Dworzec Gdańsk - Główny wzniesiono po niwelacji fortyfikacji miejskich u schyłku XIX w. Pierwszy pociąg odszedł do Tczewa 30 X 1900 r. Budynki nawiązujące do gdańskiego renesansu zaprojektowali Alexander Rüdell i Paul Thoemer. Budowę wykonała gdańska firma Hermanna Prochnowa. Hełm wieży zegarowej nawiązuje kształtem do kształtu zwieńczenia wieży gdańskiego kościoła św. Katarzyny.

Dawny klasztor OO Franciszkanów (Muzeum Miejskie) i kościół św. Trójcy, Widok od ulicy Rzeźnickiej.

Widok z Zielonej Bramy na Długi Targ, budynek Ratusza, kamieniczki i Kościół Mariacki. Na kartce napis Długi Targ i Ratusz.

Pączewo- wieś kociewska w powiecie starogardzkim, w gminie Skórcz. W górnej części pocztówki widzimy zajazd, którego właścicielem był J.Kreja. Obok panorama wsi. Poniżej kościół parafialny p.w. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. Najstarszą, gotycką , część wznieśli w XIV wieku krzyżacy. Renesansowa wieża powstała w XVII wieku.

Fotografia powstała ok. 1905 r. w krótkim okresie istnienia jednocześnie starego i nowego kościoła ewangelickiego w Nowym Porcie. Po lewej drzewa lokalnego Małego Błędnika (Irrgarten). Obieg 1910 r.

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.