Śluza Kamienna wybudowana została przez budowniczych z Alkmaar (we Fryzji), pod nadzorem gdańskiego budowniczego, Hansa Strakowskiego w latach 1622 - 23. Początkowo była śluzą o drewnianej konstrukcji w zewnętrznej fosie. Murowane grodzie (zaopatrzone w wieżyczki) tworzące kanał prowadzący do śluzy zbudowano w latach 1649 - 50. Pozwalała regulować poziom wody w porcie gdańskim oraz w fosach miejskich. Śluza ta znajduje się w kurtynie między bastionami Wilk i Żubr, na południe od ob. ulic: Grodza Kamienna i Reduta Wilk.

Fragment ob. ul. Trakt św. Wojciecha - przed II wojną światową ten odcinek nosił nazwę Stadtgebiet (przebiegał przez teren historyczny określany mianem Chmielników). Na zdjęciu widzimy eleganckie domy ze sklepami w przyziemiu. Wzdłuż ulicy przebiega linia tramwajowa - widoczny jest wagon tramwaju.

Trakt św. Wojciecha, Lipce. Zajazd "Guteherberge" ("Dobry Zajazd"). W Lipcach istniała już w 1 ej poł. XIV w. karczma o tej nazwie, od której wzięła nazwę tutejsza osada, która powstała w czasach krzyżackich.

Pocztówka dwuobrazkowa pokazująca kościół św. Wojciecha (przy Trakcie św. Wojciecha 440) oraz kaplicę pod tym samym wezwaniem (na pobliskim Wzgórzu św. Wojciecha). Początki kościoła sięgają XII w. i działalności przybyłych tu benedyktynów. Kościół tutejszy był poddawany rozbudowie; w 1537 r. uległ pożarowi. Odbudowany jeszcze w tym samym stuleciu, rozbudowany w XVII w. W XVIII w. gospodarzami byli tu misjonarze Wincentego a Paulo.

Płonia (wyróżnia się Płonię Małą i Wielką) należy do jednostki administracyjnej Rudniki. Obie Płonie leżą na lewym brzegu Martwej Wisły: Płonia Mała na przeciw Krakowca, Wielka - na przeciw Górek Zachodnich. Na pocztówce pokazane są fragmenty Płoni (bez rozróżnienia na Małą i Wielką), np. Pensjonat prowadzony przez Gustava Schillinga oraz ogrodnictwo. Pocztówka z pozdrowieniami z Płoni w obiegu od 23 VIII 1897 r.

Śluza w Płoni Wielkiej wybudowana w połowie XIX wieku po tragicznej powodzi z 1840 roku. Miała za zadanie chronić Gdańsk przed wylewami Wisły. Po wybudowaniu w 1895 śluzy przegalińskiej straciła znaczenie i została zdemontowana.Jak widzimy na zdjęciu pozostał kanał z kładką dla pieszych, którą przesuwano aby umożliwić przepływanie parowcom czy jachtom.

Zlokalizowana na Dolnym Mieście, między bastionami Wilk i Żubr, Kamienna Śluza (zwana też Śluzą Główną), została wybudowano w latach 1622-1623.Jej projektantami byli Wilhelm Jansen-Benning i Adrian Olbrants. Miejsce "wpuszczania" do Gdańska wód Motławy. Służyła do regulacji poziomu wody w fosach i gdańskim porcie.

Pocztówka przedstawia znajdujący się na zapleczu restauracji "Pod Trzema Świńskimi Łbami" zagajnik i drewnianą wieżę widokową z której można było podziwiać panoramę Żuław.

Gdańsk - Krakowiec. Trzyobrazkowa pocztówka przedstawiająca restaurację R. Dollowskiego, drogę przez wieś i szkołę w Krakowcu.

Doroczne czyszczenie i pogłębianie Kanału Raduni

Część środkowa ołtarza głównego znajdującego się w prezbiterium Kościoła Wniebowzięcia NMP na terenie Głównego Miasta w Gdańsku. W tej części ołtarza została ukazana scena ukoronowania Najświętszej Maryi Panny. Ołtarz został wykonany pod kierunkiem rzeźbiarza Michaela z Augsburga przebywającego w Gdańsku 1510 – 1526. Dzieło zostało ukończone w 1517 r.

