Piecki- wieś duchowna należąca do szpitala św. Elżbiety. W granice administracyjne Gdańska Piecki zostały włączone dopiero w 1942 roku. Na pocztówce widzimy Restaurant und Cafe zum Kronprinz. Lokal był własnością Maxa Blocka.

Zespół obiektów szpitala Bożego Ciała, założonego już w średniowieczu, pełniącego funkcję przytułku dla osób chorych zakaźnie.

Budynki szpitala dla dzieci w Dzierżążnie koło Kartuz. Powstał zaraz po wojnie z inicjatywy Szwedzkiego Czerwonego Krzyża. Kompleks zaprojektował Mats Linnman. W jego skład wchodziły 34 budynki. Jednocześnie mogło tu przebywać ok. 600 dziecięcych pacjentów (głównie chorych na gruźlicę).

Szpital Miejski w Gdańsku, obecnie Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych, widok od ulicy Rogaczewskiego. Obieg 1906 rok. Szpital przy Rogaczewskiego (Sandgrube) był specjalistycznym oddziałem chirurgicznym lazaretu przy Dyrekcyjnej, który powstawał w latach 1885-86 a oddany do użytku, pod koniec 1887 r. W roku 1911 oddział został przeniesiony do nowego szpitala na Dębinkach, natomiast w tym obiekcie znalazły swe miejsce przychodnie i kliniki lekarskie, a także miejski zespół pomocy społecznej. Od 1949 r. mieści się tutaj Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych.

Gdańsk, Dolne Miasto, narożnik ul. Łąkowej i Kieturakisa (niegdyś Śluza). W 1853 r. w dawnym Dworze Uphagenów otwarto szpital katolicki NMP, w którym do 1945 r. posługiwały boromeuszki. Na potrzeby zakonnic oraz chorych dobudowano do szpitala kaplicę, którą z czasem zaczęto rozbudowywać. W ten sposób powstał kościół Niepokalanego Poczęcia NMP, dostępny także dla katolików niebędących pacjentami. Szpital też był rozbudowywany: powstało skrzydło budynku wzdłuż ob. ul. Kieturakisa.

Gmach szpitala katolickiego NMP na Dolnym Mieście otwartego w 1853 r. w dawnym Dworze Uphagenów znajdującym się przy skrzyżowaniu ul. Śluza (dziś Kieturakisa) i Łąkowej. W kolejnych latach dobudowano nowe skrzydło wzdłuż ul.Śluza (Kieturakisa).

Gmach szpitala katolickiego NMP na Dolnym Mieście przy ul. Kieturakisa, w którym pracowały boromeuszki. Jego początki sięgają połowy XIX w. Został otwarty w 1853 r. w dawnym Dworze Uphagenów, w kolejnych latach rozbudowywany. Pocztówka w obiegu od 16 VIII 1952 r.

Początki kościoła i szpitala Bożego Ciała sięgają 2 poł. XIV w., kiedy poza murami Starego Miasta powstał przy Hagenbergische Gasse (ob. 3 Maja) szpital dla trędowatych. Z czasem przekształcony został w przytułek dla starych, samotnych i niedołężnych. W kolejnych wiekach wznoszono nowe budynki szpitala, rozbudowano kościół. Szpital do 1945 r. pełnił rolę przytułku.

Dom św. Łazarza był małym szpitalem. Szpital powstał w 1660 roku, w 1742 przechodził remont i od tamtego czasu stał w niezmienionej formie. Był otoczony barokowym murkiem, miał 8 pokoi i 4-spadowy dach, kilka obrazów z XVII-XVIII wieku. Do jego budowy użyto cegieł ze średniowiecznego szpitala stojącego w tym miejscu.

Dom św. Łazarza był małym szpitalem. Szpital powstał w 1660 roku, w 1742 przechodził remont i od tamtego czasu stał w niezmienionej formie. Był otoczony barokowym murkiem, miał 8 pokoi i 4-spadowy dach, kilka obrazów z XVII-XVIII wieku. Do jego budowy użyto cegieł ze średniowiecznego szpitala stojącego w tym miejscu.

