Stoliki restauracji mieszczącej się w Strzelnicy (Domu Strzeleckim) w Tczewie. Po II wojnie budynek pełnił funkcję internatu i został znacznie przebudowany (m in. utracił swój piękny dach).

Osiek- gminna wieś kociewska położona w powiecie starogardzkim. Na pocztówce widzimy budynek restauracji Chr. Buchholza i kościół parafialny p.w. św. Rocha. Ta neogotycka świątynia wybudowana z kamieni polnych i cegieł powstała w latach 1860-1886. W kościele przechowywane są relikwie św. Wojciecha.

Zblewo- kociewska wieś gminna w powiecie starogardzkim. Na pocztówce z początków XX wieku widzimy hotel Ernsta Gunthera w Zblewie. W budynku funkcjonowała także restauracja i sklep kolonialny.

Zblewo- duża, gminna wieś kociewska w powiecie starogardzkim. Fragment dzisiejszej ulicy Głównej w Zblewie. Po prawej stronie sklep Sally Herzog- po lewej budynek restauracji.

Osowa- dawniej wieś kaszubska a dzisiaj jedna z dzielnic Gdańska. Na pocztówce widzimy Jezioro Osowskie i zabudowania starej osowskiej cegielni. Po lewej stronie, przy brzegu budynek restauracji Franza Heyera.

Jelitkowskim domem zdrojowym. Od początku lat pięćdziesiątych XX wieku pełnił on funkcję Ośrodka Szkoleniowego Ligi Przyjaciół Żołnierza później Ligi Obrony Kraju. Po pożarze zachował się tylko parter.

Piecki- wieś duchowna należąca do szpitala św. Elżbiety. W granice administracyjne Gdańska Piecki zostały włączone dopiero w 1942 roku. Na pocztówce widzimy Restaurant und Cafe zum Kronprinz. Lokal był własnością Maxa Blocka.

Tylna część pocztówki reklamowej restauracji, night-clubu "Wiking" w Nowym Porcie. Lokal oferował m.in. marynarzom przeróżne uciechy, stał się atrakcyjnym miejscem obserwacji nie tylko dla służb specjalnych, lecz także dla pisarzy.

Pocztówka reklamowa restauracji, night-clubu "Wiking" w Nowym Porcie. Lokal oferował m.in. marynarzom przeróżne uciechy, stał się atrakcyjnym miejscem obserwacji nie tylko dla służb specjalnych, lecz także dla pisarzy.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa.

Wnętrze restauracji "Bieberstein" przy Targu Drzewnym (Holzmarkt) 6/7, właściciel: Otto Kirch (zapewne jest na zdjęciu).

Pocztówka przedstawia kawiarnię/resturację Grand Cafe Imperial mieszczącą się przy Długim Targu 13. Odbywały się tu także koncerty.

Wnętrze restauracji w Domu Strzeleckim (Friedr.-Wilh.-Schutzenhaus) przy Promenadzie (obecnie ulica 3 Maja).

Wnętrze restauracji, która mieściła się na Przeróbce na ulicy Siennickiej 26. Jej właścicielem był August Arndt.

Miejska rzeźnia w rejonie ulicy Angielskiej Grobli, oddana została do użytku w roku 1894. Był to zakład bardzo nowoczesny z wytwórnią lodu, zamrażalnią i chłodniami mięsa, własną bocznicą kolejową, a nawet nabrzeżem. Uboje były prowadzone w specjalistycznych budynkach, oddzielnych dla każdego gatunku zwierząt, dokonywano tu także ubojów sanitarnych. Na zdjęciu widoczny z prawej stron budynek dyrekcji wraz ze znajdującą się na parterze restauracją, dalej budynek administracyjny. Z lewej strony pocztówki zabudowa ulicy Angielska Grobla.

Bogato i kunsztownie zdobione wnętrze fabryki likierów „Pod Łososiem” przy ulicy Szerokiej (Breitgasse). Prawie trzy i pół stulecia firma produkowała wina i likiery, w tym słynny Goldwasser. Restauracja mieściła się przy ulicy Szerokiej (Breitgasse 52) i została otworzona już w roku 1598.

Bogato i kunsztownie zdobione wnętrze fabryki likierów „Pod Łososiem” przy ulicy Szerokiej (Breitgasse). Prawie trzy i pół stulecia firma produkowała wina i likiery, w tym słynny Goldwasser. Restauracja mieściła się przy ulicy Szerokiej (Breitgasse 52) i została otworzona już w roku 1598.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa. Na fotografii sala piwna.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa.

Widoczne wejście do Piwnicy Rajców, znajdujące się w podziemiach Dworu Artusa. Lew (jeden z dwu) trzymający w swych łapach herb miasta, pojawił się w tym miejscu w roku 1883, bowiem wcześniej znajdował się na Bramie św. Jakuba, która wówczas została rozebrana.

