Gdańsk, Stare Miasto - ul. Korzenna, a przy niej renesansowy budynek Ratusza Starego Miasta wzniesionego pod kierunkiem Antonego van Obberghena pod koniec XVI w. Pocztówka w obiegu od 22 VIII 1917 r.

Panorama miasta Gdańska roztaczająca się z Biskupiej Górki. Widoczna m. in. wieża kościoła św. Katarzyny, gmach hotelu "Danziger Hof" , Katownia z Wieżą Więzienną

Panorama miasta z Biskupiej Górki.

Pocztówka pokazuje godło państwa polskiego zdobiące trzy przykładowe budowle gdańskie: Most Zielony, Bramę Wyżynną i Ratusz Starego Miasta.

Motorówka Gryf służyła w okresie I wojny w niemieckiej flocie jako ścigacz okrętów podwodnych. Po wojnie po licznych przebudowach, pod banderą turecką, przemycano nią alkohol z Wolnego Miasta Gdańska do Szwecji (1924-1928). Dzięki swoim potężnym silnikom przez długi czas była nieuchwytna. W 1928, po awarii napędu, łódź zajęli Litwini. Odkupił ją gdyński przedsiębiorca Robert Wilke i po adaptacji wykonanej w gdańskiej stoczni wykorzystywał do rejsów turystycznych po porcie gdyńskim i Zatoce Gdańskiej.

Jelitkowski dom zdrojowy (kurhaus). W okresie międzywojennym właścicielem budynku był H. Konietzko. Restauracja mieszcząca się tutaj słynęła ze smacznych i niedrogich posiłków. Na pocztówce naklejone znaczki pocztowe Wolnego Miasta Gdańska (widoczny obieg pocztowy 23 czerwca 1921).

Staw młyński i budynek dawnego młyna, w czasach Wolnego Miasta Gdańska mieścił się w nim zarząd uzdrowiska.

W budynku mieścił się od 1910 r. ratusz miasta Oliwa. Wcześniej szkoła dla dziewcząt, obecna ul. Schopenhauera . Budynek nie istnieje.

Widok na Ratusz Głównego Miasta przez przelot Zielonej Bramy.

Zdjęcie uwiecznia panoramę miasta (widok w kierunku zachodnim) i zostało zrobione z wieży Domu Angielskiego.

Przejazd przez Bramę Długouliczną. Widok zamyka wieża Ratusza Prawego Miasta. Widać tramwaj.

Pocztówka przedstawia panoramę miasta od strony Biskupiej Góry.

Uproszczona mapka z okresu Wolnego Miasta Gdańska.

Część środkowa ołtarza głównego znajdującego się w prezbiterium Kościoła Wniebowzięcia NMP na terenie Głównego Miasta w Gdańsku. W tej części ołtarza została ukazana scena ukoronowania Najświętszej Maryi Panny. Ołtarz został wykonany pod kierunkiem rzeźbiarza Michaela z Augsburga przebywającego w Gdańsku 1510 – 1526. Dzieło zostało ukończone w 1517 r.

Bazylika konkatedralna pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, dawna fara Głównego Miasta. Początki budowy sięgają 1343 r. Budowę zakończono w 1502 r.  Kościół gotycki, trójnawowy, halowy. Największa ceglana świątynia na świecie. Widoczna na zdjęciu ulica w 1378 r. była określana jako „poprzeczna przy wieży” , zaś od 1416 r. - Szewska (po niemiecku Trippenmachergasse, w 1633 r. - Korkenmachergasse). Nazwa ta stanowiła odniesienie do producentów różnego rodzaju obuwia, w tym drewniaków (Korken lub Trippen) nakładanych na pantofle celem ochrony przed błotem i kałużami. Po wojnie zatwierdzono nazwę ulicy „Szewska”.

Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy (jego fasada zachodnia z charakterystycznym gotyckim szczytem) wraz z kaplicą św. Anny. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz. Na zdjęciu uwidoczniony jest też dziedziniec utworzony przez otaczające go budynki kościoła i kaplicy św. Anny oraz średniowieczny mur, na którym od strony północnej osadzony jest dom kazalnicowy. Jest to przykład domów galeriowych budowanych niegdyś w konstrukcji szachulcowej dla ubogiej ludności miasta. Ten zaś wzniesiono na potrzeby Gimnazjum Akademickiego funkcjonującego od poł. XVI w. w dawnym klasztorze franciszkańskim.