Pożar dachu i wieży kościoła św. Katarzyny spowodowany uderzeniem pioruna 3 VII 1905 r. W czasie pożaru spłonął carillon zamontowany na wieży w 1738 r.

Gdańsk, kościół św. Trójcy Danzig St. Trinitas – Kirche Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy wraz z kaplicą św. Anny, w scenerii zimowej. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz.

Widok na Twierdzę Wisłoujście od strony Nowego Portu. Fotografia wykonana przed 1889 r.

Bazylika konkatedralna pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, dawna fara Głównego Miasta. Początki budowy sięgają 1343 r. Budowę zakończono w 1502 r.  Kościół gotycki, trójnawowy, halowy. Największa ceglana świątynia na świecie. Widoczna na zdjęciu ulica w 1378 r. była określana jako „poprzeczna przy wieży” , zaś od 1416 r. - Szewska (po niemiecku Trippenmachergasse, w 1633 r. - Korkenmachergasse). Nazwa ta stanowiła odniesienie do producentów różnego rodzaju obuwia, w tym drewniaków (Korken lub Trippen) nakładanych na pantofle celem ochrony przed błotem i kałużami. Po wojnie zatwierdzono nazwę ulicy „Szewska”.

Motława z cumującymi przy nabrzeżach stateczkami. Po lewej Żuraw oraz Dom Przyrodników, po prawej Wyspa Spichrzów. W głębi Spichlerz Królewski.

Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy (jego fasada zachodnia z charakterystycznym gotyckim szczytem) wraz z kaplicą św. Anny. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz. Na zdjęciu uwidoczniony jest też dziedziniec utworzony przez otaczające go budynki kościoła i kaplicy św. Anny oraz średniowieczny mur, na którym od strony północnej osadzony jest dom kazalnicowy. Jest to przykład domów galeriowych budowanych niegdyś w konstrukcji szachulcowej dla ubogiej ludności miasta. Ten zaś wzniesiono na potrzeby Gimnazjum Akademickiego funkcjonującego od poł. XVI w. w dawnym klasztorze franciszkańskim.

Okładka zbioru pocztówek, molo spacerowe na Westerplatte

Widok na Bramę Zieloną, Zielony Most i Motławę.

Najprawdopodobniej powitanie pancernika Schleswig - Holstein w Nowym Porcie (25 sierpnia 1939).

Związek Podoficerów Rezerwy RP, Okręg Gdański, Sekcja Kolarska, na stadionie Gedania.

Budynek schroniska młodzieżowego na Biskupiej Górce został wzniesiony w latach 1938 – 40 wg projektu Hansa Riecherta, z inicjatywy Alberta Forstera. Kamień węgielny wmurowano 26 VII 1938 r. Schronisko oddano do użytku na początku 1940 r. Mogło zapewnić jednorazowo nocleg 500 osobom. Budowla nawiązywała do architektury gotyckich zamków krzyżackich. Zwieńczona była wieżą zegarową (mierzącą 25 m) z carillonem (składającym się z 22 dzwonów). Zegar wraz z carillonem został uruchomiony w lecie 1940 r. W szerokim oknie poniżej zegara zainstalowano mechanizm, który codziennie w południe uruchamiał walkę okrętów: karaweli „Peter von Danzig” (dowodzonej przez Paula Benekego) z z florencką galerą wiozącą słynny obraz H. Memlinga „Sąd Ostateczny”. Walka okrętów odbywała się przy dźwiękach carillonu. Północno – wschodni narożnik budynku ozdobiono rzeźbą Neptuna wykonaną przez Wilhelma Hasmanna. W marcu 1945 r. po zajęciu tego terenu przez Armię Czerwoną, działaniami jej wojsk dowodził gen. Paweł Batow (dowódca II armii Frontu Białoruskiego). W pierwszych latach powojennych znajdował się w tym budynku akademik dla studentów Politechniki Gdańskiej, następnie przejęła go Milicja Obywatelska. Aktualnie gospodarzem jest policja. 16 ocalałych dzwonów carillonu przeniesiono na wieżę odbudowanego Ratusza Głównego Miasta.

Budynek stał na plaży między Westerplatte a Stogami. Obecnie teren Portu Północnego.

