny, barokowy. Po II wojnie światowej składnica konserwatorska, od 1988 r. siedziba Muzeum Etnograficznego (oddział Muzeum Narodowego). Do budynku spichrza przylega stara, ceglana brama prowadząca do Parku Oliwskiego (od 1955 r. - im. Adama Mickiewicza). Pocztówka w obiegu od 28 IX 1934 r.

Fragment Parku Oruńskiego. Założenie ogrodowe wraz z dworem było począwszy od XVI w. własnością gdańskich rodów patrycjuszowskich np. rodziny Czirenberg. W międzyczasie kolejni właściciele urządzili tu punkty widokowe, stawy, ścieżki. W 2 poł. XVIII w. urządzono tu ogród botaniczny z roślinnością tropikalną i śródziemnomorską. Park i dwór zniszczone w 1813 r. Kolejny właściciel Friedrich A. Th. Hoene odbudował dwór, przywrócił świetność parku. Ostatnia właścicielka - Emily Hoene przekazała w 1917 r. posiadłość miastu. Stąd przedwojenna nazwa parku: Hoene - Park.