Budynek schroniska młodzieżowego na Biskupiej Górce został wzniesiony w latach 1938 – 40 wg projektu Hansa Riecherta, z inicjatywy Alberta Forstera. Kamień węgielny wmurowano 26 VII 1938 r. Schronisko oddano do użytku na początku 1940 r. Mogło zapewnić jednorazowo nocleg 500 osobom. Budowla nawiązywała do architektury gotyckich zamków krzyżackich. Zwieńczona była wieżą zegarową (mierzącą 25 m) z carillonem (składającym się z 22 dzwonów). Zegar wraz z carillonem został uruchomiony w lecie 1940 r. W szerokim oknie poniżej zegara zainstalowano mechanizm, który codziennie w południe uruchamiał walkę okrętów: karaweli „Peter von Danzig” (dowodzonej przez Paula Benekego) z z florencką galerą wiozącą słynny obraz H. Memlinga „Sąd Ostateczny”. Walka okrętów odbywała się przy dźwiękach carillonu. Północno – wschodni narożnik budynku ozdobiono rzeźbą Neptuna wykonaną przez Wilhelma Hasmanna. W marcu 1945 r. po zajęciu tego terenu przez Armię Czerwoną, działaniami jej wojsk dowodził gen. Paweł Batow (dowódca II armii Frontu Białoruskiego). W pierwszych latach powojennych znajdował się w tym budynku akademik dla studentów Politechniki Gdańskiej, następnie przejęła go Milicja Obywatelska. Aktualnie gospodarzem jest policja. 16 ocalałych dzwonów carillonu przeniesiono na wieżę odbudowanego Ratusza Głównego Miasta.

Gdańsk Dolne Miasto. Bastiony: Królik, Miś, Wyskok, Wilk oraz Kamienna Śluza - fragmenty nowożytnych fortyfikacji miasta z pierwszej połowy XVII W. , które znajdują się nad Opływem Motławy.

Na zdjęciu widoczny jest ceglany, gotycki kościół św. Jana zbudowany w północnej pierzei ul. Świętojańskiej (u zbiegu z ul. Minogi). Początek budowy datuje się na 1370 r. (w miejscu wcześniej wybudowanej kaplicy). Najpierw był filialnym wobec kościoła św. Katarzyny na Starym Mieście; od 1454 r. parafialny dla płn. części Głównego Miasta. Na zdjęciu ukazane są także szczyty kamienic wznoszących się w sąsiedztwie kościoła, od strony wschodniej (otaczających ob. Zaułek Zachariasza Zappio).

Wnętrze największej gdańskiej świątyni, vczyli kościoła Wniebowzięcia NMP, której początki sięgają czasów krzyżackich i jednocześnie lokacji Głównego Miasta Gdańska. Pełnił on rolę fary tej części miasta. Był on sukcesywnie rozbudowywany, aż osiągnął ostateczny kształt w początkach XVI w. W 2 poł XVI w. został przejęty przez luteran. Przez kilkaset lat pełnił rolę najważniejszej świątyni luterańskiej w Gdańsku. Bogate wyposażenie uległo w dużej mierze zniszczeniu lub rozproszeniu w czasie II wojny światowej. Dotyczy to również ambony, która widoczna jest na zdjęciu. Jej miejsce po II wojnie zajęła ambona z kościoła św. Jana.

Sień Główna znajdująca się na I piętrze Ratusza Głównego Miasta Gdańska (przy ul. Długiej 46). Misternie rzeźbione dębowe schody prowadzą na II piętro. Malowidło umieszczone niegdyś na suficie nie przetrwało II wojny światowej (ob. znajduje się tam obraz wykonany przez Józefę Wnukową przedstawiający wjazd Jana III Sobieskiego do Gdańska w 1677 r.

Kaplica pw. Niepokalanego Seca Maryi należąca do szpitala katolickiego NMP prowadzonego przez boromeuszki, znajdującego się przy zbiegu ulic Łąkowej i Śluza w Gdańsku wybudowana latach 1857–1860 według projektu Juliusa Lichta, rozbudowana dwukrotnie: w 1894 r.oraz w 1911. Służyła jako obiekt sakralny katolickiego szpitala NMP otwartego w 1853 r. Obecnie pełni funkcję kościoła parafialnego dla Dolnego Miasta pw. Niepokalanego Poczęcia NMP.

Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).

Budynek banku zbudowano w latach 1905 - 1906, jako Reichsbank - Hauptstelle Danzig, czyli oddział zachodniopruski Banku Rzeszy w Gdańsku. Od 1923 r. - bank centralny Wolnego Miasta Gdańska Bank von Danzig.

Gdańsk, reprezentacyjna ulica Głównego Miasta, czyli Długi targ wraz z Zieloną Bramą.

