Wielka Zbrojownia została spalona przez sowietów w 1945. Odbudowano ją w latach 1947-1965, z rekonstrukcją hełmów wież i kamieniarki szczytów. Na początku XX wieku odnowiono obie fasady, przywracając polichromie, złocenia i dekoracyjne rzygacze od strony ul. Piwnej.

Kamienice przy ulicy Ogarnej, pod nr. 11 i 12 od około 1629 roku funkcjonowały duży (nr 12) i mały (nr 11) dom cechu browarników. Po II Wojnie Światowej odbudowano mały dom browarników, obecnie w kamienicy mieści się restauracja Kresowa, wcześniej restauracja Wileńska.

Pałac Opatów w Parku Oliwskim (od 1955 r. im. Adama Mickiewicza) - dawna rezydencja opatów cysterskich. Na pocztówce widoczne jest południowe skrzydło pałacu, którego początki budowy sięgają 1637 r. Jednak dopiero przebudowa w latach 1754 - 56 (z inicjatywy opata Jacka Rybińskiego) nadała mu cechy budowli rokokowej. Pałac został spalony w 1945 r. Odbudowano go w latach 1958 - 65, przeznaczając go na siedzibę Muzeum Narodowego (początkowo Działu Etnograficznego, dziś mieści się tu Oddział Sztuki Współczesnej). Pocztówka w obiegu od 4 V 1916 r.

Kościół spalono w 1577 r i odbudowano w latach 1591-1592 za czasów opata Dawida Konarskiego (1589-1616), w dniu 16 stycznia 1604 roku odbyło się poświęcenie kościoła przez Franciszka Łąskiego.

Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).

Powstał po 1342 r. , jako miejsce sprzedaży świeżych ryb mieszkańcom Głównego Miasta. Zwany był też Targiem Kartoflowym lub Kartoflano – Rybnym. Począwszy od 1360 r. był stopniowo zasiedlany. Zwany był wtedy „twergasse versus castrum” ; graniczył z pd. zachodnim narożnikiem obwarowań zamku krzyżackiego. W XIV w. był miejscem Jarmaków św. Dominika. Na początku wojny trzynastoletniej został zburzony zamek wraz z jego fortyfikacjami. Na fundamentach krzyżackiej Baszty Rybackiej gdańszczanie wznieśli Basztę Łabędź. W XVI w. zabudowano posesje nad Motławą – powstał wtedy Pomost Rybacki, zwany obecnie Rybackim Pobrzeżem. Po drugiej wojnie światowej nie odbudowano wspomnianych zabudowań. W ich miejscu w 1989 r. odsłonięto pomnik kmdr. Tadeusza Ziółkowskiego. Na pocztówce widoczna jest Baszta Łabędź; teren ujęty w dolnej części zdjęcia zwany jest Zamczyskiem. Tam znajdował się w XII – XIII w. gród książąt pomorskich, potem zamek krzyżacki.

Na pocztówce widoczny jest plac Dominikański powstały po wyburzeniu zniszczonego w 1813 r. klasztoru dominikanów. Był on wykorzystywany przez pruskie wojsko jako plac musztry. Z końcem XIX w. wybudowano na nim Halę Targową, oddaną do użytku w 1896 r. Zdjęcie to zostało wykonane jeszcze przed zabudowaniem placu. Widzimy na nim - otaczający plac od południa - gotycki, ceglany kościół św. Mikołaja wzniesiony w pierwszej poł. XIV w., a obok niego dwie baszty – relikty średniowiecznych murów otaczających Główne Miasto od północy. Okrągła baszta nosiła miano Dominikańskiej; w XIX w. żartobliwie nazywano ją „Donicą” od porastającej ją roślinności. Znajdowała się w pobliżu okien kuchni klasztornej (klasztor został zniszczony w 1813 r. i nie już odbudowano go), stąd inna nazwa tej baszty: „Kiek in de Kok). Druga baszta – nakryta stożkowym dachem – otrzymała po II wojnie nazwę „Jacek” pochodzącą od patrona dominikanów, św. Jacka Odrowąża. Dominikanie posługiwali w kościele św. Mikołaja od średniowiecza do 1833 r. ; ponownie przejęli świątynię po II wojnie. Pocztówka znajduje się w obiegu od 1898 r.