Fragment Parku Oruńskiego, który przez kilkaset lat stanowił wraz z dworem własność gdańskich rodów patrycjuszowskich. W 1813 r. zdewastowany. Kolejny właściciel (od 1814 r.) F. A. Th. Hoene odbudował dwór, przywrócił dawną świetność parkowi. Jego córka, Emily Hoene w 1917 r. przekazała posiadłość testamentem miastu. Miasto udostępniło park mieszkańcom. Pocztówka w obiegu od 16 VIII 1945 r.

Fragment Parku Oruńskiego, który wraz z dworem stanowił własność gdańskich rodzin patrycjuszowskich. W 1813 r. zdewastowany. Kolejny właściciel (od 1814 r.), F. A. Th. Hoene odbudował dwór, zaś park przywrócił do dawnej świetności. Jego córka, Emily Hoene w 1917 r. przekazała posiadłość testamentem miastu. Park został udostępniony mieszkańcom.

Fragment Parku Oruńskiego z widocznym na zdjęciu stawem. Założenie parkowe z dworem należało przez kilkaset lat do gdańskich rodzin patrycjuszowskich. Zniszczone w 1813 r. Kolejny właściciel, F. A. Th. Hoene po 1814 r. odbudował dwór, przywrócił świetność założenia parkowego. Jego córka, Emily Hoene w 1917 r. przekazała posiadłość testamentem miastu.

Fragment Parku Oruńskiego. Założenie ogrodowe wraz z dworem było począwszy od XVI w. własnością gdańskich rodów patrycjuszowskich np. rodziny Czirenberg. W międzyczasie kolejni właściciele urządzili tu punkty widokowe, stawy, ścieżki. W 2 poł. XVIII w. urządzono tu ogród botaniczny z roślinnością tropikalną i śródziemnomorską. Park i dwór zniszczone w 1813 r. Kolejny właściciel Friedrich A. Th. Hoene odbudował dwór, przywrócił świetność parku. Ostatnia właścicielka - Emily Hoene przekazała w 1917 r. posiadłość miastu. Stąd przedwojenna nazwa parku: Hoene - Park.