Powstał po 1342 r. , jako miejsce sprzedaży świeżych ryb mieszkańcom Głównego Miasta. Zwany był też Targiem Kartoflowym lub Kartoflano – Rybnym. Począwszy od 1360 r. był stopniowo zasiedlany. Zwany był wtedy „twergasse versus castrum” ; graniczył z pd. zachodnim narożnikiem obwarowań zamku krzyżackiego. W XIV w. był miejscem Jarmaków św. Dominika. Na początku wojny trzynastoletniej został zburzony zamek wraz z jego fortyfikacjami. Na fundamentach krzyżackiej Baszty Rybackiej gdańszczanie wznieśli Basztę Łabędź. W XVI w. zabudowano posesje nad Motławą – powstał wtedy Pomost Rybacki, zwany obecnie Rybackim Pobrzeżem. Po drugiej wojnie światowej nie odbudowano wspomnianych zabudowań. W ich miejscu w 1989 r. odsłonięto pomnik kmdr. Tadeusza Ziółkowskiego. Na pocztówce widoczna jest Baszta Łabędź; teren ujęty w dolnej części zdjęcia zwany jest Zamczyskiem. Tam znajdował się w XII – XIII w. gród książąt pomorskich, potem zamek krzyżacki.

Ulica Świętojańska została wytyczona na Głównym Mieście w 1349 r. W pierzei północnej wybudowano najpierw kaplicę, następnie w 1370 r. zaczęto wznosić na jej miejscu murowany kościół św. Jana. Początkowo filialny względem kościoła św. Katarzyny, od 1454 r. parafialny dla północnej części Głównego Miasta.

Wejście wraz z ozdobnym portalem (wykonanym przez Daniela Eggerta) do Ratusza Głównego Miasta przy ul. Długiej.

Widok na Ratusz od strony wschodniej. Najstarsze fragmenty ratusza pochodzą z lat 1327–1336. Widoczne przedproża sąsiednich kamienic.

Pocztówka przedstawia Wielką Salę Rady (Salę Czerwoną) w Ratuszu Prawego Miasta. Na suficie widoczna alegoria "Apoteoza", ukazująca źródła dobrobytu miasta. Po lewej polichromowany kominek z piaskowca z herbem Gdańska.

Długi Targ z Ratuszem Głównego Miasta. Widoczne tramwaje i liczne powozy. Obieg 1901 r.

Widok na reprezentacyjny wjazd do miasta. Pośrodku Brama Wyżynna, z lewej hotel Danziger Hof, z prawej Bank Rzeszy. Przed bramą pomnik Wilhelma I posadowiony w miejscu dawnej fosy. Obieg 1911 r.

Długi Targ razem z ulicą Długą należy do najstarszych części Prawego Miasta (wspólna nazwa Langgasse aż do XVII w.) . Część Długiego Targu między ratuszem a Studnią Neptuna nazywano w 1653 roku Ferkelmarkt (Prosięcy Targ - nazwa ironiczna).

Fragment dawnego kompleksu koszarowego przy Adolf-Hitler-Strasse (al. Grunwaldzka), widok w stronę Oliwy. W okresie Wolnego Miasta Gdańska siedzibę miała tu policja gdańska (Schutzpolizei).

Panorama Skórcza, kociewskiego miasta leżącego w powiecie starogardzkim. W centralnym punkcie kościół pw. Wszystkich Świętych (pochodzący z XIV wieku).

Skórcz -miasto na Kociewiu, w powiecie starogardzkim, na skraju Borów Tucholskich. Na pocztówce widzimy Hotel de Danzig, a poniżej fragment miasta z lokalem J. Bossa.

Bielkowo- wieś w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy. Na zdjęciu budynki elektrowni wodnej ,wybudowanej przez Senat Wolnego Miasta Gdańska, w 1925 roku.

Ełganowo- wieś położona w gminie Trąbki Wielkie. Na górnym zdjęciu przedstawiono karczmę A. Martschinkego ze stojącym przed nią autobusem (kursowy do Gdańska). Na zdjęciu dolnym okazały budynek szkoły. Okres Wolnego Miasta Gdańska.

Pocztówka przedstawiająca widok na budynek hotelu przydworcowego Pana Augusta Grablowskiego. Okres Wolnego Miasta Gdańska.

Górujący nad kamieniczkami Głównego Miasta Gdańska kościół Wniebowzięcia NMP - największy ceglany kościół w Europie. Halowy (bez wewnętrznych podziałów) z wysoką na 80 m wieżą. Określany był niegdyś mianem fary Głównego Miasta. Jego budowa trwała ponad 150 lat - od połowy XIV w. do początku XVI w. Fotografia pochodzi z albumu "Danzig und Umgebung in Bildern".