Żuławy to obszary wytworzone przez akumulację materiału rzecznego w deltach rzek. Charakteryzują się bardzo urodzajnymi glebami. Są to zazwyczaj tereny podmokłe.

Miejska rzeźnia w rejonie ulicy Angielskiej Grobli, oddana została do użytku w roku 1894. Był to zakład bardzo nowoczesny z wytwórnią lodu, zamrażalnią i chłodniami mięsa, własną bocznicą kolejową, a nawet nabrzeżem. Uboje były prowadzone w specjalistycznych budynkach, oddzielnych dla każdego gatunku zwierząt, dokonywano tu także ubojów sanitarnych. Na zdjęciu widoczny z prawej stron budynek dyrekcji wraz ze znajdującą się na parterze restauracją, dalej budynek administracyjny. Z lewej strony pocztówki zabudowa ulicy Angielska Grobla.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Słynne i bardzo malownicze ujęcie ulicy Piwnej z wnętrza Wielkiej Zbrojowni.

Brama Stągiewna, wzniesiona zapewne w latach 1517-1519, została usytuowana w linii umocnień osłaniających od wschodu Wyspę Spichrzów. Dwubasztowy zespół Bramy Stągniewnej, bardzo nietypowy w swej bryle architektonicznej, budzi od dawna zainteresowanie badaczy. Przypuszcza się, że pierwotnie Brama miała stanowić układ trzech baszt flankujących dwa zawarte między nimi przejazdy: potężna baszta środkowa byłaby wówczas obstawiona dwiema mniejszymi. Ostatecznie jednak zrezygnowano z budowy trzeciej baszty – północnej – poprzestając na jednym przejeździe pomiędzy basztą większą zwaną Stągwią, i mniejszą nazywaną Stągiewką.

Widok na Bramę Stągiewną (Milchkannengassentor). Brama Stągiewna, wzniesiona zapewne w latach 1517-1519, została usytuowana w linii umocnień osłaniających od wschodu Wyspę Spichrzów. Dwubasztowy zespół Bramy Stągniewnej, bardzo nietypowy w swej bryle architektonicznej, budzi od dawna zainteresowanie badaczy. Przypuszcza się, że pierwotnie Brama miała stanowić układ trzech baszt flankujących dwa zawarte między nimi przejazdy,

Karczma "Trzy Świńskie Głowy" bardzo popularna wśród gdańszczan - począwszy od 1 poł. XIX w. Początki jej sięgają 1568 r., kiedy to taką karczmę założył burmistrz gdański, Constantin Ferber na wydzierżawionych przez siebie gruntach. Jej nazwa nawiązywała do jego herbu: trzech świńskich łbów. W XIX w. urządzono wokół niej ogród dla gości, podium dla orkiestry oraz wybudowano drewnianą wieżę widokową. Kartka w obiegu od 9 VI 1898 r.

Karczma "Trzy Świńskie Łby" (budynek nie zachowany) w Lipcach przy ob. ul. Bartniczej. Jej początki sięgają 1568 r., kiedy to burmistrz gdański, Constantin Ferber wydzierżawił teren i wybudował karczmę. Nadał jej nazwę nawiązującą do swego herbu: trzech świńskich łbów. W XIX w. istniała tam ogólnodostępna gospoda, wokół której urządzono ogród dla gości z podium dla orkiestry oraz wybudowano drewnianą wieżę widokową. Miejsce bardzo popularne wśród gdańszczan.

Karczma "Trzy Świńskie Głowy" w Gdańsku - Lipcach została po raz pierwszy założona w 1568 r. przez gdańskiego burmistrza Constantina Ferbera, który wydzierżawił ten teren. Nadał karczmie nazwę nawiązującą do swego herbu, w którym były trzy świńskie łby. W XIX w. powstała w tym miejscu ogólnodostępna gospoda, bardzo popularna wśród gdańszczan. Przylegał do niej ogród z podium do orkiestry. Wybudowano także w pobliżu drewnianą wieżę widokową, którą widać na pocztówce.