Hotel Danziger Hof, reprezentacyjna sala ogrodu zimowego. Sala restauracyjna posiadał szklany sufit i pomiędzy stolikami były umieszczone w donicach prawdziwe palmy.

Zdjęcie ukazuje przedproże Piwnej 1. Kamienica zwana Domem Schlütera (gdyż została prawdopodobnie zbudowana przez Andreasa Schlütera starszego) posiadała wystrój fasady wczesnobarokowy. Przedproże widoczne na zdjęciu powstało ok. połowy XVIII w. Prowadzi ono do wnętrza popularnej restauracji.

Restauracja Schlegela usytuowana była na Długim Pobrzeżu 2. Napis po prawej stronie mówi, że serwowano tam dania rybne.

Wnętrze restauracji w domu towarowym Nathan Sternfeld przy ulicy Długiej. Dom towarowy Nathan Sternfeld reklamował się jako najnowocześniejszy i największy dom towarowy Gdańsku. Zajmował budynki na rogu Długiej i Tkackiej. Sternfeld wydawał również swoje pocztówki, głównie reklamowe.

Pocztówka reklamowa Hotelu Continental. Widoczny budynek i sale restauracyjne. Hotel skończono budować w roku 1899. Pierwotnie hotel posiadał 35 pokoi, a po przebudowie 90. W 1924 roku urządzono poddasze, ilość pokoi wzrosła do 100. Od 1930 dyrektorem i współwłaścicielem był Piotr Bresiński, były powstaniec wielkopolski.

Pokój do rozmów biznesowych w lokalu (winiarnia, piwiarnia) W. Bodenburg. Lokal znajdował się przy ulicy Długiej 41/42 naprzeciwko Ratusza Głównego Miasta. Ówczesnym właścicielem była Luis Ernst. W późniejszym czasie właścicielem był Paul Otto Krause. Lokal był reklamowany jako najwytworniejsza winiarnia i piwiarnia.

Pocztówka przedstawia wnętrze (salę) restauracji Złoty Pług w Gdańsku.

Pocztówka reklamowa przedstawiająca bogate i ekskluzywne wnętrze restauracji "Schlüterhaus und Münchener Hackerbräu" (właściciel) H. Domke. Po lewej stronie zdjęcia można dostrzec pana Domke, siedzi przy stoliku..

Narożny budynek przy ulicy Łąkowej (Weidengasse) i ulicy Królikarnia (Strandgasse). W budynku znajdował się sklep kolonialny i restauracja pana Otto Landmessera. Budynek wcześniej miał 2 kondygnacje, po roku 1909 został podwyższony o jedno piętro. Po II Wojnie Światowej znajdował się w kamienicy sklep "Pod Zegarem".

Pocztówka reklamująca winiarnię Martina Lautenbachera "Martin Lautenbacher vorm. Carl Bodenburg, Weinstuben, Stadtkuche, Weinhandlung", przedstawiająca fasadę budynku winiarni z typowymi gdańskimi przedprożami.

Reklamowa pocztówka przedstawiająca widok wnętrza restauracji Ayckes. Na pocztówce widnieją personalia właściciela: Aleksander Czech i adres restauracji: Hundesasse 11 (dzisiejsza Ogarna).

Kamienice przy ulicy Ogarnej, pod nr. 11 i 12 od około 1629 roku funkcjonowały duży (nr 12) i mały (nr 11) dom cechu browarników. Po II Wojnie Światowej odbudowano mały dom browarników, obecnie w kamienicy mieści się restauracja Kresowa, wcześniej restauracja Wileńska.

Pocztówka reklamowa lokalu przy ulicy Długi Targ 36 (Langer Markt 36)

Pokój degustacyjny w restauracji "Pod Łososiem" („Der Lachs”) Restauracja mieściła się przy ulicy Szerokiej (Breitgasse 52) i została otworzona już w roku 1598.

Restauracja Złota Karczma (Goldkrug) leżała w obrębie Wolnego Miasta Gdańska.

Karczma istniała od 1692 roku. Początkowo przeznaczona dla ludzi związanych z zawodami wodno-morskimi. Miała tu pracować niejaka panna Ganschow, kelnerka wywodząca się ze Szczecina. Związana jest z nią historia kryminalna.

Milchpeter, tak się nazywa od 150 lat gospoda przy Ścieżce Szkut, w której pobliżu odpływają i przypływają ciągnięte (konne) szkuty do Wisłoujścia. Ma ładny ogród i dobre widoki na Wzgórza Oliwskie i przez Ostrów na Wisłoujście. – Osobliwa nazwa ma pochodzić od dawnego właściciela, mleczarza Piotra N.N.

Restauracja "Mleczny Piotr" znajdowała się u zlewu Wisły i Motławy, naprzeciwko Polskiego Haku.