Żabi Kruk z kamieniczkami, których już nie ma, a jak widać przetrwały. Uliczka po lewej to Gertrudengasse, obecnie wejście między bloki. Na miejscu kamienic stoją wieżowce przy Toruńskiej.

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.

Widok na kościół św. Jana z ulicy Tandeta. Uliczka w 1378 r. określana była jako ulica "Przy świętym Janie" lub "poprzeczna w stronę świętego Jana". W 1415 r. była to Przędzowa. Współcześnie jej nazwę można określić jako "Taniocha".

Długi Targ i widok na Ratusz Prawomiejski. Razem z ulicą Długą Długi Targ należy do najstarszych części Prawego Miasta. Aż do 17 wieku funkcjonowały pod wspólną nazwą Langgasse (uliczka Długa).

Długi Targ i widok na Ratusz Prawomiejski. Razem z ulicą Długą Długi Targ należy do najstarszych części Prawego Miasta. Aż do 17 wieku funkcjonowały pod wspólną nazwą Langgasse (uliczka Długa).