Brama Żuławska jest nazwą przyjętą po nieistniejącej bramie usytuowanej dalej na wschód w ciągu ulicy Elbląskiej. Przed wojną Brama Żuławska to Brama Długich Ogrodów.

Budowę bramy i dwóch wież rozpoczęto w 1517 r. Z powodu kształtu nazwano je Basztą Stągiewną i Stągwiami Mlecznymi. Można spotkać określenie na mniejszą basztę: Stągiewka lub Baszta Śmietanowa.

Na miejscu Baszty Kotwiczników w dzisiejszym kształcie wzniesiono już pod koniec XIV w. prostą kwadratową wieżę, mającą chronić Bramę Kotwiczników, poprzez którą wiodła droga ze śródmieścia Gdańska ku terenom stoczniowym na Starym Przedmieściu. Grubość murów tej budowli dowodzi, że początkowo zamierzano wznieść basztę znacznie wyższą, ale ostatecznie zrezygnowano z takiego zamiaru.

Baszta została wybudowana w latach 1460–1461 w ciągu murów miejskich jako część nieistniejącej obecnie Bramy Nowej. Flankowała wjazd na przedmieście miasta od południa. Ma kształt podkowy, cztery kondygnacje zaopatrzone w otwory strzelnicze dla broni ręcznej i armat. Ma 13 metrów wysokości, a grubość murów w przyziemiu dochodzi do 2 metrów.

Baszta Pod Zrębem to prawidłowo Baszta Atutowa (Trumpfturm). Powstała w 1487 roku jako umocnienie średniowiecznych fortyfikacji Starego Przedmieścia. Na skutek zaniedbań w konserwacji runęła w 1975 i 1982. Budynek stojący przy niej nie istnieje.

Ta nowożytna brama miejska została zbudowana w 1626 r. w ciągu bastionów nad fosą. Została umiejscowiona w kurtynie pomiędzy Bastionem św. Gertrudy i Bastionem Żubr.

Przejście między Basztą Słomiana a Zbrojownią jest zbudowane z cegły-holenderki, licznie przywożonej jako balast na statkach w XVI i XVII w.

Baszta została zbudowana z cegły w drugiej połowie XIV wieku. Nazwę zawdzięcza pokryciu dachu strzechą, która później została wymieniona na dachówkę. Obecny kształt baszta uzyskała w pierwszej połowie XV wieku. Przykryta jest stożkowatym dachem namiotowym. Grubość murów w dolnej części baszty dochodzi do 4 metrów.

Baszta Refektarska to Baszta Jacek. To baszta w ciągu średniowiecznych fortyfikacji Głównego Miasta w Gdańsku, zbudowana około 1400 r. Najwyższa ze średniowiecznych baszt gdańskich.

Chojnice - miasto na pograniczu Wysoczyzny Krajeńskiej i Pojezierza Kaszubskiego. Dawniej gród książąt pomorskich, po zdobyciu przez Krzyżaków zamieniony na twierdzę. W XVI w. znane z wyrobu sukna. Na zdjęciu pozostałość obwarowań miejskich - Brama Człuchowska z 2. połowy XIV w. Obecnie Muzeum Historyczno-Etnograficzne.

Fragment murów obronnych Głównego Miasta z Basztą Słomianą z ok. 1400 r. Za basztą wznosi się Wielka Zbrojownia i dobudowane skrzydło Akademii Sztuk Pięknych.

Najstarsza z baszt fortyfikacji średniowiecznych Gdańska. 23 marca 1343 w pobliżu baszty położono kamień węgielny pod budowę murów miejskich Głównego (Prawego) Miasta.

Pocztówka przedstawia Szkołę Wojenną z 1893 r. i sąsiadujące z nią fortyfikacje Góry Gradowej. Fortyfikacje wzniesiono w latach 1655-68 i zmodernizowana w czasach pruskich (lata 1867-1874 oraz 1880-1882).

Baszta Narożna została zbudowana w 1343 r. w celu wzmocnienia południowo-zachodniego odcinka murów miejskich. Widoczne trzy budynki tworzyły zespół Dworu Miejskiego, od 1857 r. pełniącego funkcję siedziby straży pożarnej.

Brama została zbudowana w 1626 roku przez Jana Strakowskiego, na podstawie planów fortyfikacyjnych sporządzonych przez Corneliusa van den Bosche w 1619 roku. Zamykana była z dwóch stron drewnianymi wrotami.

Drewniany most nad fosą zlikwidowano około 1935 roku. Został zastąpiony wałem ziemnym, po którym poprowadzono utwardzoną drogę.

Targ Sienny z fontanną. Widok w kierunki Głównego Miasta, Bramy Wyżnnej, XX-wiecznego budynku Banku. Na miejscu dawnej fosy wzniesiono pomnik Wilhelma I.

Kartka pocztowa przedstawiająca widok na panoramę miasta z Biskupiej Góry. Kartka pochodzi z niemieckiego kalendarza pocztówkowego na rok 1960 "Danzig im Bild"

Gdańsk, Plac Hanzy powstały na terenie uzyskanym po niwelacji fortyfikacji miejskich (otaczających miasto od północy) u schyłku XIX w. Wybudowano wtedy elegancki gmach, w którym w 1902 r. otwarto prywatną klinikę chirurgiczną "Hansa - Sanatorium". Budynek nieodbudowany po wojnie.

