Dom Kaznodziejów widać tu w pierwotnym kształcie (układ trzech kamieniczek). Po wojnie dobudowano jeszcze czwarty element.

Kościół św. Katarzyny w obecnej formie pochodzi z XIII-XV wieku. Katarzyna posiada obecnie 50-dzwonowy carillon. Ostatni dzwon został zawieszony w 2013 roku. Carillon to zespół minimum 23 zestrojonych ze sobą dzwonów, na których można grać za pomocą specjalnej klawiatury oraz w trybie automatycznym.

Na rycinie widać stary mur nad Kanałem Raduni oraz fragmnent zrujnowanej kamienicy po prawej stronie. W tym miejscu stała wytwórnia likierów Stremlowa.

Wielka Zbrojownia została spalona przez sowietów w 1945. Odbudowano ją w latach 1947-1965, z rekonstrukcją hełmów wież i kamieniarki szczytów. Na początku XX wieku odnowiono obie fasady, przywracając polichromie, złocenia i dekoracyjne rzygacze od strony ul. Piwnej.

Przejście między Basztą Słomiana a Zbrojownią jest zbudowane z cegły-holenderki, licznie przywożonej jako balast na statkach w XVI i XVII w.

Baszta została zbudowana z cegły w drugiej połowie XIV wieku. Nazwę zawdzięcza pokryciu dachu strzechą, która później została wymieniona na dachówkę. Obecny kształt baszta uzyskała w pierwszej połowie XV wieku. Przykryta jest stożkowatym dachem namiotowym. Grubość murów w dolnej części baszty dochodzi do 4 metrów.

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.

Pierwsza kaplica w tym miejscu pojawiła się ok. 1358 r. Po wojnie kościół długo był zaniedbany, stanowił scenerię do filmów wojennych. Od początku lat 90. XX wieku diecezja gdańska użytkuje kościół w niedziele i święta. Znajduje się tu centrum kultury. Zainstalowano ogrzewanie podłogowe.

Kościół św. Mikołaja ma rangę bazyliki. Pierwszy kościół zbudowano w 1185 r. Obecna forma pochodzi z 1348 r. pomorski książę Świętopełk przekazał kościół zakonowi oo. dominikanów 22 stycznia 1227 r.

Baszta Refektarska to Baszta Jacek. To baszta w ciągu średniowiecznych fortyfikacji Głównego Miasta w Gdańsku, zbudowana około 1400 r. Najwyższa ze średniowiecznych baszt gdańskich.

Budowa Kaplicy Królewskiej była możliwa dzięki testamentowi prymasa Andrzeja Olszowskiego. Wprawdzie kaplica nosi nazwę Królewskiej, ale król Jan Sobieski dał tylko 20 000 złotych na jej budowę, a prymas zapisał w testamencie na ten cel 80 000.

Opis odnosi się do zrujnowanej wojną ulicy Mariackiej, jeszcze przed odbudowaniem. Odbudową kierował arch. Stanisław Michel.

Bazylika N.M.Panny jest największym ceglanym kościołem świata. W ostatnich latach więźbę stalową zamieniono na drewnianą.

Zabytkowy portal przy Ogarnej 120 do dzisiaj zdobi dom i ulicę. Sama kamienica uległa zniszczeniu w czasie wojny. Została odbudowana w latach 50. XX wieku.

Dwór Artusa w trakcie odbudowy. Zabytek mocno ucierpiał w czasie wojny. Praktycznie został z niego tylko kadłub. Zniszczony przez sowietów.

W latach 1766-1768 Daniel Eggert wykonał główne wejście do ratusza. Wiodą do niego dwubiegunowe schody oraz portal z herbem miasta. Był uczniem Krzysztofa Strzyckiego.

Ratusz Głównego Miasta został odbudowany w latach 1946-1950 jako pierwsza historyczna świecka budowla w Gdańsku. 7 września 1950 postawiono na szczycie pozłocony posąg (2,5 kg złota decyzją Bolesława Bieruta) króla Zygmunta Augusta.

Widok spod bramy Wieży Więziennej (jeszcze bez wrót) na Bramę Długouliczną (Złotą Bramę). Po lewej Dwór Bractwa św. Jerzego (gotyk flandryjski). Nie ma jeszcze figury świętego ze smokiem. Brama Długouliczna nie posiada figur na szczycie.

Kompleks Wieży Więziennej i Katowni jest nazywany zespołem przebramia. Na rysunku Wieża Więzienna nie posiada jeszcze sygnaturki, która została zamontowana dopiero w 1991 r.

Strona tytułowa publikacji

Jedna z niezapisanych stron publikacji

Słowo wstępne Mariana Pelczara, trzecia strona

Słowo wstępne Mariana Pelczara, druga strona

Słowo wstępne Mariana Pelczara, pierwsza strona

Jedna ze stron publikacji

Strona tytułowa publikacji

Jedna z niezapisanych stron publikacji

Strona tytułowa publikacji.

Druga strona okładki.

Okładka publikacji "Gdańsk zabytkowy w roku 1950". Na okładce fragment zniszczonego wojną Długiego Pobrzeża.

Okładka tylna publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.