1 VIII 1915 r. - osłonięcie  pomnika - Kolumny Wojennej (Kriegssäule) przy bastionie św. Elżbiety poświęconej zwycięstwom niemieckim w  czasie I wojny światowej.

Nawa boczna kościoła św. Jana. Po prawej widoczne wejście po schodach do biblioteki Zachariasza Zappio.

Gdańsk Stare Miasto, ul. Podmłyńska, kościół św. Katarzyny zbudowany w 1227 - 1239, rozbudowany po 1379. Ceglany, trójnawowy z wieżą zwieńczoną barokowym hełmem Jacoba van den Blocke' a.

Gdańsk Dolne Miasto. Bastiony: Królik, Miś, Wyskok, Wilk oraz Kamienna Śluza - fragmenty nowożytnych fortyfikacji miasta z pierwszej połowy XVII W. , które znajdują się nad Opływem Motławy.

Pocztówka przedstawia widok na Twierdzę Wisłoujście.

Gdańsk Główne Miasto. Brama cmentarna pochodząca z połowy XVI w. , będąca pozostałością dawnego cmentarza znajdującego się przy kościele Wniebowzięcia NMP.

Gdańsk. Październik 1914 r. Odsłonięcie przy bastionie św. Elżbiety drewnianej kolumny (tzw. Kolumny Wojennej) zwieńczonej niemieckim krzyżem, według projektu Hermanna Phlepsa, poświęconej niemieckim zwycięstwom na początku I wojny światowej.

Budynek został zbudowany w XIX wieku dla potrzeb władz prowincji Prusy Zachodnie (Provinzialverwaltung – Landeshaus) przy Neugarten 23 (Nowe Ogrody). Później siedziba parlamentu gdańskiego. Obecnie parking przy siedzibie Komendy Miejskiej Policji.

Widok na ulicę Tkacką, Wollwebergasse, w kierunku północnym. W głębi Wielka Zbrojownia.

Pomnik Żołnierzy Rosyjskich odsłonięty 27 IX 1898 r. na Grodzisku. Ozdobiony mozaiką przedstawiającą św. Jerzego.

Gdańsk, Główne Miasto, ul. Piwna, a w głębi kościół Wniebowzięcia NMP

Na zdjęciu widoczny jest ceglany, gotycki kościół św. Jana zbudowany w północnej pierzei ul. Świętojańskiej (u zbiegu z ul. Minogi). Początek budowy datuje się na 1370 r. (w miejscu wcześniej wybudowanej kaplicy). Najpierw był filialnym wobec kościoła św. Katarzyny na Starym Mieście; od 1454 r. parafialny dla płn. części Głównego Miasta. Na zdjęciu ukazane są także szczyty kamienic wznoszących się w sąsiedztwie kościoła, od strony wschodniej (otaczających ob. Zaułek Zachariasza Zappio).

Kuluary Teatru Miejskiego.

Zakład produkcji likierów Otto Edigera przy Podwalu Staromiejskim 32 (Altstädtischer Graben), róg U Furty (Am Haustor). Działał w latach 1924-1935.

Wnętrze największej gdańskiej świątyni, vczyli kościoła Wniebowzięcia NMP, której początki sięgają czasów krzyżackich i jednocześnie lokacji Głównego Miasta Gdańska. Pełnił on rolę fary tej części miasta. Był on sukcesywnie rozbudowywany, aż osiągnął ostateczny kształt w początkach XVI w. W 2 poł XVI w. został przejęty przez luteran. Przez kilkaset lat pełnił rolę najważniejszej świątyni luterańskiej w Gdańsku. Bogate wyposażenie uległo w dużej mierze zniszczeniu lub rozproszeniu w czasie II wojny światowej. Dotyczy to również ambony, która widoczna jest na zdjęciu. Jej miejsce po II wojnie zajęła ambona z kościoła św. Jana.

Ogród strzelecki i dom strzelecki im. Fryderyka Wilhelma (Friedrich Wilhelm-Schutzenhaus), widok od strony ogrodu. Ogród założony został w 1487 r.

Wnętrze kaplicy przy szpitalu Najświętszej Maryi Panny (St. Marien-Krankenhaus).