Zdjęcie przedstawia jeden z etapów likwidacji nowożytnych fortyfikacji miasta Gdańska. Na pierwszym planie fosa, a za nią Brama Wyżynna. Dalej: Katownia z Wieżą Więzienną.

Zdjęcie przedstawia etap likwidacji nowożytnych fortyfikacji miasta Gdańska znajdujących się w rejonie Bramy Wyżynnej. Widoczna jest Katownia z Wieżą Więzienną, na dalszym planie Dwór Bractwa św. Jerzego oraz wieża kościoła NMP.

Miasto w trakcie niwelacji nowożytnych fortyfikacji miejskich, która miała miejsce pod koniec XIX w. Zdjęcie pokazuje likwidację fortyfikacji ciągu zachodniego, w tym bastionu oraz wału św. Elżbiety. W głębi widoczny jest kościół św. Elżbiety, z charakterystyczną wieżą nakrytą latarnią.

Fragment ul. Wały Jagiellońskie (do 1945 r. Dominikaner - Wall) powstałej u schyłku XIX w. na terenie uzyskanym dzięki niwelacji nowożytnych fortyfikacji miejskich pasa zachodniego. W tym miejscu znajdował się Wał Dominikański, stąd przedwojenna nazwa ulicy. Została ona zabudowana reprezentacyjnymi, nowoczesnymi gmachami.

Na zdjęciu pokazany jest z różnych stron bastion św. Elżbiety, który znajdował się w pasie fortyfikacji nowożytnych otaczających Stare Miasto od zachodu. Zza bastionu wyłania się wieża kościoła św. Elżbiety.

Widok na Główne Miasto z górującą nad nim wieżą kościoła Wniebowzięcia NMP oraz Ratusza Głównego Miasta. Na pierwszym planie widoczne likwidowane nowożytne fortyfikacje miasta, na których miejscu powstaną wkrótce dwie reprezentacyjne ulice: St. Elisabethwall i Dominikswall (ob. Wały Jagiellońskie). Na drugim planie budowa Komendantury Garnizonu Pruskiego.

Grodzisko - wzgórze, a właściwie krawędź wysoczyzny uważane jest za miejsce, w którym znajdował się najstarszy gdański gród. Wzniesienie to wzmiankowane było w 1385 r. jako Góra Gajowa (Hagensberg), potem określane było jako Góra Gradowa (Hagelsberg). Na tym obszarze Georg Strakowski wzniósł trzy bastiony w latach 1655 - 68: Kurkowy, Jerozolimski i Neubauera. W czasie I WMG Francuzi wybudowali tam forty, które były rozbudowywane i modernizowane w czasach pruskich. W czasie II WMG miejsce pierwszej gdańskiej cywilnej radiostacji oraz siedziby bractw studenckich.

Dworzec Gdańsk - Główny wzniesiono po niwelacji fortyfikacji miejskich u schyłku XIX w. Pierwszy pociąg odszedł do Tczewa 30 X 1900 r. Budynki nawiązujące do gdańskiego renesansu zaprojektowali Alexander Rüdell i Paul Thoemer. Budowę wykonała gdańska firma Hermanna Prochnowa. Hełm wieży zegarowej nawiązuje kształtem do kształtu zwieńczenia wieży gdańskiego kościoła św. Katarzyny.

Bastion św. Elżbiety podczas rozbiórki (ok. 1895 r.) widziany od południowego -zachodu. Znajdował się w obrębie nowożytnych fortyfikacji otaczających miasto od zachodu. W obiegu od 1913 r.

Na pocztówce widoczny jest plac Dominikański powstały po wyburzeniu zniszczonego w 1813 r. klasztoru dominikanów. Był on wykorzystywany przez pruskie wojsko jako plac musztry. Z końcem XIX w. wybudowano na nim Halę Targową, oddaną do użytku w 1896 r. Zdjęcie to zostało wykonane jeszcze przed zabudowaniem placu. Widzimy na nim - otaczający plac od południa - gotycki, ceglany kościół św. Mikołaja wzniesiony w pierwszej poł. XIV w., a obok niego dwie baszty – relikty średniowiecznych murów otaczających Główne Miasto od północy. Okrągła baszta nosiła miano Dominikańskiej; w XIX w. żartobliwie nazywano ją „Donicą” od porastającej ją roślinności. Znajdowała się w pobliżu okien kuchni klasztornej (klasztor został zniszczony w 1813 r. i nie już odbudowano go), stąd inna nazwa tej baszty: „Kiek in de Kok). Druga baszta – nakryta stożkowym dachem – otrzymała po II wojnie nazwę „Jacek” pochodzącą od patrona dominikanów, św. Jacka Odrowąża. Dominikanie posługiwali w kościele św. Mikołaja od średniowiecza do 1833 r. ; ponownie przejęli świątynię po II wojnie. Pocztówka znajduje się w obiegu od 1898 r.

Widok z lotu ptaka na kompleks dworcowy. Za dworcem cmentarze, z prawej strony fragment zespołu szpitala Bożego Ciała oraz fortyfikacje Góry Gradowej.

Baszta Narożna została zbudowana w 1343 r. w celu wzmocnienia południowo-zachodniego odcinka murów miejskich. Widoczne trzy budynki tworzyły zespół Dworu Miejskiego, od 1857 r. pełniącego funkcję siedziby straży pożarnej. Pocztówka w obiegu po 1905 r.