Dom św. Łazarza był małym szpitalem. Szpital powstał w 1660 roku, w 1742 przechodził remont i od tamtego czasu stał w niezmienionej formie. Był otoczony barokowym murkiem, miał 8 pokoi i 4-spadowy dach, kilka obrazów z XVII-XVIII wieku. Do jego budowy użyto cegieł ze średniowiecznego szpitala stojącego w tym miejscu.

Od końca XIX w. Oliwa była kurortem powietrznym (Luftkurort) ze względu na specyficzny klimat panujący w Dolinie Radości. Widoczny na pocztówce budynek obecnie należy do Szpitala Dziecięcego na Polankach.

Od końca XIX w. Oliwa była kurortem powietrznym (Luftkurort) ze względu na specyficzny klimat panujący w Dolinie Radości. Widoczny na pocztówce budynek obecnie należy do Szpitala Dziecięcego na Polankach.

Dawne Sanatorium Leśne, znajduje się obecnie w kompleksie Szpitala Marynarki Wojennej na Polankach, nr 117.

Budynek pow wojnie wszedł w kompleks szpitala Marynarki Wojennej, oddział neurologiczny. Zburzony.

Grota z figurą NMP z Lourdes zbudowana w ogrodzie należącym do szpitala katolickiego NMP przy zbiegu ulic Łąkowej i Śluza na Dolnym Mieście. Szpital otwarto 19 III 1853 r. Posługiwały w nim boromeuszki.

Kaplica pw. Niepokalanego Seca Maryi należąca do szpitala katolickiego NMP prowadzonego przez boromeuszki, znajdującego się przy zbiegu ulic Łąkowej i Śluza w Gdańsku wybudowana latach 1857–1860 według projektu Juliusa Lichta, rozbudowana dwukrotnie: w 1894 r.oraz w 1911. Służyła jako obiekt sakralny katolickiego szpitala NMP otwartego w 1853 r. Obecnie pełni funkcję kościoła parafialnego dla Dolnego Miasta pw. Niepokalanego Poczęcia NMP.

Budynek Zachodniopruskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia, Danziger Feuersozietät, został oddany do użytku w 1916 r. przy Wałach Elżbiety 9 (obecnie Wały Jagiellońskie 36), po rozebraniu budynku należącego do szpitala św. Elżbiety. Obok widoczny kościół św. Elżbiety. Obieg 1931 r.

Widok z lotu ptaka na kompleks dworcowy. Za dworcem cmentarze, z prawej strony fragment zespołu szpitala Bożego Ciała oraz fortyfikacje Góry Gradowej.

Ulica Hallera (Bahnhofstrasse) z neogotyckim budynkiem szpitala św. Elżbiety (cofnięty, drugi po prawej).

Jeden z budynków kompleksu szpitalnego w Kocborowie.

Baraki szpitala wojskowego w Starogardzie. Tzw. Lazareth Bahnhof wybudowano w trójkącie wyznaczonym przez linię kolejową, ul. Gdańską i ul. Skarszewską.

Ulica Hallera (dawniej Bahnhofstrasse). Po prawej stronie neogotycki budynek szpitala św. Elżbiety z 1903 roku.

Ulica Hallera (Bahnhofstrasse) z neogotyckim budynkiem szpitala św. Elżbiety.

Pacjenci starogardzkiego szpitala wojskowego przed jednym z baraków lazaretu. Okres I wojny światowej.

Na zdjęciu jeden z budynków (budynek zarządu i księgowości) szpitala psychiatrycznego w Kocborowie. Szpital rozpoczął działalność 1897 roku. Na pocztówce widzimy piękne secesyjne zdobienia.

Budynek dyrekcji szpitala psychiatrycznego w Kocborowie. Szpital otwarty został 1897 roku.

Na zdjęciu pacjenci szpitala wojskowego (lazaretu) w Starogardzie podczas I wojny światowej.