Późnobarokowy hełm z 1721 roku był zwieńczeniem wieży do 1889 r. Po jego spaleniu (pożar spowodowany uderzeniem pioruna) hełm został odbudowany w formie stożka krytego łupkiem, który przetrwał do 1945 roku. Pocztówka wydana po 1905 r.

Koszary w Nowym Porcie, przy Olivaer Straße 35C (ul. Oliwska), wybudowane w latach 1880–1882 dla 2 batalionów (artylerii pieszej oraz piechoty). Po roku 1922 przekazane w użytkowanie rządowi polskiemu na mieszkania polskich pracowników poczty, kolei i pracujących na Westerplatte. Po lewej Twierdza Wisłoujście. Obieg 1899 r.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne. Na zdjęciu widoczna przystań dla żaglówek, która powstała w sąsiedztwie twierdzy w dwudziestoleciu międzywojennym wraz z utworzeniem tu siedziby klubów żeglarskich.

Cegiełka na odbudowę morskiego kościoła misyjnego w Nowym Porcie im. Serca Marii

Przystań pasażerska w Nowym Porcie przy Starowiślnej (zmieniając czasem dokładną lokalizację) służyła od lat 40. XIX wieku jako miejsce przybijania parowców obsługujących żeglugę pasażerską pomiędzy Gdańskiem a Wisłoujściem i Nowym Portem. W głębi wieża Twierdzy Wisłoujście. Obieg 1918 r.

Nowy Tor Wodny (Neufahrwasser) powstał w XVII w. i dał początek kanałowi portowemu i niemieckiej nazwie późniejszego Nowego Portu. Po lewej stronie Twierdza Wisłoujście.